Είναι μπάντα που φέτος έκλεισε 13 χρόνια ζωής. Είναι ένα μουσικό σχήμα με 11 χρόνια δισκογραφικής καριέρας, εν έτει 2017 όμως γιγαντώνονται και διεισδύουν φουριόζοι στα FM όσο και σε μια ευρύτερη pop νοοτροπία με όλα τα (εμπορικά) καλά που αυτή μπορεί να προσφέρει. Μεταλάσσοντας με τον πιο δημιουργικό τρόπο το καλλιτεχνικό τους DNA, χωρίς σε καμία περίπτωση να το εκφυλίζουν.
Ο λόγος για τους Portugal. The Man, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κουιντέτο από την Αλάσκα. Η καριέρα τους παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, ιδιαίτερα από ανασκοπικής απόψεως στο τρέχον έτος, έχοντας ξεκινήσει ως πειραματικοί indie rockers με τον πρώτο τους δίσκο, για να ενσωματώσουν το έτος 2009 με το ‘The Satanic Satanist’ μια γλυκειά ψυχεδέλεια με την οποία βρίσκονται πλέον σε μακροχρόνια σχέση. Κομβικό σημείο σε όλα αυτά η εμπλοκή (ως παραγωγός) του Danger Mouse στο ‘Evil Friends’, ο οποίος, όπως ακριβώς και με τους Black Keys, ανέδειξε το ταλέντο των PtM στο να εφευρίσκουν με χαρακτηριστική ευκολία εθιστικότατα hooks τα οποία πατούν πάνω σε μια γενικότερη radio-friendly φόρμα από άποψη δομής-ενορχήστρωσης.
Πράγμα το οποίο αποθεώνεται στο ιδιαιτέρως εύστοχα τιτλοφορημένο ‘Woodstock’, ένας δίσκος ξενοιασιάς και ψυχικής αγαλλίασης, με την υπέρ του δέοντος γυαλισμένη παραγωγή να λειτουργεί ως επί το πλείστον με θετικό πρόσημο. Η μπάντα εδώ επιλέγει να λειτουργήσει με πληθώρα παραγωγών, ένας εκ των οποίων (προφανώς και θα ήταν) ο Danger Mouse. Επαναλαμβάνοντας ό,τι ακριβώς έκανε πέρυσι με τους Red Hot Chili Peppers, προσδίδει μια ψυχεδελική soul-ίζουσα μελαγχολία -όπως και συνθετική συνεισφορά- σε τρία κομμάτια: το ‘Number One’, με τη συμμετοχή του εκλιπόντα Richie Havens (ο οποίος εδώ sample-άρεται) καθώς και του Son Little, το ένα εκ των τριών αδιαμφισβήτητων αριστουργημάτων του δίσκου, ‘So Young’, να συναρπάζει με το πόσο λιτά «πιασάρικο» αποβαίνει, καθώς και το (ελέω συμμετοχής Fat Lip), hip-hop αποχρώσεων, ‘Mr. Lonely’.
Οι δύο «ναυαρχίδες» του δίσκου (καθώς και τα άλλα δύο αριστουργήματα που εμμέσως προαναφέρθηκαν), φυσικά κατά κύριο λόγο χάριν προώθησης, είναι τα ‘Feel It Still’ (με αξιοσημείωτη επιτυχία στο YouTube που ανέδειξε τους PtM ως πρωταγωνιστές ανώτερης κατηγορίας αναγνωρισιμότητας) και ‘Rich Friends’. Κάπου εδώ να υπενθυμίσουμε ακόμη μία φορά το τι ακριβώς σημαίνει η λέξη «earworm». Εξηγεί ίσως γιατί αμφότερα κομμάτια είναι εθιστικά σε βαθμό κακουργήματος. Πέραν τούτου, συμπληρωματικά να αναφερθεί ότι δύο εκ των υπόλοιπων παραγωγών αποτελούν ήδη καταξιωμένα ονόματα στον χώρο της μουσικής, με τον Mike D των Beastie Boys να συμμετέχει στο ‘Noise Pollution’ και τον Asa Taccone των Electric Guest να βρίσκεται σε δύο κομβικής σημασίας κομμάτια.
Μακριά από το πολικό ψύχος που επικρατεί στη γενέτειρά τους, οι Portugal. The Man παρουσιάζονται στο έτος 2017 πιο ζεστοί και «φιλόξενοι» από ποτέ, με πλήρη έλεγχο των συνεργασιών τους (πρώτη φορά τέτοια πληθώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας τους) και της πομπώδους, λεπτομερέστατης παραγωγής η οποία ανέδειξε μέχρι πρότινος μετριασμένα ταλέντα τους. Εξασφαλίζοντας ουσιαστικά μια παρακαταθήκη για το εγγύς μέλλον, μένει να δούμε αν θα εναρμονιστούν πλήρως με το εύπεπτο catchiness που τους διακρίνει στοχεύοντας σε κάτι (ακόμα πιο) εμπορικό ή αν θα δείξουν μια προοδευτική τάση προς πειραματισμό. Όπως και να χει, αναμένουμε με ενδιαφέρον.
Υ.Γ. Το ‘Feel It Still’ αν υπάρχει δικαιοσύνη εκεί έξω είναι πλέον ο ανεπίσημος ύμνος για κάθε εναλλακτικό κλαμπάκι.