O συνιδρυτής και drummer των Kyuss, Brant Bjork, επιστρέφει δισκογραφικά μετά από το 2014 και τη συνεργασία του με τους Low Desert Punk Band για τον δίσκο ‘Black Power Flower’. Αρχικά, επειδή σ’ αυτό το site λέγονται μόνο αλήθειες, ομολογώ (και θα’ πρεπε να ντρέπομαι γι’ αυτό) ότι δεν είχα τη χαρά να γνωρίζω -μέχρι πρότινος- την πλούσια δισκογραφία του Brant Βjork, η οποία όπως πιθανόν να έχετε διαπιστώσει πολλοί, δεν σταματάει στους Kyuss και τους Fu Manchu. Προς μεγάλη μου έκπληξη, λοιπόν, μετά το πρώτο του album με τίτλο ‘Jalamanta’ που κυκλοφόρησε το 1999, ο Βjork έχει κυκλοφορήσει αρκετά solo albums, εκ των οποίων κάποια έχουν λάβει πολύ καλές κριτικές. Το λέω αυτό γιατί θα προσπαθήσω να είμαι αντικειμενική και νομίζω πως το γεγονός ότι δεν έχω εξασκήσει το αυτί μου σε προηγούμενες solo δουλειές του, θα βοηθήσει σε αυτό.
Tα πρώτα δείγματα της νέας του δισκογραφικής δουλειάς, τα ακούσαμε πριν από κάποιους μήνες και σαν πρώτη αίσθηση, αυτό που μας έμεινε είναι ο ανεπιτήδευτα σκληρός ήχος με περίσσειες δόσεις από ’70s rock (βλ. ‘Humbie Pie’ και ‘Dave’s War’), αποδεικνύοντάς μας ότι δικαίως κατέχει τον τίτλο της πιο αξιοσημείωτης φιγούρας στο desert και stoner rock, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι μένει εκεί. Στο δια ταύτα:
Το ‘Tao Of The Devil’ είναι εδώ και κάποιες ημέρες διαθέσιμο για ακρόαση και χθες, 30 Σεπτεμβρίου, ήταν η επίσημη κυκλοφορία του μέσω της Napalm Records. O δίσκος είναι ένα απολαυστικό road trip, που στο σύνολό του κυριαρχείται από ένα groovy ρυθμικό μοτίβο με καθαρά riffs, καθώς δεν λείπουν τα δυναμικά φωνητικά, το εκρηκτικό drummin’ και οι αναφορές στο ψυχεδελικό rock της δεκαετίας του ’60 και ’70. Αφετηρία του δίσκου αποτελεί το κομμάτι ‘The Greeheen’, το οποίο ντύνεται με την απαραίτητη fuzzy αμφίεση και έρχεται να μας προϊδεάσει για τα επόμενα του δίσκου, δίνοντάς μας μια γερή δόση από Black Sabbath. Old, good stoney days indeed!
“We got all that we need, we got the Greeheen”
Το ‘Humble Pie’ έχει αρκετή αυτοπεποίθηση κι ένα non-stop drummin’ δια χειρός Ryan Güt. Οι μπασογραμμές είναι του Dave Dinsmore και στην κιθάρα ακούμε τον Bubba Dupree. Δεν είμαι μόνο εγώ που στα πρώτα δευτερόλεπτα περιμένω να σκάσει ο Eric Clapton από τους Cream ή o Hendrix, ε; Και μπαίνει ο Brant Bjork και λίγο μετά τη μέση απλά αφήνεις το κομμάτι να σε παρασύρει χωρίς πολλά πολλά. Ακολουθεί το ‘Stackt’ για το οποίο γυρίστηκε πρόσφατα ένα video clip στη μέση του πουθενά κι έπειτα το κομμάτι ‘Luvin’ με εμφατικό snare drum, ίσως το πιο QOTSA και πιασάρικο track του δίσκου. Στιχουργικά είναι ίσως απ’ τα καλύτερα.
