Νομίζατε πως ξέρατε τα πάντα για τους Led Zeppelin και το άλμπουμ τους ‘Physical Graffiti’;
Mε αφορμή τα σαράντα χρόνια από την έκδοση του έκτου κατά σειρά δίσκου τους, σας παρουσιάζουμε 20 περιστατικά που ίσως να ακούτε για πρώτη φορά! Πάμε, λοιπόν, να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο, με τους ήχους του ‘Kashmir’ να μας συνοδεύουν:
1. Όταν εκδόθηκε το ‘Physical Graffiti’, κάθε ένα από τα πέντε προηγούμενα άλμπουμ των Led Zeppelin εισήχθησαν ξανά στα charts του Billboard, κάνοντας τους Zep την πρώτη μπάντα που καταφέρνει να έχει έξι δίσκους ταυτόχρονα στα charts!
Παράλληλα, λοιπόν, με το ‘Physical Graffiti’ και τα αριστουργήματα που περιείχε, οι fans τους… έκαναν μια μικρή επανάληψη και στα πέντε προηγούμενα!
2. Σχετικά με το ‘Kashmir’ και την ιστορία του φημισμένου riff του, ο Jimmy Page τονίζει:
Το είχα μέσα μου πριν καν πάω να το ηχογραφήσω. Είχα ένα κομμάτι μουσικής πάνω στο οποίο δούλευα και ακριβώς στο τέλος του είχε αυτό το riff. Σκέφτηκα πως αυτό ήταν! Έπρεπε να το δοκιμάσουμε! Ανυπομονούσα να το τελειώσω με τον John Bonham!
O Page πειραματιζόταν πάνω σε πιο ιδιαίτερους και εναλλακτικούς ήχους, χρησιμοποιώντας ένα κούρδισμα που το συναντούσε κανείς σε μουσικά όργανα της Μέσης Ανατολής, σημάδι που αδιαμφισβήτητα φανέρωνε τη μουσική ευφυΐα του… Καθώς λοιπόν δοκίμαζε νέους, πιο ανατολίτικους ήχους, έπεσε πάνω σε ένα riff μοναδικό, όπως αποδείχθηκε με τα χρόνια.
Απολαύστε το ‘Kashmir’ μέσα από ένα εκπληκτικό live της μπάντας:
3. To άλμπουμ ηχογραφήθηκε το 1974 στο πτωχοκομείο Headley Grange. Ο Jimmy Page κράτησε ένα δωμάτιο μέσα στο παγωμένο κτίριο κατά τη διάρκεια της δουλειάς τους, ενώ τα υπόλοιπα μέλη νοίκιασαν ένα κοντινό χάνι για να εξυπηρετηθούν…
4. Ένα πρωινό, και ενώ οι ηχογραφήσεις συνεχίζονταν, ο John Bonham κατέφθασε κρατώντας μια μεγάλη τσάντα που περιείχε 1500 καταπραϋντικά χάπια Mandrax… Προσπάθησε να τα αποκρύψει από τα υπόλοιπα μέλη κρύβοντάς τα στα drum heads του, αλλά δεν τα κατάφερε, με τους υπόλοιπους Zep να τον τσακώνουν στα πράσα…
5. Το συγκρότημα χρησιμοποιούσε ένα φορητό στούντιο που άνηκε στον Ronnie Lane των Faces, μια κάπως φθηνότερη εναλλακτική από την ενοικίαση του στούντιο των Rolling Stones που χρησιμοποίησαν σε προηγούμενες δουλειές τους.
6. Το ‘Bron-Yr-Aur’ είχε ετοιμαστεί την εποχή που ανέβηκε στα ράφια το ‘Led Zeppelin III’, αλλά τελικά εκδόθηκε μαζί με το ‘Physical Graffiti’. O Jimmy Page, για να ολοκληρώσει το έργο του πάνω στο κομμάτι, μελέτησε αρκετούς folk κιθαρίστες όπως ο Bert Jansch και Davy Graham.
Ακούστε το σε live εκτέλεση του 1975:
7. Oι Zeppelin ήταν έτοιμοι να εκδώσουν ένα δυναμικό άλμπουμ που θα άφηνε τη σφραγίδα τους στη γενικότερη εκπληκτική παραγωγή ροκ μουσικής εκείνης της δεκαετίας…
Το ‘Physical Graffiti’ κυκλοφόρησε μετά το ‘White Album’ των Beatles, το ‘Exile on Main Street’ των Rolling Stones, το ‘Blonde on Blonde’ του Bob Dylan και το ‘Quadrophenia’ των The Who μόλις την προηγούμενη χρονιά.
