Μπορεί να πέρασαν πολλά χρόνια από την πρεμιέρα του Breaking Bad και η σειρά του Vince Gilligan έχει ωριμάσει σαν καλό κρασί, παραμένοντας στανταράκι σε κάθε ωραία κουβέντα για κορυφαίες τηλεοπτικές παραγωγές.
Παρακολουθώντας το El Camino με επιφυλακτικότητα καθώς πολλοί φοβηθήκαμε μήπως η συνέχεια μας χαλάσει το άκρως ικανοποιητικό φινάλε της ιστορίας, η οθόνη πλημμυρίζει με vibes από το πρώτο λεπτό…
Κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν από το τελευταίο επεισόδιο, δεν είδες τίποτε άλλο που να σου θύμισε Breaking Bad.
Εκτός από το Better Call Saul φυσικά.
Είναι αυτή η διαφορετική ματιά του Vince Gilligan που, χωρίς πολλά λόγια, υπερβολές και άσκοπα περιτυλίγματα, αλλά με υπέροχες ιδέες και κινηματογραφικά πλάνα, και με πολλά easter eggs και πράγματα που αφήνονται να εννοηθούν, καταφέρνει να μιλήσει βαθιά στον θεατή.
Οι αναγκαίες νότες κωμωδίας και μαύρου χιούμορ που διακόπτουν τη βαριά ατμόσφαιρα (βλέπε Saul Goodman) απλώς ολοκληρώνουν ένα ιδιαίτερο παζλ.
Το Breaking Bad παίρνει άριστα στα περισσότερα κουτάκια για τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν μία εξαιρετική σειρά. Εκεί που πραγματικά διαπρέπει όμως είναι η ακεραιότητα των χαρακτήρων του.
Χαρακτήρες πιστευτοί και ανθρώπινοι, με αδυναμίες και λάθη, με κλιμάκωση και μεταβολές που κυλούν τόσο φυσικά από επεισόδιο σε επεισόδιο, και από σεζόν σε σεζόν. Χαρακτήρες με τόσο καλοδουλεμένο υπόβαθρο που δικαίως απέκτησαν μία spin-off σειρά για να αναδειχθούν ακόμα καλύτερα.
Μία σειρά που στέκεται επάξια δίπλα στον μύθο του Breaking Bad.
Και ας μην ξεχνάμε ότι το Breaking Bad ξεκίνησε το ταξίδι του στο μεταίχμιο των δύο προηγούμενων δεκαετιών, σε μία εποχή λιγότερο ευνοϊκή για τέτοιες παραγωγές και με το ενδιαφέρον του κοινού για τηλεοπτικές σειρές να είναι κατά πολύ μικρότερο από ό,τι στις μέρες μας.
Και για αυτό το BB είναι σίγουρα μία από τις σημαντικότερες σειρές της ιστορίας, μία από αυτές που βοήθησαν την τηλεόραση να κοιτάξει στα μάτια τον κινηματογράφο. Όχι σε budget, ρεκόρ και νούμερα, αλλά σε αγνή ποιότητα.
Πάμε λοιπόν τώρα να βυθιστούμε ξανά για λίγο στον κόσμο του Breaking Bad, μέσα από 10 καθηλωτικές στιγμές της σειράς.
Προφανώς ακολουθούν *SPOILERS*
«This is not meth»
Η πρώτη, καλά μελετημένη κίνηση του πανούργου Mr. White.
Ο Walter μπαίνει στη φωλιά του Tuco άοπλος και λίγο αργότερα βαδίζει προς το αυτοκίνητό του έχοντας πάρει εκδίκηση για τον ξυλοδαρμό του Jesse, αρκετές χιλιάδες δολάρια για τη μεθαμφεταμίνη που του έκλεψαν και μία νέα συμφωνία για να πουλάει το… εμπόρευμά του.
Το χαμόγελο ικανοποίησης λίγο πριν πατήσει γκάζι, είναι η πρώτη, κλεφτή ματιά στον Heisenberg και σε όσα θα ακολουθήσουν.
