Allah-Las – Calico Review

H Psychedelia θεωρείται από πολλούς μουσική πνευματικής απόδρασης, δημιουργώντας μηνύματα που χαράζονται στο υποσυνείδητο του ακροατή. Στον καινούριο δίσκο των Allah-Las, ‘Calico Review’, ο frontman της μπάντας, Miles Michaud, δείχνει πως έχει βαθιά γνώση της ιστορίας και των δυνατοτήτων του είδους που υπηρετεί. Έτσι, αυτά τα δώδεκα καινούρια κομμάτια καταφέρνουν να διασκεδάσουν μέσω των νοσταλγικών τους Rock ‘n’ Roll γύρω από τις ρομαντικές, εφηβικές σχέσεις, δίνοντας παράλληλα τροφή για σκέψη, με στίχους εμπνευσμένους από τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνικής μας ζωής.

Με τη νέα τους δισκογραφική προσπάθεια να έχει κυκλοφορήσει στις 9 Σεπτεμβρίου, οι  Allah-Las αγγίζουν τους ήχους της αγαπημένης τους δεκαετίας, των ’60s, ακολουθώντας το ηλιόλουστο μονοπάτι της καλιφορνέζικης ερήμου που είχαν πάρει στα δύο τελευταία album τους. Σίγουρα είναι ένα album που προσπαθεί να ενστερνιστεί τους κλασικούς ήχους της τότε εποχής, έχοντας ως σημείο αναφοράς του γνωστούς, ξέγνοιαστους ρυθμούς και vibes. Παρόλα αυτά, με συνοδοιπόρους τους τα pop backbeats και αρκετή δόση πειραματισμού φαίνονται να παρεκκλίνουν από τις βασικές επιρροές που διείπαν τις προηγούμενες δουλειές τους, αλλά και εμφανώς κεκλιμένοι προς τη δημιουργία μίας πιο φρέσκιας αισθητικής.

‘Strange heat been coming round. Sad, heavy on this town… For all I know, we’ve seen the darkest blow’, τραγουδάει ο Michaud, καθώς ανοίγει ο δίσκος με το ατμοσφαιρικό ‘Strange Heat’, βγάζοντας στην επιφάνεια την πιο ευαίσθητη πλευρά του. Από μουσικής άποψης, είναι εμφανές από την αρχή ότι οι Allah-Las θέλουν να στήσουν ένα συνεπές ηχοτοπίο και να προβάλουν το δικό τους χαρακτήρα, προϊδεάζοντας για τη μουσική πορεία του album, μέσα από σταθερά drum heartbeats τους και ανέμελες μελωδίες.

Παρόλα αυτά, το ‘Calico Review’ δεν περιορίζεται σε ρυθμούς και μοτίβα. Kομμάτια όπως το ‘High & Dry’ και το ‘Satisfied’ φέρουν ξεκάθαρες αναφορές τόσο στη δουλειά των Kinks όσο και των Temples, με χορευτικά tempo και jangly κιθάρες. Αν και τα φωνητικά του Michaud στο ‘Satisfied’ κυλούν απολαυστικά καθ’ όλη την διάρκεια του κομματιού, το ‘High & Dry’ δεν προσφέρει την ίδια ώθηση σε αυτόν τον τομέα, μιας και τα φωνητικά του drummer της μπάντας, Matthew Correia, ακούγονται κουρασμένα και χωρίς σπιρτάδα.

Αν θα έπρεπε να υπάρχει ένα ξεκάθαρο single στο ‘Calico Review’ αυτό έπρεπε να είναι το απολαυστικότατο ‘Could Be You’. Το τρίτο κομμάτι του LP αντηχεί σαν μία αγνή Rock ‘n’ Roll αλληγορία, συλλέγοντας τα πιο ελκυστικά στοιχεία των τελευταίων 60 χρόνων μέσα σε ένα τρίλεπτο, ευφυές, pop κλοιό. Από την άλλη πλευρά, το ‘Mausoleum’ αποτυγχάνει να εντυπωσιάσει για τους ακριβώς ίδιους λόγους που το ‘Could Be You’ καταφέρνει να  πετύχει αυτόν το σκοπό, μιας και περιέχει πολλές cliché μουσικές εκφράσεις με φωνητικές μελωδίες.

