Αφιέρωμα στον κιθαρίστα των Iron Maiden, Janick Gers
Οι αναμνήσεις όσων βρέθηκαν στη Μαλακάσα για να παρακολουθήσουν τους Iron Maiden είναι ακόμα έντονες.
Το συγκρότημα, με μια καταπληκτική εμφάνιση, ισοπέδωσε τα πάντα και φυσικά εμάς τους θεατές που είχαμε στηθεί από τις μεσημεριανές ώρες, ώστε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο κοντά στη σκηνή.
Ειδικά αν βρισκόσουν στην ανατολική πλευρά της σκηνής, δεν γινόταν να μην παρατηρήσεις τον Janick Gers και τα «ιδιόρρυθμα» χορευτικά του.
Απίστευτα ζογκλερικά με την κιθάρα του, ασταμάτητες στροφές και χοροπηδητά, άριστα… σπαγκάτα και μια ανεξάντλητη ενέργεια σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν όντως έχεις να κάνεις με έναν 60χρονο κύριο.
Πρόκειται για ένα θέαμα που αν μη τι άλλο σε κάνει να ευχαριστηθείς λίγο παραπάνω τη συναυλία, αφού βλέπεις πως αυτοί που παίζουν το κάνουν επειδή χαίρονται και αγαπάνε να παίζουν ζωντανά.
Ωστόσο, δεν τρέφουν όλοι την ίδια συμπάθεια για το νεότερο μέλος της μπάντας.
Πολλοί είναι αυτοί που δεν τον έχουν αποδεχτεί πλήρως, μιας και δεν βρισκόταν στη σύνθεση της μπάντας τη χρυσή εποχή των πρώτων δίσκων. Ορισμένοι συχνά υποτιμούν τον τρόπο παιξίματος ή κατακρίνουν τη σκηνική παρουσία του. Ποιος είναι όμως τελικά ο Janick Gers;
Γεννημένος στις 27 Ιανουαρίου του 1957 στην Βορειανατολική Αγγλία, ο Gers άρχισε να παίζει κιθάρα στα 11 του, και από τότε δεν θα σταματούσε πότε. Ούτε καν όταν έπαιρνε το πτυχίο Κοινωνιολογίας και Αγγλικής Λογοτεχνίας.
Ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα στους White Spirit, δεν άργησε όμως να τραβήξει τo βλέμμα του Ian Gillan, ο οποίος τον κάλεσε να γίνει μέλος των Gillan.
Λίγο καιρό μετά, αφού οι Gillan διαλύθηκαν, ο Gers δέχτηκε πρόσκληση συνεργασίας από έναν παλιό γνωστό του, τον Bruce Dickinson.
Από εκεί και έπειτα η καριέρα του θα απογειωνόταν. Μετά τη συμμετοχή του στον πρώτο σόλο δίσκο του Bruce, ‘Tattooed Millionaire’, μπήκε στους Iron Maiden για να καλύψει το κενό που άφησε ο Adrian Smith.
Μια δεκαετία και 4 δίσκους μετά, ο Smith αποφασίζει να βάλει νερό στο κρασί του και να ξαναβρεθεί με την μπάντα που έκανε μεγαλεία. Προς έκπληξη πολλών, δεν θα αντικαταστήσει τον Janick που τον κάλυπτε, αλλά θα προστεθεί ως τρίτος κιθαρίστας.
Η συνέχεια της μπάντας λίγο πολύ είναι γνωστή σε όλους μας.
Όταν έχεις τρεις σπουδαίους κιθαρίστες σε μία μπάντα, είναι λογικό κάποιος να φαίνεται λίγο πιο πολύ και κάποιος ίσως να μένει πιο πίσω. Αν και από την πλευρά τους οι Maiden έχουν κρατήσει εξαιρετικές ισορροπίες, ώστε να μην αδικηθεί κάποιος από τους τρεις, συχνά οι οπαδοί ξεχνούν τον Janick.
Ο Murray είναι παρών από τις πρώτες μέρες της μπάντας, έχει συμμετάσχει σε όλους τους δίσκους και έχει γράψει μερικά τρομερά σόλο.