Ο θάνατος της Jane
Μία από τις πιο σκληρές και πολυσυζητημένες σκηνές του Breaking Bad. Ο Walter μπαίνει στο σπίτι του Jesse για να τον συνεφέρει και μένει αδρανής στη θέα της Jane να πεθαίνει από αναρρόφηση.
Από τη μία πλευρά πράττοντας εγωιστικά αφήνει να πεθάνει ένα «ασήμαντο πρεζάκι» που είχε μπει ανάμεσα σε αυτόν και τον Jesse και που παράλληλα είχε στο χέρι τον καθηγητή αφού γνώριζε… τι μαγείρευε.
Από την άλλη, ο Walt έδειξε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της σειράς ότι νοιαζόταν πραγματικά για τον Jesse και ίσως τότε πίστεψε ότι το σοκ της απώλειας μίας κακής επιρροής για αυτόν, θα τον βοηθούσε μακροπρόθεσμα να ξεπεράσει τις εξαρτήσεις του.
Βέβαια η τελευταία σκηνή του El Camino επιβεβαιώνει ότι η Jane μόνο αρνητική επιρροή δεν ήταν για τον Jesse…
Όπως και να ‘χει, ο Mr. White έχει εισέλθει πλέον και επίσημα στο βαθύ σκοτάδι…
«Run»
Ο Jesse εδώ ουσιαστικά βαδίζει προς τον θάνατό του όταν ο Walt εμφανίζεται από το πουθενά και τον σώζει την τελευταία στιγμή, με μία σκηνή βγαλμένη από Grand Theft Auto.
Η ιστορία του Mike από τη θητεία του ως αστυνόμος, σχετικά με τα «ημίμετρα», βρήκε απήχηση στον Walt που πολύ αποφασιστικά παίρνει την κατάσταση στα χέρια του και ολοκληρώνει ένα ανατριχιαστικό έγκλημα σε δύο χρόνους.
Το κοπίδι
Σε αυτή τη σκηνή τρομάξαμε…
Όχι από το splatter του πράγματος, αλλά από το ξεκάθαρο μήνυμα της σειράς: Μην παίρνετε τα μάτια σας από εδώ, αφού κάθε σκηνή, κάθε διάλογος, κάθε στιγμή μικρής ή μεγαλύτερης έντασης, μπορεί να καταλήξει σε τραγωδία.
Ο Gus εκνευριστικά ήρεμος, ανέκφραστος και ατσαλάκωτος ακούει τον Walt να εξηγεί το τι θα σήμαινε ο θάνατος του και να εκλιπαρεί για τη ζωή του, τη στιγμή που ο πιστός βοηθός του Gus, Victor, έχει ήδη επιτυχημένα ετοιμάσει μία νέα παρτίδα μεθαμφεταμίνης, αντιγράφοντας πιστά τις ενέργειες των δύο πρωταγωνιστών.
Ο Gus, δίχως να βγάλει λέξη, φοράει την εργαστηριακή στολή για να μην λερωθεί και στη συνέχεια κόβει το λαρύγγι του Victor μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων, προκαλώντας σε όλους σοκ και δείχνοντας πόσο αδίστακτος και κυνικός είναι.
Η σκηνή τελειώνει με τα μοναδικά λόγια του Gus στη σκηνή: «Well, get back to work».
Lily of the Valley, ο θάνατος του Gus και «I Won…»
Το σημείο της κορύφωσης του Breaking Bad. Ένα από τα καλύτερα intros της σειράς, μας δείχνει τον Heisenberg να βρίσκεται σε αδιέξοδο: Η σχέση του με τη Skyler είναι στα τάρταρα, έχει χάσει τη στήριξη του Jesse και υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί με τον Gus.
Απεγνωσμένος, συμβουλεύεται το όπλο του και αυτό του δείχνει την απάντηση στο δηλητηριώδες φυτό.