Με το δικό τους δίσκο, οι Led Zeppelin έκαναν τη δική τους δυναμική δήλωση μπαίνοντας κατευθείαν στο club των μεγάλων…
8. Για τον Bonham, ο τεχνικός ήχου, Benji LeFevre, δήλωσε:
Ο John πάντα ήταν έτοιμος να ξεπεράσει τα όρια. Ήταν έτοιμος να σου ρίξει γροθιά χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο!
9. Το clavinet του John Paul Jones στο ‘Trampled Under Foot’ ήταν εμπνευσμένο από το ‘Superstition’ του Stevie Wonder, ενώ το κομμάτι ολόκληρο πάτησε πάνω σε ένα κομμάτι του Robert Johnson, από το 1936…
Η τελική του μορφή, όπως συνέβη σε πολλά άλλα κομμάτια, βγήκε στο studio, στα συνηθισμένα jam sessions.
10. To ‘In My Time of Dying’ ήταν επανεκτέλεση ενός τραγουδιού του 1927, παραλλαγή του οποίου ηχογραφήθηκε και από τον Bob Dylan. Όπως και σε πολλά άλλα κομμάτια τους, οι Zeppelin δανείζονταν blues ήχους που λάτρευαν και τους έφερναν στα μέτρα τους.
Μάλιστα, το τελευταίο μέρος του track το ολοκλήρωσαν επί τόπου στις ηχογραφήσεις, με την μπάντα να συνεχίζει να τζαμάρει και τον Bohnam να ακούγεται προς το τέλος να λέει:
That’s gotta be the one…
Ο Zakk Wylde (Οzzy Osbourne band, Black Label Society) διασκεύασε το κομμάτι με το δικό του ιδιαίτερο ύφος:
11. O John Paul Jones ήταν σχεδόν έτοιμος να αποχωρήσει από τους Zeppelin πριν δουλέψουν όλοι μαζί για το δίσκο. Τελικά, δεν αποδέχθηκε τη θέση του χοράρχη στον καθεδρικό του Winchester, έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά για το ‘Physical Graffiti’ και τη συνέχεια την ξέρετε!
12. Βλέποντας το music video των Rolling Stones για το ‘Waitin’ On A Friend’, ίσως κάτι να σας θυμίσουν οι πόρτες του κτιρίου μπροστά από το οποίο γυρίστηκαν τα πλάνα με τον Keith Richards και τον Mick Jagger:
Είναι το ίδιο εντυπωσιακό κτίριο που κοσμεί το εξώφυλλο των Zeppelin. Οι “Πέτρες” έψαχναν κάποιο κτίριο με συμμετρία και εντυπωσιακές λεπτομέρειες και διάλεξαν αυτό που έχει ταυτιστεί πλέον με το ‘Physical Graffiti’. To κτίριο στο Μανχάταν το οποίο επέλεξαν οι Zeppelin για το cover τους:
13. Το ‘Black Country Woman’ ηχογραφήθηκε στο πίσω μέρος της αυλής του Mick Jagger το 1972. Οι ηχογραφήσεις στον εξωτερικό χώρο του σπιτιού αποδείχθηκαν δύσκολες, αφού έκρυβαν κάποιους απρόσκλητους επιδρομείς! Καθώς ο Robert Plant βγήκε για να τραγουδήσει το κομμάτι, του επιτέθηκε ένα σμήνος από αγριόχηνες!
Ακούγοντας το υπέροχο αυτό κομμάτι, θα συνειδητοποιήσετε ότι στην αρχή ακούγεται μια μικρή στιχομυθία. Είναι ο Eddie Krammer, τεχνικός ήχου, που ρωτάει τον Plant αν θέλει να ακούγεται το αεροπλάνο, με τον Plant να του απαντάει να το αφήσει…
Ένα μικρό αεροσκάφος πέταξε χαμηλά ενώ οι Zep ηχογραφούσαν το τραγούδι, εξ’ού και ο σύντομος αυτός διάλογος τον οποίο η μπάντα πέρασε τελικά στο κομμάτι:
14. Το ‘Kashmir’ είναι διάρκειας 8:28 λεπτών και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί δήλωσαν ότι δεν θα το έπαιζαν στον αέρα, αν το -παρόμοιας διάρκειας- ‘Stairway to Heaven’, δεν είχε σημειώσει τέτοια τεράστια επιτυχία.
