Ανταπόκριση: Madrugada, Luke Elliot

Ανταπόκριση: Madrugada, Luke Elliot – Θεσσαλονίκη

Μερικά λόγια για μία αξέχαστη βραδιά

Κωνσταντίνος Γκουντρουμπής
06/04/2019

Οι Madrugada επέστρεψαν. Το διάσημο συγκρότημα βρέθηκε στο PAOK Sports Arena και άλωσε το κατάμεστο «Παλατάκι» με ένα σόου όπου όλα λειτούργησαν στην εντέλεια.

Εκεί βρεθήκαμε κι εμείς, λίγα μέτρα μακριά από την σκηνή, για να απολαύσουμε τον Sivert Høyem και την παρέα του στην πολυαναμενόμενη επιστροφή τους στην Ελλάδα.

Το κλειστό ξεκίνησε να γεμίζει από την πρώτη στιγμή που άνοιξαν οι πόρτες περίπου στις 19:00 και τη στιγμή που εμφανίστηκε ο Luke Elliot για να ζεστάνει τους θεατές, είχε ήδη γεμίσει ένα σεβαστό κομμάτι του χώρου.

Προσωπικά δεν είχα ακούσει κάτι από τον Elliot αλλά με βασικούς βοηθούς το δυνατό σχήμα και την ενέργειά του που σου έβγαζε κάτι από Nick Cave, σίγουρα θα κέρδισε νέους θαυμαστές.

Συνεπέστατος, βγήκε στην ώρα του (20:30) και το μόνο παράπονο που έχω είναι πως έπαιξε μόλις για μισή ώρα κι αν αυτό είναι το κύριο παράπονο που έχει κάποιος από το support, τότε τα πράγματα μάλλον δεν ήταν και τόσο άσχημα.

Αφού μας αποχαιρέτησε ο Elliot, το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν να περιμένουμε να περάσει η ώρα μέχρι να βγουν οι Madrugada, χαζεύοντας παράλληλα το γήπεδο γύρω μας που γέμιζε με όλο και περισσότερο κόσμο.

Madrugada Θεσσαλονίκη 2019 RockRooster.gr

Η εταιρεία μας είχε ενημερώσει πως το συγκρότημα θα εμφανιζόταν στις 21:45 και μπορεί κάποιος καχύποπτος να υπέθετε πως σίγουρα θα υπάρξει μια κάποια καθυστέρηση (αρκετά συχνό φαινόμενο), οι Νορβηγοί όμως περπάτησαν στην σκηνή δίχως χρονοτριβές.

Το κοινό ενθουσιασμένο από την πρώτη νότα, το συγκρότημα γεμάτο ενέργεια και ξεκάθαρα χαρούμενο που βρισκόταν εδώ, ξεκίνησαν αμέσως να παίζουν και χρειάστηκε να φτάσουμε πριν το ‘This Old House’ προκειμένου να ακούσουμε κάποια μη τραγουδιστά λόγια από τον Høyem.

Μας ευχαρίστησε που βρεθήκαμε εκεί και εξέφρασε την έκπληξή του για το πλήθος, μιας και οι ίδιοι περίμεναν να παίξουν σε ένα σχετικά μικρό κλαμπ, η μεγάλη ζήτηση όμως έφερε και τις αναγκαίες αλλαγές στον χώρο (το PAOK Sports Arena ήταν ο τρίτος και τελευταίος χώρος που επιλέχθηκε για την συναυλία προκειμένου να μην υπάρξουν δυσαρεστημένοι που θα έμεναν εκτός).

Το πρώτο κομμάτι της συναυλίας ήταν επικεντρωμένο στο ‘Industrial Silence’, το πρώτο
άλμπουμ της μπάντας που γιορτάζει φέτος την 20ή του επέτειο και η περιοδεία είναι μάλλον μια απόδειξη πως τα συγκεκριμένα τραγούδια έχουν αντέξει στο πέρασμα του χρόνου.

Όσο οι μουσικοί έπαιζαν τις νότες, ο Sivert Høyem έδινε το δικό του σόου, ήταν λες και του άνηκε η σκηνή, έτρεχε πάνω-κάτω, έπεφτε στα γόνατα, έδινε την εντολή στον κόσμο να φωνάξει και φώναζε, διέταζε για ησυχία και δεν ακουγόταν τίποτα. Ένα συγκρότημα κερδίζει και χάνει από τους μουσικούς του, μια συναυλία όμως χρειάζεται έναν δυναμικό frontman και ο Høyem ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κάνει για να κερδίσει το χειροκρότημα.

Ο φωτισμός ήταν υπέροχος με ένα απαλό μπλε να κυριαρχεί, ενώ σε πιο ιδιαίτερες στιγμές το έντονο κόκκινο έκανε την τέλεια αντίθεση με τις σιλουέτες των μουσικών που σε εκείνα τα σημεία έμοιαζαν σαν φιγούρες που βγαίνουν από μια πυρκαγιά.

Η σκηνή είχε τα απολύτως απαραίτητα πάνω και ιδιαίτερα εφέ δεν υπήρχαν (δεν χρειάζονταν άλλωστε), στο ‘Strange Colour Blue’ όμως, αφού έσβησαν όλα τα φώτα, ο Høyem άρπαξε έναν φακό και φώτισε το στάδιο το οποίο σαν να μεταμορφώθηκε στον πιο αφιλόξενο αυτοκινητόδρομο, ενώ παράλληλα ούρλιαζε με κάποιες Springsteen-ιακές κραυγές.

Το υλικό του ‘Industrial Silence’ έληξε με το ‘Electric’, ή αλλιώς «το πρώτο αξιοπρεπές τραγούδι που γράψαμε ποτέ» όπως το περιέγραψε ο Høyem και συνέχισε λέγοντας «αυτό το κομμάτι το παίξαμε καθώς παρατηρούσαμε τα φώτα της πόλης». Τώρα το έπαιζε μπροστά από χιλιάδες ζευγάρια μάτια και αυτή δεν είναι μία καθόλου κακή ανταλλαγή.

Το συγκρότημα έκανε ένα μικρό διάλειμμα και επέστρεψε για ένα εκτενές encore, γεμάτο με τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, επιτυχίες που, τουλάχιστον στην Ελλάδα, έγιναν ιδιαίτερα αγαπητές από σειρές όπως η ‘Δέκατη Εντολή’.

Τα ‘Honey Bee’, ‘What’s On Your Mind?’ και ‘Majesty’ συγκίνησαν το κοινό το οποίο γνώριζε φυσικά κάθε λέξη, δεν υπήρχε όμως ποτέ θόρυβος ικανός να σκεπάσει την βαρύτονη φωνή του Høyem, ενώ στο ‘The Kids Are on High Street’ τα πράγματα ξέφυγαν, τα φώτα αναβόσβηναν σαν τρελά και ο Høyem ανέβηκε στο κάγκελο για να τραγουδήσει μαζί με το κοινό.

‘Valley of Deception’ για φινάλε και κάπως έτσι μας είπε αντίο το συγκρότημα που έφυγε από την σκηνή μέσα σε πλήρη αποθέωση, το κατάλληλο τέλος για μία αξέχαστη νύχτα.

Και κάτι τελευταίο αλλά σημαντικό, πολλές φορές λέμε αρνητικά πράγματα για τις διοργανώσεις διαφόρων συναυλιών, πρέπει όμως να ακούγονται και τα θετικά.

Η συναυλία των Madrugada στην Θεσσαλονίκη λοιπόν είχε μια εξαιρετική οργάνωση, από την ανταλλαγή του εκτυπωμένου Α4 χαρτιού με ένα κανονικό εισιτήριο (επιτέλους), μέχρι τον πραγματικά τέλειο ήχο και αξίζουν συγχαρητήρια στους διοργανωτές που είχαν το (πάντα) δύσκολο έργο να παρουσιάσουν από τεχνικής πλευρά ένα άρτιο σόου δίχως ατυχίες.

Setlist: