Σε παλαιότερη συνέντευξή του στο ΝΜΕ, ο frontman των Arctic Monkeys, Alex Turner, αποκάλυψε ποιοι δίσκοι τον μαγεύουν, αλλά και ποιοι τον έχουν επηρεάσει, τόσο προσωπικά, όσο και επαγγελματικά.
Ας δούμε λοιπόν τις επιλογές του Alex Turner:
1) Shirley Bassey – ‘Dangerous Games’
Όταν βρίσκομαι στο σπίτι, ένα από τα τελευταία πράγματα που κάνω πριν ξεκινήσω να φύγω για ένα tour είναι να βάλω ένα άλμπουμ να παίζει.
Επίσης, είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που κάνω όταν επιστρέφω.
Σαν συγκρότημα, ακούμε μουσική καθημερινά, όμως τίποτα δεν συγκρίνεται με το να κάθεσαι με το πικάπ σου και να ακούς έναν δίσκο μέχρι να τελειώσει.
Ένας από τους αγαπήμενους μου δίσκους είναι από την Shirley Bassey.
Στην μία πλευρά έχει το ‘Big Spender’ και στην άλλη υπάρχει αυτό το τραγούδι που ονομάζεται ‘Dangerous Games’, για το οποίο δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν να μιλάει. Είναι εκπληκτικό, θυμίζει πολύ Bond, όμως δεν νομίζω πως ήταν για κάποια ταινία.
Πάντα ήθελα να το κάνω διασκευή και πιστεύω πως είναι εξοργιστικό το ότι είναι στην πίσω πλευρά του βινυλίου.
Αναρωτιέμαι, πού το βρήκα αυτόν τον δίσκο; Πιθανώς σ’ ένα μαγαζί στο Σικάγο.
Ήταν από τις πρώτες φορές που κάναμε tour στις Ηνωμένες Πολιτείες και υπήρχε ένα μαγαζί κοντά στον συναυλιακό χώρο. Είναι απίστευτο τι μπορεί να ανακαλύψεις καμιά φορά.
Θυμάμαι πως βρήκα ένα βινύλιο από την μπάντα του μάνατζέρ μας, τους ‘Vitamin Z’, σ’ ένα τυχαίο κατάστημα στην Νέα Ορλεάνη.
Υπήρχε ένα μαγαζί γεμάτο με δίσκους που έκαναν 1 δολάριο και απλώς το τράβηξα από εκεί. Ήμασταν όλοι «Ω, εκεί είναι! Στο εξώφυλλο!».
Αυτή είναι, όμως, η μαγεία με το βινύλιο: μπορείς να κάθεσαι με τις ώρες και να ψάχνεις ανάμεσα στους δίσκους. Ακόμη με ενθουσιάζει αυτό.
Μην με παρεξηγήσετε, αγαπώ να «κατεβάζω» μουσική, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με το να βρεις απρόσμενα κάτι το οποίο δεν έψαχνες.
Arctic Monkeys: Οι πραγματικοί χαρακτήρες πίσω από τους στίχους του Alex Turner
2) The Smiths – ‘Hatful Of Hollow’
Ο τύπος που μου έμαθε να οδηγάω, μου δάνεισε δύο LP των The Smiths, τον πρώτο τους δίσκο και το ‘Hatful Of Hollow’.
Πιο παλιά, είχα αγοράσει ένα ‘Best Of’ τους σε CD από μία θεία μου, όμως δεν ήμουν έτοιμος γι’ αυτό.
Μου δάνεισε, λοιπόν, δύο βινύλια εκείνο το απόγευμα και τους έβαλα στο πικάπ στο σαλόνι της μητέρας και του πατέρα μου.
Ήταν όλο το τελετουργικό που το έβγαζες από τη θήκη του, το έβαζες στο πικάπ και καθόσουν να το ακούσεις που με «τράβηξε» σε αυτό το συγκρότημα.
Μερικές φορές σκέφτομαι πως αν δεν ήταν όλο αυτό, κατά κάποιον τρόπο, θα μου είχε πάρει πολύ καιρό να τους ανακαλύψω.
Οι Smiths συνήθιζαν να γράφουν μηνύματα στις εγκοπές: ξεκινήσαμε να το κάνουμε χάρη σε αυτούς. Στις αρχές, συνηθίζαμε να γράφουμε τα ονόματα των φίλων μας στην μέση του δίσκου, κάποια παιδιά από την γενέτειρά μας.
Νομίζω πως γράψαμε και το όνομα του Nick (O’ Malley) σε ένα από αυτά, πριν γίνει μέλος της μπάντας!
Πρέπει να ήμουν 17 ετών όταν πήρα αυτούς τους δίσκους.
Είχαμε ξεκινήσει την μπάντα κάπου τότε και εκείνος ο δάσκαλος οδήγησης έλεγε: «Πρέπει να διασκευάσετε αυτό το τραγούδι»!
Μας μύησε σε πολλά πράγματα και πάντα σκέφτομαι εκείνον όταν αναλογίζομαι πως έχει εξελιχθεί το συγκρότημα.
Καμιά φορά, έρχεται στις συναυλίες μας. Έχω ακόμη τους δίσκους των Smiths στο πατρικό μου. Δεν τους πήρε ποτέ πίσω!