City of Evil: Ένα ανήσυχο δισκογραφικό διαμάντι

Avenged Sevenfold: 20 χρόνια απ’ την κυκλοφορία του City Of Evil!

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σημείο καμπής στην πορεία των Αμερικανών θρύλων του σκληρού ήχου από πολλές απόψεις. Η διαφορετική φωνητική προσέγγιση, η καθιέρωσή τους σε ένα ευρύτερο κοινό, η εμπορική τους εκτόξευση καθώς και τα μουσικά διαμάντια που αυτό μας χάρισε, καθιστούν το City Of Evil των Avenged Sevenfold ως ένα από τα επιδραστικότερα άλμπουμ των ‘00s και όχι άδικα.

Στις 6 Ιουνίου του 2005, οι Μr. Shadows, Synyster Gates, Zacky Vengeance, Johnny Christ και The Rev θέτουν σε κυκλοφορία το 3^ο τους άλμπουμ, το οποίο χαρακτηρίστηκε εξαιρετικά φρέσκο στο άκουσμα του, συνδυάζοντας περίτεχνα τις μεγαλύτερες επιρροές του συγκροτήματος με στοιχεία από Metallica, Iron Maiden, Guns ‘n Roses και Mötley Crüe να είναι εμφανή τόσο σε ακουστικό όσο και σε οπτικό επίπεδο.

Με το Waking The Fallen του 2003 να έχει γίνει πλατινένιο και την Warner Bros να τους προσεγγίζει δισκογραφικά, οι A7x αποφασίζουν να δώσουν ζωή σε ένα εγχείρημα πιο προσιτό στο rock κοινό, αλλά με ατόφιο το thrash metal στοιχείο, γεγονός που τους έδωσε έναν αέρα ανανέωσης χωρίς αυτό να αλλοιώσει την ταυτότητά τους.

H συνεργασία του Mr. Shadows με τον Ron Anderson χάρισε στην φωνή του frontman μία κατεύθυνση περισσότερο ερμηνευτική, κρατώντας αποστάσεις από το screaming των προηγούμενων εγχειρημάτων του, προσδίδοντάς της κάποιες τεχνικές ιδιαιτερότητες και συμβάλλοντας έτσι στην διαμόρφωση μίας μοναδικότητας στην χροιά της, η οποία έμελλε να καθιερωθεί και να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της μετέπειτα πορείας του.

H εξωστρέφειά τους αποτυπώνεται σε δηλώσεις του M. Shadows:

Θέλαμε να γράψουμε κάτι περισσότερο προσβάσιμο από τα προηγούμενα. Αλλάξαμε επειδή θέλαμε να παίξουμε την μουσική που μας αρέσει, αλλά ήμασταν αρκετά έξυπνοι ώστε να θέλουμε να ακουστούμε σε περισσότερους ανθρώπους. Το metalcore έχει ένα ταβάνι και υπάρχει ένα όριο σε αυτό.

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι έλλειπαν οι δυναμικές και επιθετικές συνθέσεις, τα βαριά κιθαριστικά στοιχεία με τα αριστοτεχνικά σόλο καθώς και τα ακούραστα διπλά πέταλα στα drums, με τον Rev να εξασκείται εκείνη την περίοδο ώστε να αυξήσει τις αντοχές του.

Παραπάνω από ξεκάθαρο θα πει κανείς, αν αναλογιστούμε ότι το εναρκτήριο κομμάτι του album είναι το Beast And The Harlot. Εξωφρενικά τύμπανα και χειμαρρώδης ενορχήστρωση, πραγματεύεται την ηθική παρακμή του σύγχρονου τρόπου ζωής με βιβλικές μάλιστα αναφορές.

Σε παρόμοιο μήκος κύματος και το Burn It Down. Μια ιστορία προδοσίας και εκδίκησης πλαισιωμένη από καταιγιστική μελωδία και σπαρακτικό τόνο στα φωνητικά του M. Shadows, που αποτέλεσε μάλιστα και το πρώτο τους single από την εν λόγω δισκογραφική δουλειά.

Την σκυτάλη παίρνει το καυστικό Blinded In Chains. Αντιπολεμικά μηνύματα με έντονα πολιτική χροιά, βάζει και αυτό με την σειρά του το λιθαράκι του στο κοινωνικό στίγμα που προσπαθούν να αποδώσουν στο συγκεκριμένο άλμπουμ οι Avenged Sevenfold, διατηρώντας την ίδια ηχητική σκληράδα με τα κομμάτια που προηγήθηκαν.

Το κατά πολλούς καλύτερο τραγούδι του δίσκου, Bat Country, εμπνευσμένο από το Fear and Loathing in Las Vegas του Hunter S. Thompson, αποτελεί ένα μουσικό ταξίδι στον παρανοϊκό τρόπο ζωής των καταχρήσεων και της αχαλίνωτης διασκέδασης. Ταχύτατο και με punk rock στοιχεία, συνδυάζεται άψογα με ένα άκρως σκοτεινό video clip, η έναρξη του οποίου δίνει το ανάλογο ποιητικό αποτύπωμα.

He who makes a beast of himself gets rid of the pain of being a man.