“Keep on lovin’ like your day is done”
Καθώς ο δίσκος ξεδιπλώνεται με άψογο τρόπο, γιατί είναι μεγάλης σημασίας να υπάρχει ροή, πέρα από 2-3 καλά τραγούδια στο περιεχόμενό του, περνάμε στο bluesy ‘Biker No. 2’ (εδώ μπαίνει ο Hendrix) με υπερ-groovάτη εισαγωγή και συνεχίζει τόσο stoned όσο χρειάζεται για να θυμηθούμε και λίγο απ’ τον παλιό καλό καιρό. Συνεχίζουμε με το ‘Dave’s War’, το οποίο ήταν και το πρώτο δείγμα που είχαμε απ’ τον δίσκο. Το rock ‘n’ roll συγχέεται με το percussion. Διαμαντάκι.
Το ‘Tao Of The Devil’ σε υπνωτίζει με τη δυναμική, βασανιστικά αργόσυρτη μπότα και τα μπλουζιάρικα φωνητικά του Bjork, ο οποίος, όπως εξελίσσεται το κομμάτι, σε πείθει όλο και περισσότερο ότι “he’s got the blues deep in his bones”. Απ’ τα highlights του δίσκου και φαντάζομαι η επιλογή του ονόματος δεν έγινε τυχαία. Ο δίσκος τελειώνει ανεπίσημα (αφού πρόκειται για bonus track) με το ‘Evening Jam’, ένα κομμάτι διάρκειας 14ων λεπτών περίπου, το οποίο ξεκινάει σε funky tempo και καταλήγει σ’ ένα ψυχεδελικό jamάρισμα.
Eν κατακλείδι, το ‘Tao Of The Devil’ είναι soulful και αυθεντικά ροκ. Καταφέρνει να σε κερδίσει, είτε είσαι, είτε δεν είσαι πιστός οπαδός των Kyuss, χωρίς να σε κουράσει, διατηρώντας τις σωστές εναλλαγές ρυθμού ακόμα κι από κομμάτι σε κομμάτι όταν αυτό του επιτρέπεται, και παράλληλα να σε ταξιδέψει σε πολλά μονοπάτια της rock μουσικής που δεν περίμενες να συναντήσεις στον δίσκο. Ο Brant Bjork επέστρεψε με βαριά jams και grooves, δύο στοιχεία που τον χαρακτήριζαν ανέκαθεν σαν καλλιτέχνη. Στον νέο δίσκο φαίνεται πως προσπαθεί -και τα καταφέρνει με επιτυχία- να κρατήσει τις “παραδόσεις”. Σίγουρα αξίζει παραπάνω από μία ακροάσεις και ίσως για να εκτιμηθεί κατάλληλα θα πρέπει:
- Να αγοράσετε το CD (αν είστε τυχεροί και προλάβετε γιατί βγαίνει σε 500 κόπιες worldwide).
- Nα τοποθετήσετε με ευλάβεια το CD για να παίξει, ενώ βρίσκεστε στο αμάξι και να βάλετε μπρος τη μηχανή.
- Nα βάλετε ζώνη ασφαλείας.
- Να εξαφανιστείτε προς κάποια έρημο, αλλά μιας που είμαστε στη χώρα του ήλιου και της θάλασσας και το πιο κοντινό σε έρημο είναι η Λήμνος, πατήστε play, αφήστε το να παίζει δυνατά και βγείτε εκτός πόλης για λίγο.
- Σε περίπτωση που κάποιο από τα παραπάνω δεν είναι εφικτά, πείτε ευχαριστώ που υπάρχει το Ιnternet.
‘Tao Of The Devil’ – Τracklist
1. The Greeheen
2. Humble Pie
3. Stackt
4. Luvin’
5. Biker No. 2
6. Dave’s War
7. Tao of the Devil
8. Evening Jam (bonus track)
Ακούστε εδώ ολόκληρο τον δίσκο:
Με αφορμή το review του δίσκου, μην ξεχνάτε τη μεγάλη συναυλία του Brant Bjork στο ΑΝ Club, στις 12 Νοεμβρίου!
