Ένα μικρό αφιέρωμα στον πληκτρά των Pink Floyd, Richard Wright
Όλοι μας έχουμε βρεθεί σε συζητήσεις σχετικά με τους Pink Floyd και πάντα υπάρχει η διαμάχη για το ποιος ήταν καλύτερος «ηγέτης» της μπάντας.
Κάποιος θα πει David Gilmour, κάποιος άλλος θα διαφωνήσει στηρίζοντας τον Roger Waters, μετά η κουβέντα θα φτάσει στον Syd Barrett, ωστόσο και οι τρεις αυτοί υπέροχοι καλλιτέχνες είχαν έναν «άσσο στο μανίκι» τους, τα πλήκτρα του Richard Wright!
Το παίξιμό του ήταν ένα από τα στοιχεία που έδενε την μουσική των Pink Floyd και της έδινε μια χαρακτηριστική ατμοσφαιρικότητα.
Ο Richard Wright ήταν το «αφοσιωμένο» μέλος των Floyd. Όταν έπαιζε μουσική ήταν εκείνος και τα πλήκτρα του.
Ήταν το μέλος που είχε επηρεαστεί περισσότερο από τους πειραματισμούς του Syd Barrett και δεν δίσταζε να εξελίσσει το παίξιμό του σε κάθε ευκαιρία.
Για όλους αυτούς τους λόγους και για πολλούς ακόμα, σήμερα στην ερώτηση Gilmour ή Waters εμείς θα επιλέξουμε Richard Wright!
‘Wearing the Inside Out’
‘The Division Bell’ (1994)
Μετά από τρία άλμπουμ χωρίς κάτι το ιδιαίτερο παικτικά, ο Rick Wright επέστρεψε για το ‘Division Bell’ με νέες ιδέες και δημιουργικότητα.
Το ‘Wearing the Inside Out’ είναι το καλύτερο παράδειγμα σε αυτό, με το παίξιμό του να κουμπώνει τέλεια με το χαρακτηριστικό «blues» παίξιμο του David Gilmour.
‘Astronomy Domine’
‘The Piper at the Gates of Dawn’ (1967)
Όντας γραμμένο σε συνεργασία με τον Syd Barrett, αυτό το κομμάτι είναι ακριβώς ο ήχος που ήθελαν οι Pink Floyd να έχουν εκείνη την εποχή.
Μαζί με το ‘Interstellar Overdrive’ ο Richard Wright δημιούργησε έναν ονειρικό και ταξιδιάρικο ήχο που χαρακτήρισε τη ψυχεδελική εποχή των Floyd.
‘Great Gig in the Sky’
‘The Dark Side of the Moon’ (1973)
Το ‘Great Gig in the Sky’ είναι ένα από τα κομμάτια που βασίζεται πλήρως στη μουσική και στο παίξιμο του Wright.
Είναι μια ωδή στη ζωή και συγχρόνως μια ωδή στον θάνατο.
Μπορεί οι περισσότεροι να δίνουν βάση στα εκκεντρικά φωνητικά της Clare Torry, αλλά το γεγονός πως αυτό το τραγούδι είναι ένα από τα πιο πρωτότυπα και ιδιαίτερα κομμάτια των Pink Floyd, οφείλεται στα εξαιρετικά πλήκτρα που ντύνουν τις «κραυγές» θανάτου της Torry.
‘Echoes’
‘Meddle’ (1971)
Πώς γίνεται ένα κομμάτι να διαρκεί 23 λεπτά και πάλι να μη σου είναι αρκετό; Ε, με το ‘Echoes’ γίνεται!
Στο συγκεκριμένο κομμάτι ο Wright εκτός από τα πλήκτρα, παίρνει θέση δίπλα στον Gilmour στα φωνητικά με το αποτέλεσμα να είναι μαγευτικό.
O David Gilmour στον επικήδειο για τον Richard Wright είχε πει: «Η μίξη των φωνών μας και η μουσική μας τηλεπάθεια, άνθισε με το ‘Echoes’ το 1971».
‘Shine On You Crazy Diamond’
‘Wish You Were Here’ (1975)
Το αριστούργημα αυτό δεν μπορούσε να μη βρίσκεται στην λίστα, όντας η καλύτερη στιγμή όλων των μελών του συγκροτήματος!
Το ‘Shine On You Crazy Diamond’ είναι επίσης από τα μεγάλης διάρκειας τραγούδια των Pink Floyd που θα ευχόσουν να κρατούσαν κι άλλο.
Μπορεί οι βασικοί συνθέτες του τραγουδιού να είναι ο Gilmour και ο Waters, παρόλα αυτά δεν μπορούμε να το φανταστούμε χωρίς τις πινελιές που έβαλε ο Wright για τις οποίες ο David Gilmour είχε πει:
«Χωρίς το άγγιγμα του Wright, το ‘Wish You Were Here’ δεν θα είχε πετύχει».
Πέντε κομμάτια δεν μπορούν να αντιπροσωπεύσουν το αντίκτυπο του τεράστιου ταλέντου του Richard Wright στους Pink Floyd, καθώς εκτός των τραγουδιών στα οποία είχε ενεργή συμμετοχή, σίγουρα είχε επιρροές σε όλες τις συνθέσεις στην πολύχρονη πορεία της μπάντας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο πιο πρόσφατος δίσκος των Floyd, ‘The Endless River’, που είναι βασισμένος σε ακυκλοφόρητες συνθέσεις και ηχογραφήσεις του Wright, ο οποίος ακόμα και μετά θάνατον μας χάρισε όμορφες και νοσταλγικές «Φλοϋδικές» μελωδίες.