Αφιέρωμα στο επικό Live at River Plate των AC/DC
Από μια άποψη, οι μεγάλοι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα. Από μια άλλη, πρέπει συνεχώς να αποδεικνύουν το μέγεθός τους.
Η κληρονομιά του παρελθόντος δεν σβήνεται, αλλά μπορεί να ξεχαστεί και να ξεθωριάσει, ή, ακόμα χειρότερα, να φαίνεται όλο και πιο λαμπρή σε σύγκριση με το παρόν.
Είναι πολλοί οι καλλιτέχνες για τους οποίους συχνά ακούγεται ότι θα έπρεπε να είχαν αποσυρθεί εδώ και χρόνια, πριν αμαυρώσουν την εικόνα τους με επιλογές και κυκλοφορίες που βρήκαν το κοινό αντίθετο ή αδιάφορο.
Προερχόμενοι από μια μακρά, στείρα περίοδο, έχοντας να επιδείξουν πολλούς αλλά μάλλον μέτριους δίσκους και ακολουθούμενοι διαρκώς από τις κριτικές περί απλοϊκότητας και επανάληψης, οι AC/DC της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μπορεί να ήταν μια κάθε άλλο παρά ξεχασμένη μπάντα, αλλά σίγουρα η λάμψη των αρχών του ’80 είχε σβήσει προ πολλού.
Δεν ήταν ακριβώς σκιά του εαυτού τους, αλλά είχαν δει και πολύ καλύτερες ημέρες.
Η επιτυχία του ‘Black Ice’ ωστόσο απέδειξε ότι η τάση της μπαταρίας των AC/DC ήταν ακόμα σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Και για να γιορτάσουν την επιστροφή τους αυτή η υψηλή τάση βρήκε διέξοδο στο πατροπαράδοτο βασίλειο των AC/DC. Τη σκηνή.
Ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε το τι μπορεί να κάνει αυτή η μπάντα όταν εμφανίζεται ζωντανά.
Και δεν βρέθηκε κανείς να το αμφισβητήσει και στην Black Ice World Tour.
Οι AC/DC σάρωσαν τα στάδια του πλανήτη, έδειξαν ότι ο παλιός, αν το θέλει, είναι αλλιώς, και θύμισαν στους απανταχού rockers γιατί θεωρούνται από τα κορυφαία συγκροτήματα όλων των εποχών.
Και μετά διάλεξαν το τριήμερο στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, στο γήπεδο της River Plate, και το έκαναν DVD και αργότερα, στις 19 Νοεμβρίου 2012, live δίσκο.
170.000 εισιτήρια κόπηκαν για τις τρεις συναυλίες, 170.000 άνθρωποι δικαιώθηκαν από την ηλεκτρισμένη παράσταση μιας μπάντας βγαλμένης από μια άλλη εποχή.
Φοβερά σκηνικά, ντραμς και μπάσο δια χειρός Rudd και Williams, βαριά και σταθερά σαν τσιμεντόλιθοι, ένας Malcolm Young στιβαρός πυλώνας, ο ήδη εξηνταρισμένος Brian Johnson σε κέφια δεκαπεντάχρονου.
Και φυσικά, ο αειθαλής Angus.
Ο μόνος άνθρωπος που μπορεί, ανεξαρτήτως ηλικίας, να ξεκινά ντυμένος σαν σχολιαρόπαιδο και να χάνει σταδιακά τα ρούχα του, διατηρώντας παράλληλα όλο του το μαγνητισμό και την ένταση, το σεβασμό και την αγάπη του κοινού.
Και τι κοινό…
Περισσότερο έναν πελώριο ενιαίο ζωντανό οργανισμό παρά ετερόκλητο πλήθος θυμίζουν οι Αργεντίνοι οπαδοί, που σφύζουν από ενθουσιασμό, χτυπιούνται σαν ένα και ταρακουνούν το στάδιο, γιορτάζοντας την εμφάνιση των rock ειδώλων μπροστά τους.
Η πεμπτουσία της AC/DC εμπειρίας. Ο τρελός Angus Young να αλωνίζει τη σκηνή, σύμβολο ενός παρελθόντος που γίνεται παρόν, ενώ δίπλα του ο Brian Johnson διασκεδάζει σαν μικρό παιδί και ο αδερφός του ο Malcolm σιγοντάρει τη μουσική καταιγίδα η οποία χτυπά ανελέητα το αεικίνητο κοινό, υπό το σταθερό μπαράζ πυροβολικού των Rudd και Williams.
Ταιριαστό για την περίσταση και γενικά την Black Ice World Tour, το setlist είναι το όνειρο του οπαδού, σχεδιασμένο για να γκρεμίζει αρένες και να ανοίγει πλατύτατη τη λεωφόρο που πάει γραμμή στην κόλαση.
‘Rock ‘n’ Roll Train’, ‘Back in Black’, ‘Big Jack’, ‘Thunderstruck’, ‘Hells Bells’, ‘T.N.T.’, ‘Let There Be Rock’ και encore-βόμβα με ‘Highway to Hell’ και ‘For Those About to Rock’, παρέα με καμιά δεκαριά ακόμα κλασικά και αγαπημένα κομμάτια, η συναυλία στο River Plate έχει όσα μπορεί να ζητήσει κανείς (εκτός από το ‘Night Prowler’, αλλά μη δίνετε σημασία στα δικά μου κολλήματα).
Να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι λοιπόν.
Με τριανταπέντε χρόνια ιστορίας να δικαιώσουν, οι AC/DC στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και εξαπέλυσαν για πολλοστή φορά το συναυλιακό τους τυφώνα.
Παρέσυραν στο διάβα τους σκεπτικιστές και επικριτές, δείχνοντας ότι δεν ήταν μια κουρασμένη παρέα, κατάλοιπο ενός ένδοξου παρελθόντος, αλλά μια μπάντα που ακόμα το’χε και με το παραπάνω.
Ίσως η καλύτερη παρακαταθήκη της τελευταίας μεγάλης περιοδείας και του τελευταίου δίσκου στον οποίο έπαιξε ο Malcolm Young, το Live at River Plate είναι η τρανταχτή απόδειξη του τι μπορεί να κάνει μια πραγματικά μεγάλη μπάντα, και του τι σημαίνει αυτό για τον κόσμο που τους λατρεύει και που είναι έτοιμος για όλα.
Δεν είχαν να αποδείξουν κάτι οι AC/DC της ‘Black Ice’ εποχής, αλλά έπρεπε να αποδείξουν τα πάντα.
Και το έκαναν. Γιατί αυτό κάνουν οι κορυφαίοι.
We don’t speak very good Spanish, but we speak rock and roll pretty good.
SETLIST:
Rock ‘n’ Roll Train
Hell Ain’t a Bad Place to Be
Back in Black
Big Jack
Dirty Deeds Done Dirt Cheap
Shot Down in Flames
Thunderstruck
Black Ice
The Jack
Hells Bells
Shoot to Thrill
War Machine
Dog Eat Dog
You Shook Me All Night Long
T.N.T.
Whole Lotta Rosie
Let There Be Rock
ENCORE:
Highway to Hell
For Those About to Rock (We Salute You)
