Αφιέρωμα σε δέκα από τα κορυφαία κομμάτια του Billy Idol
Το πραγματικό του όνομα είναι William Michael Albert Broad. Γεννήθηκε στις 30 Νοέμβρη του 1955 στο Stanmore και ξεκίνησε την καριέρα του το 1976, ως κιθαρίστας της retro rock μπάντας Chelsea.
Λίγες εβδομάδες μετά, σχημάτισε τους Generation X.
Σε αντίθεση με τους ομοϊδεάτες τους Clash και Sex Pistols, οι Generation X «έχτισαν τη μουσική πάνω στους Beatles και τους Stones».
Διαλύθηκαν πέντε χρόνια μετά, το 1981, όταν ο Billy Idol άφησε το Λονδίνο για να πάει στη Νέα Υόρκη με σκοπό να ακολουθήσει solo καριέρα.
Εμπνεύστηκε το ψευδώνυμο όταν, όντας γυμνασιόπαιδο, η δασκάλα του τον χαρακτήρισε «idle student». Η παράφραση του επιθέτου “idle” (άπραγος, τεμπέλης) σε Idol, έγινε με σκοπό να διαφοροποιηθεί από τον Eric Idle των Monty Python.
Οι ιστορίες πίσω από 10 πασίγνωστα κομμάτια του συνθέτουν μέρος της προσωπικότητάς του που αποτέλεσε και αποτελεί την ενσάρκωση του “sex and drugs and rock ‘n’ roll“:
Mony Mony (Don’t Stop, 1981)
Πρόκειται για τη διασκευή του single των Tommy James and the Shondells, του 1968.
Κάθε φορά που ο Idol το τραγουδούσε, το κοινό φώναζε μία συγκεκριμένη φράση με ποικίλες ωστόσο παραλλαγές:
«Hey say what… get laid, get fucked»
ή
«Hey motherfucker… get laid, get fucked»
Η ενθουσιώδης αυτή επευφημία οδήγησε στην απαγόρευση του κομματιού από όλους τους χορούς των σχολείων της Βορείου Αμερικής, πράγμα το οποίο έκανε το κομμάτι πασίγνωστο.
Η original version περιλαμβάνεται στο Greatest Hits album του, του 2001.
Η live version κυκλοφόρησε σε single το οποίο χτύπησε πρωτιά στο Billboard Hot 100.
Dancing with Myself (Dancing with Myself, 1981)
Αν και πολλοί θεώρησαν ότι αναφέρεται μόνο στον αυνανισμό, το Dancing with Myself έχει να κάνει πρωτίστως με αυτό που λέει ο τίτλος: Να χορεύεις με την πάρτη σου.
Ο Idol εμπνεύστηκε το κομμάτι όταν είδε κάτι μικρά Γιαπωνεζάκια να χορεύουν το κάθε ένα μόνο του σε ένα nightclub στο Τόκιο. Τα παιδιά χόρευαν σε στυλ pogo και μπορούσαν να δουν τους εαυτούς τους να αντικατοπτρίζονται στους καθρέφτες του nightclub.
Το έγραψε αρχικά το 1980 με τους Generation X. Όταν ακολούθησε solo καριέρα, το χρησιμοποίησε ως b-side σε πολλά singles του.
Είπε δε χαρακτηριστικά στο περιοδικό Rolling Stone:
Το τραγούδι είναι για ανθρώπους που ζουν σε ένα κόσμο χωρίς δικαιώματα, που τους καθιστά στερημένους και έτσι καταλήγουν να χορεύουν μόνοι τους με τους αντικατοπτρισμούς τους.
White Wedding (Billy Idol, 1982)
Αυτό το κομμάτι δεν αφορά στη μικρή αδερφή του Idol, αν και ο γάμος της του έδωσε την ιδέα γι’ αυτό τον τίτλο.
Ο στίχος Little Sister αναφέρεται σε μία γυναίκα με την οποία ο Idol είναι ερωτευμένος, αλλά εκείνη δυστυχώς παντρεύεται κάποιον άλλο άνδρα.
Αν και στιχουργικά είναι εντελώς κατά του γάμου, πολύς κόσμος το επιλέγει ως το τραγούδι που ανοίγει το γαμήλιο party.
Η απάντηση των μεταλλάδων In This Moment στο White Wedding ήταν το κομμάτι Black Wedding.
Ο Rob Halford των Judas Priest, σε ντουέτο με την frontwoman του συγκροτήματος Maria Brink, το τραγούδησε στα Loudwire Music Awards του 2017.
Hot in the City (Hot in the City, 1982)
Το Hot in the City είναι ένα τραγούδι για ξεσάλωμα στη Νέα Υόρκη κάποιο βράδυ του καλοκαιριού.
