Σημείωση: Οι Avenged Sevenfold αποτελούν μία από τις all time αγαπημένες μου μπάντες. Γράφω αυτό το κείμενο αμέσως μετά τη συναυλία τους, οπότε σίγουρα δεν θα είμαι αντικειμενικός…
Απόγευμα Σαββάτου και αρχή πλούσιας φεστιβαλικής σεζόν για την Ελλάδα, με την αυλαία του Release Athens Festival και ένα τεράστιο (πια) όνομα, τους Avenged Sevenfold. Πρέπει να ομολογήσω ότι είχα κάποιες αμφιβολίες για το πώς θα πάει η σημερινή συναυλία. Όχι τόσο για την απόδοση της μπάντας, ή για το τι θα ακούσουμε, αλλά για το πώς θα ανταποκριθεί το ελληνικό κοινό, το οποίο μπορεί ίσως να χαρακτηριστεί λίγο δυσκίνητο σε μοντέρνες τάσεις του μέταλ, στις οποίες έχει πρωτοστατίσει η συγκεκριμένη μπάντα. Όπως θα αναλύσω και στο κείμενο, μπορώ να πω ιδιαίτερα χαρούμενα ότι διαψεύτηκα κατηγορηματικά.
Έφτασα στην Πλατεία Νερού νωρίς, λίγο μετά τις 18:30 που άνοιγαν οι πόρτες. Ευτυχώς υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι του φεστιβάλ που καθοδηγούσαν τα αυτοκίνητα, και μας κατεύθυναν σχετικά. Κατεβήκαμε προς την είσοδο κι εκεί συναντήσαμε την πρώτη έκπληξη της βραδιάς. Πολύς κόσμος να σχηματίζει μεγάλες ουρές για τον έλεγχο των εισιτηρίων, από τόσο νωρίς. Μάλλον το ελληνικό κοινό ανταποκρίθηκε τελικά στο κάλεσμα των Avenged Sevenfold. Η ουρά μου κινήθηκε ανέλπιστα γρήγορα, και γρήγορα βρεθήκαμε στον γνώριμο χώρο της συναυλίας, όπου μας υποδέχθηκαν τα γνωστά promotion stands του Release.
Ο κόσμος ήταν μοιρασμένος στα bars, γρήγορα όμως η προσοχή στράφηκε στη σκηνή καθώς πλησίαζε η ώρα για τους Palaye Royale. Τη συγκεκριμένη μπάντα, μέχρι και την ανακοίνωσή της από το φεστιβάλ, πρέπει να ομολογήσω πως δεν την γνώριζα. Άκουσα συζητήσεις για το εάν είναι κατάλληλοί και σχετικοί με τον ήχο και το κοινό των Avenged Sevenfold, να πούμε όμως ότι ακολουθούν το συγκρότημα στο μεγαλύτερο κομμάτι της περιοδείας τους.
Επέλεξα να μην ακούσω προηγουμένως τη μουσική τους, ήθελα να τους δω πρώτα live και να σχηματίσω έτσι γνώμη. Ε λοιπόν, έπαθα πλάκα. Ακούσαμε μια δεμένη μπάντα, με πολύ ανεβαστική μουσική και τρελό show. Νομίζω τα περισσότερα εύσημα πρέπει να πάνε στον frontman, ο οποίος έδωσε μια καταπληκτική παράσταση.
Τρομερή σύνδεση με το κοινό, ακραία ενέργεια, η οποία φυσικά μεταφέρθηκε και σε εμάς. Ενδεικτικά να γράψω για όσα άτομα δεν βρέθηκαν εκεί, ότι ο τύπος ξεκίνησε να σκαρφαλώνει στα κάγκελα της σκηνής (βλέπε Eddie Vedder), πέταξε μία φουσκωτή βάρκα στις πρώτες γραμμές του κοινού και πήδηξε επιτυχώς πάνω σε αυτήν (η απόσταση ήταν ικανοποιητικά μεγάλη) και στο τέλος έκανε μια βόλτα τρέχοντας μέσα στο κοινό, φτάνοντας μέχρι το stand του ηχολήπτη.
Το καλύτερο από όλα αυτά ήταν πώς τίποτα από αυτά δεν έμοιαζε βεβιασμένο, αλλά τουλάχιστόν εμένα με έκανε να νοιώθω πως πρόκειται για έναν μουσικό που το ζει πραγματικά και μου μετέφερε πετυχημένα τον ενθουσιασμό του. Και το υπόλοιπο κοινό ανταποκρίθηκε φυσικά, οπότε μπορώ να πω πως διασκέδασα πάρα πολύ, παρόλο που δεν ήξερα τη μουσική.
Αν και το κοινό στην αρχή της εμφάνισης των Palaye Royale ήταν πιο λίγο, κατά την πορεία και προς το τέλος πύκνωσε. Πρέπει να σημειώσω πως αν υπήρχε άλλη μία μπάντα πιο πριν να ζεστάνει λίγο περισσότερο το κοινό, θα βλέπαμε σίγουρα τον ενθουσιασμό που είδαμε προς το τέλος, από την αρχή.
Η ώρα πλησιάζει τις 21:00, έχουμε εφοδιαστεί με μπύρες, και ετοιμαζόμαστε για το main event. Ο κόσμος πλέον είναι πολύς… 21:13 και ξεκινάει να ακούγεται το Nightcall των Kavisnky από τα μεγάφωνα. Η setlist είχε διαρρεύσει από το live στην Κωνσταντινούπολη λίγες μέρες πριν, οπότε ξέραμε τι θα ακολουθήσει.
