Τα Χριστούγεννα του 1975 έφεραν και μια άλλη γέννηση, που επίσης θα άλλαζε τον κόσμο. Ήταν η μέρα που ο Steve Harris ίδρυσε τους Iron Maiden…
Ένα από τα μεγαλύτερα, επιδραστικότερα, πιο ταλαντούχα και ολοκληρωμένα σχήματα που έχουν περάσει ποτέ από τη μουσική.
Εκείνο το μακρινό Δεκέμβριο ξεκίνησε μια νέα εποχή.
Τα πρώτα χρόνια των Iron Maiden ήταν μια περίοδος διαρκούς αλλαγής, με μόνο σταθερό σημείο αναφοράς τον ίδιο το Harris, καθώς μουσικοί έμπαιναν και έβγαιναν διαρκώς.
Ο πεισματάρης Καπετάνιος ήταν αποφασισμένος να πετύχει όμως, και τελικά ένα demo που έγινε διάσημο μέσα από το Bandwagon Heavy Metal Soundhouse οδήγησε στο Rod Smallwood, την EMI και το NWOBHM, του οποίου έμελλε να ηγηθούν.
Και όταν έσκασε το ομώνυμο ντεμπούτο το 1980, τα πάντα μπήκαν σε σειρά.
Δυο χρόνια αργότερα απέκτησαν τον Bruce Dickinson και έφτασαν στην πρώτη θέση των charts. Και από εκεί συνέχισαν γραμμή για επίπεδα που μόνο αυτοί μπορούσαν να φτάσουν
Έχω γράψει και στο παρελθόν για τα απίστευτα πρώτα χρόνια των Iron Maiden. Μια μπάντα με τέτοια ποιότητα στο στούντιο και τέτοια ενέργεια στο σανίδι θα είχε ούτως ή άλλως πετύχει σχεδόν σίγουρα.
Αλλά επειδή δεν πρόκειται απλά για μια μπάντα, συνδύασαν τα παραπάνω με εντυπωσιακή παραγωγικότητα και παροιμιώδη σταθερότητα, δισκογραφώντας και περιοδεύοντας ασταμάτητα, παραμένοντας πάντα σε ύψη αδιανόητα για άλλα συγκροτήματα, αποδεικνύοντας ξανά και ξανά ότι είχαν έρθει για να κατακτήσουν τον κόσμο και να γράψουν ιστορία.
Και αν η συνέχεια επιφύλασσε κακοτοπιές, με τη δύσκολη και αμφιλεγόμενη δεκαετία του ’90, αυτό δίνει ακόμα μεγαλύτερο βάρος τόσο στα παλιά τους κατορθώματα, που τους κράτησαν όρθιους, όσο και στη δυναμική επιστροφή τους, με την κλασική σύνθεση να εντυπωσιάζει τον 21ο αιώνα, εκεί που συνομήλικοί τους είχαν ξεχαστεί ή είχαν βυθιστεί στη μετριότητα.
Πάντα αξία στους δίσκους τους. Πάντα άφταστο παράδειγμα προς μίμηση στις συναυλίες τους.
Οι Iron Maiden, με το Steve Harris πρώτο και καλύτερο, αλλά και ως σύνολο, ήταν και είναι επαγγελματίες. Αλλά σωστοί επαγγελματίες. Πάντα έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους. Ποτέ δεν βαρυγκόμησαν, ποτέ δεν επιδίωξαν να μπουν από την πίσω πόρτα, ποτέ δεν επαναπαύτηκαν στις δάφνες των επιτυχιών τους.
Ο λόγος που μέχρι και σήμερα πουλάνε δίσκους, που μαζεύουν δεκάδες χιλιάδες κόσμου στις συναυλίες τους, που το όνομά τους είναι σχεδόν συνώνυμο της metal και που όλοι τους σέβονται, δεν είναι μόνο η κυκλοφορία ενός ‘The Number of the Beast’, ενός ‘Seventh Son of a Seventh Son‘, ή οποιουδήποτε άλλου εμφατικού τίτλου τους.
Είναι και ότι οι οπαδοί τους γνωρίζουν ότι θα ακούσουν έναν τέτοιο δίσκο. Ότι αν το εξώφυλλο γράφει Iron Maiden τότε το περιεχόμενο δεν μπορεί να είναι κακό. Μπορεί να μην είναι πάντα ο δίσκος της χρονιάς, αλλά ποτέ δεν θα είναι μια άστοχη, βιαστική ή διεκπεραιωτική δουλειά.
Ακόμα και στις χειρότερες εποχές τους δεν υπέπεσαν σε τέτοια λάθη. Το ‘Virtually XI’ μπορεί να έχει επικριθεί (ούτε εμένα μου αρέσει), αλλά υπάρχουν πολλά συγκροτήματα εκεί έξω που θα έδιναν πολλά για να έχουν έναν τέτοιο δίσκο στον κατάλογό τους.
Οι Iron Maiden ορίζουν την έννοια της metal μπάντας.
Καλπάζουν ηρωικοί και ασυγκράτητοι, γκρεμίζουν τοίχους με τους φοβερούς α λά Wishbone Ash κιθαριστικούς συνδυασμούς τους, προκαλούν πανδαιμόνιο, παραλήρημα, βραχνιασμένους λαιμούς και πιασμένους σβέρκους κάθε φορά που εμφανίζονται ζωντανά, και το κάνουν σε πείσμα όλων των συνθηκών.
Τίποτα δεν φαίνεται ικανό να τους βάλει φρένο. Ακόμα και στον τάφο τους θα παίζουν ακόμα.
Τιτάνες της μουσικής, και δεν πρόκειται για υπερβολή. Το ξέρετε και μόνοι σας εξάλλου. Το ακούτε, το διαβάζετε, το ζείτε και το επιβεβαιώνετε και οι ίδιοι.
Θα μπορούσα να γράψω πεντακόσιες, χίλιες ή δέκα χιλιάδες λέξεις, και να μην έλεγα τίποτα που να μην έχει ήδη ειπωθεί.
Η ουσία είναι πάντα η ίδια, και μπορεί να συνοψιστεί σε μια φράση.
Up the Irons!
Iron Maiden: Μεγάλο αφιέρωμα στη δισκογραφία τους