Καθαρά βιωματικό, αναφέρεται στις ατελείωτες βόλτες του Idol όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη από το Λονδίνο το 1981, μετά τη διάλυση των Generation X.
Το τραγούδι αντικατοπτρίζει την αισιοδοξία και την πίστη του ότι όλα θα πάνε καλά. Ά
λλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε μετακομίσει σε μία αφιλόξενη πόλη για να ακολουθήσει το όνειρό του.
Το 1976, άφησε το Stanmore του Middlesex για να ζήσει στο Λονδίνο…
Flesh for Fantasy (Rebel Yell, 1983)
Το Flesh for Fantasy o Idol το έγραψε από κοινού με τον Steve Stevens, session κιθαρίστα, στενό του συνεργάτη και κάτοχο βραβείου Grammy για το lead quitar στο μουσικό θέμα της ταινίας Top Gun.
Το Flesh for Fantasy είναι μία ωδή στην ακολασία. Ένα κομμάτι για την αισθαντική σεξουαλικότητα που νιώθουν οι άνθρωποι με εναλλασσόμενους σεξουαλικούς παρτενέρ.
Πολλοί θεώρησαν ότι το κομμάτι αφορά στις gay φαντασιώσεις του. Άλλοι πάλι ότι μιλά για την πορνεία (Neighbor to neighbor/Door to door/Don’t ask questions)
ή απλώς για ένα τυπικό one night stand (It’s after midnight / Are you feelin’ alright / Turn on the lights babe / Are you someone else tonight).
Πιο συγκεκριμένα ο στίχος “Doin‘ the time” εκλήφθηκε ως σαφής υπαινιγμός στην ηδονή που μπορεί να αντλεί κανείς όταν κάποιος ή κάποιοι τον παρακολουθούν κατά τη διάρκεια της ερωτικής του πράξης.
O Idol έδωσε τις απαντήσεις στην αυτοβιογραφία του:
Όταν έγραψα το στίχο “Do you like good music / Do you like to dance” σκεφτόμουν ότι ήταν μία αγγελία σεξουαλικού περιεχομένου σε κάποια εφημερίδα ή περιοδικό.
Είναι περίεργο τι εγκεφαλικές και χημικές διαδικασίες ωθούν το μυαλό και το σώμα μας να αναζητά μέσα στη νύχτα τη σεξουαλική ευχαρίστηση.
Κάποιοι άνθρωποι κατάλαβαν τον στίχο θεωρητικά.
Βασικά είναι ένα κομμάτι που μιλούσε στο κοινό της εποχής, το οποίο ήταν σε φάση εξερεύνησης της σεξουαλική του ταυτότητας.
Rebel Yell (Rebel Yell, 1983)
Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από ένα ουίσκι τύπου bourbon που κυκλοφορούσε στην αγορά εν έτει 1936.
Ο ίδιος ο Billy Idol είχε πει χαρακτηριστικά:
Ήμουν μπροστά σε μία φάση όπου οι Mick Jagger, Keith Richards και Ron Wood έπιναν εναλλάξ από το ίδιο μπουκάλι το ουίσκι Rebel Yell.
Τότε μου ήρθε η ιδέα του τίτλου και έτσι έγραψα ένα τραγούδι.
Το τραγούδι αναφέρεται σε ένα κολασμένο one night stand, στο οποίο το κορίτσι θέλει “more, more, more”.
Πολλοί θεώρησαν ότι αναφέρεται στην ιαχή που συνάσπιζε και εμψύχωνε τους στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Αμερικάνικου Εμφύλιου.
Στην παιδική εκπομπή Sesame Street, η παρωδία του κομματιού και μετονομασία του τίτλου σε Rebel L, χρησιμοποιήθηκε για να μάθει στα παιδιά την αλφαβήτα.
Eyes Without a Face (Rebel Yell, 1983)
Le Yeux Sans Visage είναι ο τίτλος της γαλλικής ταινίας τρόμου του 1960, τη σκηνοθεσία της οποίας υπογράφει ο Georges Franju.
Μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα παραμορφώνεται το πρόσωπο της κόρης ενός διακεκριμένου πλαστικού χειρούργου.
Μαζί με τον βοηθό του, ο χειρούργος παίρνει μοσχεύματα από πρόσωπα νεαρών γυναικών με σκοπό να ανασυνθέσει το πρόσωπο της πάλαι ποτέ όμορφης κόρης του.
Και όμως η ταινία δεν αναφέρεται στο σύνδρομο του τρελού επιστήμονα, αλλά στην υπεροψία του χειρουργού.
Στα ίδια επίπεδα κινείται και το κομμάτι θέλοντας να πει πόσο απάνθρωπος, κρύος και χωρίς ρομαντισμό είναι ο σύγχρονος κόσμος,.