Η στιγμή έφτασε, οι Avenged Sevenfold είναι στη σκηνή, στην πρώτη τους συναυλία στην Ελλάδα.
Ο καθένας έχει τη δική του πραγματικότητα, τις δικές του εντυπώσεις. Θα αναφέρω τι έζησα εγώ, που βρισκόμουν στην μέση της σκηνής, στο μέσο περίπου της απόστασης σκηνής και ηχολήπτη. Η ενέργεια του κόσμου γύρω μου απλά δεν περιγράφεται. Τέτοια χοροπηδητά, τέτοια σπρωξίδια, και προπαντός τόσο μεγάλη συμμετοχή καθ’ όλη τη διάρκεια του live, και όχι μόνο σε ένα δύο τραγούδια, είχα προσωπικά καιρό να ζήσω.
Το live ξεκίνησε με δύο τραγούδια από τον καινούργιο δίσκο, που όπως έχω ξαναγράψει, δεν είμαι μεγάλος fan. Είχαν όμως πολύ γεμάτο ήχο, και κατευθείαν μας εκτίναξαν όλους και όλες. Τρίτο κομμάτι ακολούθησε το fan favourite Afterlife, με την Πλατεία Νερού να πηγαίνει πάνω κάτω. Από κει και έπειτα ακολούθησε μια σειρά αγαπημένων τραγουδιών, που πιστεύω κορυφώθηκε στο The Stage, και στο μελωδικό του σημείο με το solo του Synyster Gates.
Το So Far Away τραγουδήθηκε κυριολεκτικά από όλο το κοινό, ενώ το Nobody (από τον τελευταίο δίσκο) πρόσφερε μια στιγμή ξεκούρασης, στην οποία κάναμε λίγο ακόμα glazing στον Synyster Gates.
Η επόμενη τριάδα, Nightmare, Bat Country και Unholy Confessions βούλιαξε στην κυριολεξία την Πλατεία Νερού. Ειδικά το τελευταίο (πόσο καλός δίσκος είναι το Waking the Fallen) μας ταρακούνησε για τα καλά με μεγάλους κύκλους pit κοντά μου να ενώνονται και να κάνουν χαμό. Το Cosmic που ακολούθησε είναι ίσως το καλύτερο από τον καινούργιο δίσκο, όπου σε συνδυασμό με τα εκπληκτικά visuals μας ταξίδευσε πολύ ευχάριστα, για να κλείσει την παράσταση το A Little Piece of Heaven, με το πλήθος να δίνει ό,τι του έχει απομείνει στις φωνητικές του χορδές.
Η μπάντα πραγματικά έδωσε top performance. Οι τύποι είναι επαγγελματίες, άρτιοι μουσικοί και δεν έχασαν νότα. Τα φωνητικά του M.Shadows οριακά καλύτερα από τις ηχογραφήσεις, οι αρμονικές μελωδίες των Synyster Gates και Zacky Vengeance εξαιρετικές, τα backing φωνητικά και η ενέργεια του Johnny Christ εξαιρετική, ενώ ο Brooks Wackerman έδωσε ρέστα στα ντραμς. Ωστόσο, όλοι φάνηκαν ταυτόχρονα πολύ ζωντανοί, αυθεντικοί. Τα λόγια αυτά ακούγονται κλισέ, αλλά πραγματικά έτσι είναι. Δεν είδαμε μία στημένη παράσταση, αλλά μια μπάντα που ήταν πραγματικά εκεί και το ζούσε μαζί μας.
Σε αυτό βοήθησε και ο ήχος ο οποίος ήταν κρύσταλλο, τουλάχιστον από εκεί που βρισκόμουν εγώ. Ήταν ένα άγχος που είχα, καθώς ο ήχος των Avenged Sevenfold είναι ιδιαίτερος (βλέπε δύο κιθάρες που παίζουν αρμονικές, φωνητικά κτλ). Ωστόσο, κατάφερα να ακούσω κάθε νότα στα σόλο του Synyster Gates, κάθε λέξη του M.Shadows και κάθε backing vocal. Αυτό σίγουρα έπαιξε τεράστιο ρόλο και απογείωσε την όλη εμπειρία.
1:30 ώρα γεμάτη, που κύλησε πολύ γρήγορα. Νομίζω θα μπορούσαμε να ακούσουμε 2–3 τραγούδια ακόμα (έχω ένα καημό με το Second Heartbeat). Δεν παραπονιέμαι όμως, ζήσαμε ένα εκπληκτικό live. Τέλος, θα θέλαμε ένα ακόμα τουλάχιστον δυνατό support για να απογειωθεί η ημέρα.
Ο κόσμος ήταν πολύς και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Release. Πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι, σε τεράστια πλειοψηφία, βλέπαμε νέο κόσμο, χαμηλός μέσος όρος ηλικίας. Η νέα γενιά φαίνεται ότι έχει θέση, και οι Avenged Sevenfold, δικαίως κατ’ εμέ, έχουν παραλάβει τη σκυτάλη ως οι πρωταγωνιστές αυτής της σκηνής. Στη χώρα μας υπάρχει σφυγμός και είναι δυνατός!
Avenged Sevenfold (Πλατεία Νερού 07/06/2025) – Setlist:
Game Over
Mattel
Afterlife
Hail to the King
Buried Alive
The Stage
So Far Away
Nobody
Nightmare
Bat Country
Unholy Confessions
Cosmic
A Little Piece of Heaven