Το ‘Roadside Memorial’, με τις πεντακάθαρες κιθάρες και το ευχάριστο beat του θυμίζει κάτι από Bo Diddley, ενώ ο κιθαρίστας των Allah-Las, Pedrum Siadatian, αναλαμβάνει χρέη frontman, δανείζοντας τα φωνητικά του στο κομμάτι. Το ‘Autumn Dawn’, από την άλλη, αναδύεται ως ένα παιχνιδιάρικο, ψυχεδελικό track ανακαλώντας την pseudo-Californian προσέγγιση του Eric Burdon και τη σαφήνεια των μελωδικών δομών, αμβλυμένες από τις ιδανικά αρμόζουσες αρμονίες και την κιθαριστική του συνεργία.

Το πρώτο κομμάτι που κυκλοφόρησε επισήμως από το ‘Calico Review’, ‘Famous Phone Figure’, με διακριτικές νότες βιολιών, organs και Mellotrons, υπηρετεί άρτια το κεντρικό του θέμα που προσπαθεί να περάσει μέσα από το κομμάτι ο Miles Michaud, τo κενό πρότυπο των ψευτο-celebrity των social media. Αντιθέτως, το surfy ‘200 South La Brea’ έχει μία “καρναβαλίστικη” ατμόσφαιρα, που αν και το storytelling delivery του φαίνεται λίγο εξαναγκασμένο, αντικατοπτρίζει το αίσθημα ενθουσιασμού και ανυπομονησίας για αυτούς που περιμένουν να κριθούν.

Οι φωνητικές μελωδίες που σε βυθίζουν και οι άφθονες fuzzy κιθάρες του ‘Warmed Kippers’, το αναδεικνύουν ως το πιο ψυχοτροπικό κομμάτι του ‘Calico Review’, ενώ δημιουργούν φρέσκα vibes, αλλά και κάτι το πρωτότυπο, μέσα από τη ανακύκλωση δίσκων των late-’60s, ενώ το ‘Terra Ignota’ δανείζεται τις μελωδίες του από τους Doors και από το ‘Shields’, των Grizzly Bears.

Το album finale του ‘Calico Review’, ‘Place in the Sun’, είναι ένα κλασσικό Rock ‘n’ Roll κομμάτι με βαριά, σκοτεινά organs και σκυθρωπούς στίχους. Έτσι, διαφοροποιείται από την ηλιόλουστη, καλιφορνέζικη κλίκα του υπόλοιπου LP και εισέρχεται στις σκιές και την ανωνυμότητα της ωρίμανσης, απεικονίζοντας τη σημασία του αιώνιου συμβολισμού της πολιτιστικής απελευθέρωσης, ασχέτως από το πού και πότε θα συμβεί.

Εν κατακλείδι, δεν υπάρχει κάτι στο ‘Calico Review’ που δεν έχουν ξανακάνει οι Allah-Las, αλλά με κάθε τους δισκογραφική προσπάθεια φαίνονται να παίρνουν τον έλεγχο του ήχου τους, ο οποίος γίνεται όλο και πιο πλήρης, αλλά και να εξελίσσουν το songwriting τους. Ηχογραφημένο στο ιστορικό studio του Los Angeles, Valentine Recording Studio, το ‘Calico Review’ δείχνει μία μπάντα που ωριμάζει, εναγκαλίζοντας τις επιρροές της, ενώ παράλληλα δημιουργούν κάτι δικό τους. Με κομμάτια όπως  το ‘Satisfied’ να θυμίζουν την Syd Barrett εποχή των Pink Floyd, τo ‘Could Be You’ να βασίζεται στο ‘Sweet Jane’, αλλά και το ‘Terra Ignota’ να κάνει αναφορά στους Doors, το ‘Calico Reivew’ είναι ένας απόλυτα καλοκαιρινός δίσκος για τις συννεφιασμένες, φθινοπωρινές μέρες.

Διαβάστε ακόμα

Playlist: The Californian Summer