Ο Smith έχει συμμετάσχει ενεργά στο γράψιμο πολλών επιτυχιών της μπάντας και βρίσκεται και ο ίδιος, με ένα σύντομο διάλειμμα, σχεδόν από την αρχή εκεί.
Και έπειτα μας μένει ο Gers. Μπήκε στην μπάντα σε μια δύσκολη εποχή, τόσο για τους Maiden όσο και για την metal σκηνή εν γένει. Η άνοδος της grunge και οι συνθήκες της εποχής γενικά ωθούσαν ξανά τη metal στο περιθώριο. Μαζί και τους Maiden, που ειδικά με την αλλαγή τραγουδιστή πέρασαν δύσκολες στιγμές.
Σε αντίθεση με τα άλμπουμ που μας είχε παρουσιάσει η μπάντα μέχρι εκείνη τη στιγμή, τα άλμπουμ της δύσκολης αυτής εποχής (‘No Praying for the Dying’, ‘Fear of the Dark’, ‘Virtual XI’ και ‘X Factor’) δεν θεωρούνται κορυφαία, αν και περιλαμβάνουν πολλές επιτυχίες. Άλλος ένας λόγος που ο Janick Gers είναι καταδικασμένος να τοποθετείται ένα βήμα πίσω από τους άλλους δύο, στο μυαλό πολλών οπαδών.
Ο ίδιος ο κιθαρίστας όμως δεν δείχνει να σκοτίζεται πολύ για όλα αυτά. Περνάει πολύ καλά και αυτό φαίνεται, είναι το πιο ζωντανό μέλος επί σκηνής, μετά φυσικά από τον αεικίνητο Bruce, και διασκεδάζει το κοινό που τον παρακολουθεί στο μέγιστο.
Στήριξε την μπάντα σε δύσκολες στιγμές, έφερε καινούργιο αέρα -που φαίνεται ότι χρειαζόταν για να αποφευχθεί ο κορεσμός που άλλες μπάντες βίωσαν- και δεν αντέδρασε καθόλου όταν έμαθε για την επιστροφή του Adrian Smith που πιθανόν να τον υποβάθμιζε.
Βοήθησε στο γράψιμο μερικών τραγουδιών που καθιερώθηκαν και θεωρούνται κορυφαία από το κοινό. Έχει ένα χάρισμα να γράφει τραγούδια που ξεχωρίζουν για τη μεγάλη τους διάρκεια, ακόμα και για τα δεδομένα των Maiden!
Τα ‘Blood Brothers’, ‘Dance of Death’, ‘Ghost of the Navigator’, ‘The Talisman’, ‘The Book of Souls’ είναι μερικά μόνο από αυτά.
Όσο για τον τρόπο παιξίματος του, αν και ιδιαίτερος, είναι σίγουρα καταπληκτικός.
Ο Janick Gers μπορεί να παίξει όσο γρήγορα θέλει με άριστη τεχνική, ενώ παράλληλα δεν ξεχνάει να ταιριάζει τα σόλο του στα αντίστοιχα κομμάτια και να βγάλει τα κατάλληλα συναισθήματα.
Πόσοι δεν έχουν παθιαστεί με το σόλο του ‘Wasting Love’ ή δεν ανατρίχιασαν με το αντίστοιχο του ‘Blood Brothers’. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά παραπάνω.
Αρκετά από τα κορυφαία σόλο στη συνολική πορεία της μπάντας είναι γραμμένα από τον ίδιο:
Αυτός είναι ο Janick Gers.
Ακόμα και εάν κάποιος δεν γουστάρει τα χορευτικά του, τα σόλο του ή τα κομμάτια που έγραψε, δεν μπορεί να μην παραδεχτεί πως οι Maiden θα ήταν πολύ διαφορετικοί χωρίς αυτόν.
Bonus: Εμφάνιση από την περίοδο που ο Janick Gers ήταν στην μπάντα του Bruce. Σολάρει για πολλά λεπτά, με τον δικό του περίεργο τρόπο.
Η χημεία που έχει με τον Bruce άρχισε πολύ πριν τους Maiden:
