Η αποχώρηση του Adrian Smith από τους Iron Maiden το 1990 ήταν ίσως ο ισχυρότερος και σίγουρα πιο εμφανής κλυδωνισμός από τους πολλούς που είχε η μπάντα εκείνη την περίοδο.
Όλοι οι οπαδοί του συγκροτήματος μπορούσαν πλέον να δουν ότι οι Iron Maiden πέρναγαν δύσκολες στιγμές, και δεν θα πέρναγε πολύς καιρός πριν τα πράγματα γίνουν ακόμα χειρότερα με την αποχώρηση του Bruce Dickinson.
Και μπορεί τότε να φάνταζε ως η σωστότερη απόφαση, αλλά στο πέρασμα του χρόνου ο Adrian Smith έχει αποκτήσει μια πιο ώριμη οπτική πάνω στο θέμα.
Σε συνέντευξή του ο κιθαρίστας παραδέχτηκε ότι ήταν ακόμα πολύ νέος από κάποιες απόψεις κατά την έξοδό του, μην έχοντας εμπειρίες από άλλες φάσεις και πτυχές της ζωής.
Όταν ήμουν στην μπάντα την πρώτη φορά ήμουν ακόμα παιδί, πρακτικά.
Δεν είχα καμία εμπειρία εκτός του να ανήκω σε μια μπάντα για να κάνω συγκρίσεις, συνήθιζα να γίνομαι πολύ ενδοσκοπικός και ήμουν στο δικό μου μικρό κόσμο.
Το να αφήσεις την μπάντα, να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά, να είσαι υπεύθυνος για το σπίτι σου και να είσαι έξω στον πραγματικό κόσμο σου δίνει διαφορετική οπτική.
Το να έχω μια δεύτερη ευκαιρία να μπω στην μπάντα ξανά είναι θαυμάσιο.
Ο Adrian Smith λοιπόν σίγουρα έμαθε από την εμπειρία, ενώ και κατά τον ίδιο εκτιμά και ευχαριστιέται τη συμμετοχή του στους Iron Maiden, ίσως περισσότερο από ότι τη δεκαετία του ’80 κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου συνεργασίας τους.
Πιθανότατα το έχω απολαύσει περισσότερο τη δεύτερη φορά, οπότε είμαι τυχερός στο συγκεκριμένο θέμα.
Νομίζω ότι έχω καταφέρει να επιστρέψω και να κάνω πράγματα με καλύτερο τρόπο τη δεύτερη φορά.
Το έχω απολαύσει παραπάνω και μόνο από το όφελος του να έχω λίγο χρόνο εκτός και να αποκτήσω μια καλύτερη οπτική.
Και με την πορεία που ακολουθούν οι Iron Maiden μέσα στον 20ό αιώνα ο Adrian Smith σαφώς μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένος από το πως εξελίχθηκαν τα πράγματα.
Adrian Smith: Οι κορυφαίες Iron Maiden συνθέσεις του