O αρχικός του τίτλος ήταν ‘Driving To Kashmir’ και το συγκρότημα το ερμήνευε στις ζωντανές παραστάσεις ανελλιπώς, από το 1975 μέχρι και το 1980 που έριξαν την αυλαία, λόγω θανάτου του John Bonham…
15. Το project στιγματίστηκε από κάποιες εξάρσεις ακολασίας. Οι ηχογραφήσεις σταμάτησαν όταν το συγκρότημα οδήγησε διάφορα ζώα στον πρώτο όροφο του πτωχοκομείου Headley Grange και για κάποιο… περίεργο λόγο ξέσπασε πυρκαγιά.
16. John Bonham, μέρος δεύτερο!
Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ένας βοηθός του γκρουπ τράκαρε την BMW του σε έναν τοίχο.
Ο John τα… πήρε στο κρανίο και τον κλείδωσε για 36 ώρες μέσα σε μια ντουλάπα! Προσπαθήστε απλά να φανταστείτε το σκηνικό στο μυαλό σας, με τον θηριώδη ντράμερ να πετάει τον τύπο στην ντουλάπα…
17. Ο όρος Custard Pie αναφέρεται στα γυναικεία γεννητικά όργανα. Μπορείτε να καταλάβετε τους στίχους, ακόμα και χωρίς μετάφραση…:
Ooh, your custard pie, yeah, sweet and nice
When you cut it, mama, save me a slice
Your custard pie, yeah,
I declare you’re sweet and nice like your custard pie
When you cut it, mama… mama, please save me a slice.
Για την ιστορία, στην κυριολεκτική της έννοια, η custard pie είναι πίτα γεμισμένη με κρέμα, οπότε μπορείτε να κάνετε τους παραλληλισμούς και να εισέλθετε για λίγο στο μυαλό των Zep.
Παρεμπιπτόντως, το συγκεκριμένο τραγούδι δεν το έπαιξε ποτέ σε live εμφάνιση η μπάντα.
18. To ‘Down By The Seaside’ ήταν εμπνευσμένο από το ‘Down By The River’ του Neil Young. To τραγούδι ετοιμάστηκε το 1971, και ενώ αρχικά ήταν στα πλάνα τους γα το ‘Led Zeppelin IV’, τελικά κυκλοφόρησε μαζί με το ‘Physical Graffiti’.
Η ιδέα για να μπει στην tracklist του δίσκου το συγκεκριμένο κομμάτι, άνηκε στον Robert Plant, με τα υπόλοιπα μέλη να διαφωνούν. Ο Plant έχει τονίσει σε παλαιότερη δήλωσή του:
Όλοι γέλαγαν όταν πρότεινα το κομμάτι για να μπει στον δίσκο… Ειδικά ο John Paul Jones, το μισούσε για κάποιο λόγο αυτό το κομμάτι…
19. To ‘Houses Of The Holy’ ήταν ένα funk κομμάτι με αρκετά jazz στοιχεία. Είναι ένα από τα πιο συναισθηματικά κομμάτια των Zeppelin, το οποίο έμεινε εκτός της tracklist του προηγούμενου δίσκου τους, για να ντεμπουτάρει κι αυτό με το ‘Physical Graffiti’. Το τραγούδι γράφτηκε για να αποδώσει ακουστικά το συναίσθημα που ένιωθε το συγκρότημα στα live του, αλλά δεν το έπαιξαν ποτέ ζωντανά, παρά το γεγονός ότι το κοινό τους το λάτρευε:
20. To ‘The Wanton Song’ αποτέλεσε, σύμφωνα με τον Tom Morello, τη βασική του επιρροή για τη σύνθεση του ‘Vietnow’ των Rage Against The Machine.
Το κομμάτι δουλευόταν από το group στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1973, κατά τις ηχογραφήσεις του δίσκου. Είναι μάλιστα και ένα από τα αγαπημένα κομμάτια του Jimmy Page. Η μπάντα το δοκίμασε αρκετά σε διάφορες εκτελέσεις, μέχρι τελικά να πάρει την τελική, funky χροιά. Ακούστε τις πρόβες του τραγουδιού, σε μια σπάνια ηχογράφηση:
