Ανταπόκριση: Gamma Ray, Silent Winter, Desert Near the End / Floyd

Είδαμε τους Gamma Ray μαζί με τους Silent Winter και τους Desert Near the End στο Floyd και σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας.

Βασίλης Τσάκαλος
11/12/2024

40 χρόνια Metal Hammer με επιστροφή Gamma Ray στην Ελλάδα και τη μεταφορά στο Floyd να υπόσχεται μεγάλη συγκέντρωση, ύστερα και από το αρχικό sold out του Fuzz.

Σίγουρα δεν ήταν λίγοι αυτοί που μπήκαν με το που άνοιξαν οι πόρτες κατά τις 8 το βράδυ, αν και αρκετοί περισσότεροι έχασαν τους Desert Near the End, οι οποίοι ανέβηκαν πολύ γρήγορα στο σανίδι, σε σημείο που ακόμα και κάποιοι από αυτούς που περίμεναν το ξεκλείδωμα να μην προλάβουν την αρχή τους.

Κρίμα, διότι το ελληνικό σχήμα, έχοντας κυκλοφορήσει μόλις πριν από λίγες μέρες άλλον έναν πολύ καλό δίσκο, ήταν σε μεγάλα κέφια και έδωσε ρέστα. Δείχνοντας μάλλον περισσότερο τον power παρά τον thrash εαυτό τους αλλά διατηρώντας αναλλοίωτη την ενέργειά τους και έχοντας ως μόνο εχθρό τον ήχο, έπαιξαν ιδανικά το ρόλο του opening act στο μισάωρο που είχαν και προετοίμασαν κατάλληλα το έδαφος για τη συνέχεια. Αξίζουν μεγαλύτερης αναγνώρισης και μακάρι να την πάρουν.

Η σκυτάλη στους Silent Winter που είχαν και αυτοί νέο δίσκο στο πρόσφατο παρελθόν και πολλή διάθεση να τον επιδείξουν. Μπροστά στο συνεχώς αυξανόμενο κοινό ξεκίνησαν ακριβώς αυτό λοιπόν με το opener ‘We Burn the Future’ και συνολικά τέσσερα από τα έξι τραγούδια του σετ, σχεδόν το μισό ‘Utopia’, να προέρχονται από εκεί. Καλές επιλογές στις άλλες δύο συνθέσεις με ‘Shout’ και ‘Empire of Sins’, έστω και αν έλειψε το προσωπικό αγαπημένο ‘Dragons Dance’ από τα σαράντα λεπτά που τους είδαμε στο σανίδι.

Από κει και πέρα, η απόδοση αναμενόμενα υψηλή, ο ήχος είχε βελτιωθεί αισθητά, ο Μιχάλης Λίβας είναι από τις κορυφαίες φωνές της ελληνικής σκηνής και ακούγεται ακόμα καλύτερος ζωντανά. Μπροστά σε κόσμο που στη συντριπτική του πλειοψηφία είχε έρθει πρωταρχικά, αν όχι αποκλειστικά, για Gamma Ray, οι Silent Winter κέρδισαν τις εντυπώσεις και τις αντιδράσεις, τράβηξαν και μερικά sing alongs και άφησαν το στίγμα τους στη βραδιά.

Silent Winter Setlist

We Burn the Future
Shout
Hellstorm
Heart is a Lonely Hunter
Empire of Sins
Hands Held High

Και μιλώντας για Gamma Ray, η ώρα τους δεν άργησε να φτάσει. 10 ακριβώς η παρέα του Kai Hansen ανέβαινε στη σκηνή υπό τις επευφημίες των παρισταμένων, που εξαιρουμένης της περσινής εμφάνισης των Helloween είχαν πολλά χρόνια να δουν μουσικό και μπάντα επί ελληνικού εδάφους. Ξεκίνημα κατευθείαν με ‘Land of the Free’, έτσι για να… ζεσταθούμε και συνέχεια κατευθείαν με ένα δυναμικότατο ‘Last Before the Storm’, όπου κατέστη σαφής η ομολογουμένως προεξοφλημένη επιτυχία της συναυλίας.

Μιλάμε για Gamma Ray εξάλλου και αν το sold out που μας έφερε όλους στο Floyd δεν ήταν αρκετά πειστικό, οι αντιδράσεις σίγουρα επιβεβαίωσαν με το παραπάνω το πόσο ήθελε το κοινό αυτήν την εμφάνιση. Φανερή η χημεία Hansen και του πρωτοεμφανιζόμενου στην Ελλάδα Frank Beck με τους οπαδούς, ιαχές σε κάθε σόλο, moshpit στο ‘Man on a Mission’ που έμεινε και ανοιχτό για περισσότερα, crowd surfing, πανικός σε ‘Rebellion in Dreamland’ και ‘Heaven Can Wait’, κατάνυξη σε ‘Empathy’ και ‘The Silence’ και ένα ‘Somewhere Out in Space’ για φινάλε που κανείς δεν ήθελε να τελειώσει.

Μικρό διάλειμμα μετά την απόσυρση των Gamma Ray ώστε να απονεμηθεί αναμνηστική πλακέτα στον Kai Hansen από τους Κώστα Χρονόπουλο και Χάκο Περβανίδη του Metal Hammer και πίσω στη μουσική επειδή we are heading for tomorrow και αυτό το αύριο είναι εδώ και σήμερα, μαζί με τους Γερμανούς που τα δίνουν όλα εκεί πάνω, όχι ότι πάει πίσω ο κόσμος από κάτω. Αυλαία με ‘Send Me a Sign’, αν και τα σημάδια τα είχαμε ήδη δει και αποκρυπτογραφήσει μέσα στο προηγηθέν δίωρο. Και όταν, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, σηκώσαμε τα χέρια για την παραδοσιακή φωτογραφία, οι παρευρισκόμενοι στο Floyd πρέπει ήδη να σκέφτονταν την επόμενη φορά – και να ήλπιζαν να έρθει σύντομα.

Να έρθει όντως σύντομα, ακούτε;