Πριν περίπου έναν μήνα, οι Amenra κυκλοφόρησαν τον έκτο τους δίσκο με τίτλο ‘Mass VI’. Η νέα αυτή δουλειά είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση, καθώς ήρθε μετά από μια πεντάχρονη απουσία από τα δισκογραφικά τεκταινόμενα, μια unplugged περιοδεία και μετά από διάφορα οικογενειακά προβλήματα των μελών της μπάντας. Πολλοί περίμεναν πως αυτός ο δίσκος θα ήταν πιο «σκληρός» και «βαρύς» από τους προηγούμενους, καθώς μετά από τόσα χρόνια, η μπάντα θα έπρεπε να κάνει ένα πολύ δυναμικό comeback.
Οι Amenra λοιπόν τα κατάφεραν. Έκαναν ένα εξαιρετικά δυναμικό comeback. Ωστόσο αυτό δεν είχε να κάνει με τον ήχο και τα σκληρά riffs. Το έκτο μέρος του ‘Mass’ έπους, αναβλύζει συναισθηματισμό, εσωτερικότητα και μας παρασύρει στα σκοτεινά μονοπάτια της ύπαρξης.
Τα δύο πρώτα λεπτά του δίσκου χτίζουν εξαιρετικά το suspense, βάζοντάς μας σιγά-σιγά στο κλίμα για την έκρηξη που πρόκειται να ακολουθήσει. Οι «κραυγές αγωνίας» και τα καθαρά αλλά σκοτεινά φωνητικά στο ‘Children of the Eye’, μας μεταφέρουν αυτόματα σε γνωστά Amenra-ακούσματα, υπενθυμίζοντάς μας την πνευματικότητα που πάντα περιέβαλε την μπάντα.
Μετά τα στοιχειωτικά τριάντα δευτερόλεπτα του ‘Edelkroone’, μπαίνει το ‘Plus Près que Toi’, ίσως το πιο συναισθηματικά φορτισμένο κομμάτι του δίσκου. Για μια ακόμα φορά έχουμε εναλλαγή στη μελωδία και στα φωνητικά, με τους γαλλικούς στίχους να προσδίδουν κάτι ακόμα στο ήδη εξαιρετικά ατμοσφαιρικό τραγούδι.
Το ‘A Solitary Reign’ είναι το πιο δυναμικό τραγούδι του ‘Mass VI’, έχοντας πιο καθαρές μέταλ επιρροές. Ο δίσκος κλείνει με το ‘Diaken’ το οποίο κάνει built-up με παρόμοιο τρόπο με το ‘Children of the Eye’, με το ρυθμικό μέρος (μπάσο-ντραμς) να μεταφέρει με πολύ άμεσο τρόπο την αγωνία και την οδύνη που έχει σκοπό να εκφράσει το άλμπουμ.
Το ‘Mass VI‘ δεν είναι ένας εύκολος δίσκος. Έχουμε να κάνουμε με ένα πόνημα που μεταφέρει συναισθήματα, με τρόπο που λίγοι δίσκοι μπορούν. Οι Amenra με την τελευταία τους κυκλοφορία απέδειξαν στο κοινό τους πως εξελίχθηκαν πρωτίστως ως καλλιτέχνες και έπειτα ως μπάντα, και μας υπενθύμισαν πως ο βασικός σκοπός της τέχνης είναι να εκφράζεις τον εσωτερικό σου κόσμο και όχι να φτιάχνεις κάτι που πρέπει να δείχνει και να ακούγεται «όμορφο». Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να απολαύσεις το ‘Mass VI’, και αυτός είναι να το αντιμετωπίσεις σαν μια ολότητα και όχι ως επιμέρους τραγούδια.