Οι αναμνήσεις του Idol από αυτό το video είναι πολύ άσχημες. Ξέχασε να βγάλει τους φακούς επαφής που φορούσε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, πράγμα το οποίο τον οδήγησε στο νοσοκομείο, όπου αναγκάστηκε να φορά επιδέσμους επί τρεις μέρες.
Τα γαλλικά vocals ανήκουν στην τότε φίλη του και χορεύτρια, Perri Lister, η οποία μάλιστα εμφανίζεται και στα video των κομματιών:
Rebel Yell και Hot in the City.
Sweet Sixteen (Whiplash Smile, 1986)
Το κομμάτι είναι εμπνευσμένο από μία πραγματική ιστορία του 1923. Μία γυναίκα ονόματι Agnes Scuffs παράτησε τον αρραβωνιαστικό της Edward Leedskalnin.
Ο Leedskalnin, για τα επόμενα 25 χρόνια της ζωής του, μετέφερε τεράστιους ογκόλιθους με ένα τρόπο που παραμένει μέχρι και σήμερα ανεξήγητος, με σκοπό να χτίσει ένα αρχαιοπρεπές κτίσμα χωρίς σκεπή.
Όταν το κατασκεύασε τελικά, το ονόμασε Coral Castle. Νόμιζε πως με αυτή την κίνηση θα έφερνε πίσω την Agnes ή αλλιώς Sweet Sixteen, όπως χαρακτηριστικά την αποκαλούσε.
Στο gift shop του Coral Castle, το οποίο αποτελεί μία από τις πιο περίεργες ατραξιόν της Florida, πωλούνται μεταξύ άλλων κορνιζαρισμένες φωτογραφίες του Billy Idol, από τα γυρίσματα του videoclip για το Sweet Sixteen.
L.A Woman (Charmed Life, 1990)
Πρόκειται για την πιο γνωστή διασκευή του ύμνου των Doors, η οποία συμπεριλήφθηκε στο album Charmed Life του 1990.
Ήταν στις 6.2.1990 όταν ο Billy Idol, επιστρέφοντας από το studio πάνω στη Harley του, παραβίασε ένα STOP και τον χτύπησε ένα αμάξι.
Το ατύχημα ήταν σοβαρό και ο Idol έβαλε λάμες στο πόδι του. Λίγο πριν συμβεί το ατυχές αυτό συμβάν, ο σκηνοθέτης Oliver Stone τον συμπεριέλαβε στο cast της ταινίας The Doors όπου υποδύθηκε ένα φίλο του Morrison που τα πίνανε μαζί.
Ο ρόλος που θα του δινόταν αρχικά ήταν πιο μεγάλος, αλλά ο Idol πλέον αδυνατούσε να περπατήσει.
Για τον ίδιο λόγο δεν υποδύθηκε και τον ήρωα T-1000 στην ταινία Terminator 2: Judgment Day του σκηνοθέτη James Cameron. Τον ρόλο πήρε τελικά ο Dan Stanton.
Craddle of Love (Charmed Life, 1990)
Το τραγούδι αναφέρεται στο πόσο απολάμβανε ο Idol τη σεξουαλική επαφή που είχε με ένα νέο κορίτσι.
Ο τίτλος αναφέρεται στην αμερικάνικη έκφραση “robbing the cradle”, που σημαίνει να παντρευτείς κανείς κάποιον πολύ νεότερό σου.
Κάθε φορά που ο Idol το έπαιζε ζωντανά στο κοινό, καθιστούσε σαφές το τι λέει το κομμάτι, με γλαφυρές περιγραφές συνήθως.
Οι στίχοι της studio version “It burns like a ball of fire” μετατρέπονταν συχνά σε “It burns like my ball’s on fire”.
Το κομμάτι περιλαμβάνεται στο soundtrack της ταινίας του 1990, The Adventures of Ford Fairlane.
Ο Idol το έπαιξε και στην τελετή των Βραβείων Grammy του 1991, ενισχύοντας την υποψηφιότητά του στην κατηγορία: Καλύτερη Ανδρική Rock Ερμηνεία.
Έχασε ωστόσο από το Bad Love του Eric Clapton.
Χωρίς να αναφερθούμε σε βιογραφικά στοιχεία, στη δισκογραφία ή την καριέρα του στον κινηματογράφο, θα κλείσουμε με τη διαπίστωση πως ο Billy Idol αποτελεί μία rock περσόνα που δεν στηρίχθηκε σε καμία στερεοτυπική μπαρούφα για να λάμψει.
Αποτέλεσε ο ίδιος ένα από τα πρότυπα της rock κουλτούρας και της living on the edge στάσης ζωής:
Μπορείς να επιλέξεις να αγκαλιάσεις αυτό που είσαι ή να ζήσεις με τους φόβους σου και να αφανιστείς.
Γίνε αυτό που είσαι.