Το ιδιαίτερα επιθετικό Trashed and Scatterd που ακολουθεί, χαρακτηρίζεται ως μία απάντηση σε κάθε είδους αρνητική κριτική προς το πρόσωπο του συγκροτήματος, υπερασπιζόμενο την αυθεντικότητα και την ταυτότητά του. Αξιοσημείωτα τα άκρως εμπνευσμένα backing volcals που αναδεικνύουν τις φωνητικές ικανότητες και των υπόλοιπων μελών.

Σε μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση, η μπαλάντα Sieze The Day διακρίνεται ως ένα από τα αδιαμφισβήτητα highlights του City Of Evil. H αγάπη και η απώλεια αποκτούν κεντρικό ρόλο υπό την αιγίδα μιας επιτυχημένης σύζευξης hard rock στοιχείων και τρυφερής μελωδίας, στην οποία συμβάλει καθοριστικά η προσθήκη του πιάνου στην ενορχήστρωση του κομματιού.  Εξίσου συγκινητικό και τo προσεγμένο video clip, στο οποίο οι επιρροές από το αντίστοιχο του November Rain είναι παραπάνω από εμφανείς.

Επιστροφή στους θυελλώδεις thrash ήχους με το Sidewinder να πραγματεύεται την προδοσία και τα πισώπλατα μαχαιρώματα, ενώ το The Wicked Game μας παρασέρνει σε ζητήματα πίστης, θέτοντας προβληματισμούς γύρω από την κατάχρηση της θρησκείας με στόχο την εξυγίανση διαχρονικών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει το καθηλωτικό break στην μέση του τραγουδιού όπου τα οπερατικά στοιχεία κάνουν την εμφάνισή τους, προσδίδοντας μια τελετουργική διάσταση στο άκουσμά του.

Άλλη μία ιστορία εκδίκησης με αντιπολεμική προσέγγιση στο Strength Of The World. Η γλυκιά εισαγωγή μετατρέπεται σε ένα 9λεπτο metal έπος γεμάτο καταρρακτώδεις μελωδίες και συναισθηματική ερμηνεία από τον Shadows που αποτυπώνει σε όλο του το εύρος τον πόνο ενός στρατιώτη που επιστρέφει για να βρει την οικογένειά του ξεκληρισμένη.

Πλησιάζοντας στο φινάλε, το πένθιμο Betrayed εξερευνεί για ακόμα μια φορά την οδύνη της απώλειας, εις μνήμην αυτήν τη φορά του Dimebag Darrell, του κιθαρίστα των Pantera που δολοφονήθηκε on stage το 2004. Χαρακτηρίζεται από μία επαρκώς ποικιλόμορφη μουσική σκοπιά, μιας και πέρα από τα κλασσικά σκληροτράχηλα κουπλέ, δεν απουσιάζουν οι μπαλαντοειδείς γέφυρες αλλά και τα gothic φωνητικά του M. Shadows που προσδίδουν την ανάλογη θεατρικότητα.

Τέλος, τον χορό κλείνει το καταπληκτικό και απύθμενα συγκινητικό M.I.A.. Ακόμα μία αντιπολεμική γροθιά από τους A7x, που καυτηριάζουν το πώς η φρίκη του πολέμου αλλοιώνει και φθείρει ακόμα και τον πιο συνετό άνθρωπο. Μουσικά ίσως να αποτελεί την κορύφωση του City Of Evil, με τους συνδυασμούς των 4 οργάνων να καθηλώνουν την στιγμή που ο Synyster Gates έχει χαρακτηρίσει το solo του συγκεκριμένου τραγουδιού ως το δυσκολότερο που έπαιξε ποτέ.

Αυτό λοιπόν είναι το City Of Evil.

Ένα δισκογραφικό διαμάντι γεμάτο εκρηκτικές μουσικές, πάθος και πνευματικές ανησυχίες.

1 ώρα και 12 λεπτά σαρωτικής, ηχητικής φρενίτιδας η οποία παράλληλα με τον ξεσηκωμό που εγείρει το άκουσμά της, θέτει προβληματισμούς και ερωτήματα στον ακροατή γύρω από θέματα όπως η κοινωνική παρακμή, ο πόλεμος και το πένθος.

Απέσπασε θετικές κριτικές, τους καθιέρωσε ως ένα από τα πιο καταξιωμένα metal συγκροτήματα της νέας χιλιετίας, ενώ ανέδειξε την ικανότητά τους να διευρύνουν μουσικά τους ορίζοντές τους, σεβόμενοι τις ρίζες τους και κρατώντας ατόφια την μουσική τους φυσιογνωμία.

Ευελπιστούμε η ενηλικίωση του City Of Evil η οποία συμπίπτει με την αυριανή, πολυαναμενόμενη συναυλία των Avenged Sevenfold στην χώρα μας, να αποτελέσει αφορμή ώστε να απολαύσουμε και ζωντανά, κάποιες από τις επιτυχίες του.

Καλή ακρόαση.

Η 7η Ιουνίου θα είναι σίγουρα μια τρομερή συναυλιακή εμπειρία. Ραντεβού στην Πλατεία Νερού!

Avenged Sevenfold / Release Athens Festival 2025: Εισιτήρια διαθέσιμα εδώ