Ο Walter δηλητηριάζει ελαφρώς τον μικρό γιο της φίλης του Jesse (κάτι που αφήνεται να εννοηθεί στο τέλος) και ταυτόχρονα αναγκάζει τον Jesse να τον προσεγγίσει, καθώς αυτός κατηγορεί τον Walter ότι προσπάθησε να τον εκδικηθεί δηλητηριάζοντας τον μικρό, αφού προηγουμένως οι δυο τους είχαν προσπαθήσει να ξεφορτωθούν τον Gus με το περίφημο δηλητηριώδες τσιγάρο που τώρα είχε απλώς χαθεί.
Ο Walt βρίσκει έτσι την ευκαιρία να επανασυνδεθεί με τον Jesse και να συνεργαστούν ξανά για να αντιμετωπίσουν τον κοινό εχθρό, αφού χειραγωγώντας τον για ακόμη μία φορά, τον πείθει ότι ο Gus βρίσκεται πίσω από όλο αυτό.
Όλο αυτό το κουβάρι με το σατανικό πλάνο του Walt που δεν δίστασε να δηλητηριάσει ένα μικρό παιδί για να πετύχει τα σχέδιά του, ουσιαστικά ξετυλίγεται με ένα απλό ζουμ στη γλάστρα, στο τέλος του επεισοδίου.
Ding ding ding! Στο ίδιο, εκπληκτικό επεισόδιο, ο Walter παίρνει γλυκιά εκδίκηση και τελειώνει τον Gus, με έναν τρόπο που μόνο αυτός θα μπορούσε να σκαρφιστεί.
Ακολουθεί τηλεφώνημα με τη Skyler όπου ο Walt ανακοινώνει συγκινημένος τον θρίαμβό του.
Η σκηνή στο πάρκινγκ λειτουργεί τόσο αρμονικά που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί φινάλε για ολόκληρη τη σειρά.
«I am the Danger, I am the one who knocks!»
Ο Walter προκαλεί τρόμο και εξηγεί στην Skyler τη νέα τάξη πραγμάτων, με μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες του Breaking Bad. Μαζί με αυτές προσθέστε και τα επίσης αξέχαστα «Say my name…» και «Stay out of my territory».
Ο Hank συνειδητοποιεί τα πάντα…
Το πιο εποικοδομητικό χέ$ιμο στην ιστορία της τηλεόρασης, αφού ο Hank συνειδητοποιεί ότι ο μπατζανάκης του είναι ο W.W., ο μεγάλος μάγειρας της blue meth που κυνηγάει τόσον καιρό.
Τα δεδομένα αλλάζουν άρδην, έπειτα από αυτήν τη σκηνή…
Επίσης, η σκηνή αυτή γέννησε και μερικά από τα καλύτερα memes απ’ το Breaking Bad:
Ο θάνατος του Hank
Μία τρομερή σκηνή με αρκετό πιστολίδι.
Η προσπάθεια του Walt να πείσει τον Jack να μην σκοτώσει τον τραυματισμένο Hank, είναι συγκινητική, αλλά ο Hank είναι αρκετά έμπειρος για να γνωρίζει τη συνέχεια και αρκετά υπερήφανος για να παρακαλέσει…
Ένας τελευταίος πυροβολισμός αντηχεί στην έρημο και κάπως έτσι αποχαιρετούμε για πάντα τον Hank.
Όσο προετοιμασμένοι κι αν ήμασταν, το τόσο τραγικό και άδοξο τέλος ενός χαρακτήρα που βλέπαμε σε κάθε επεισόδιο από το ξεκίνημα της σειράς, δεν μπορεί παρά να αποτελεί ένα μικρό σοκ.
Η εξομολόγηση του Walt
Λίγο πριν το τέλος, η στιγμή της εξομολόγησης του Walter στη Skyler.
Ο Heisenberg παραδέχεται ότι τα έκανε όλα αυτά για πάρτη του, παρόλο που προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό του ότι “δούλευε” για να εξασφαλίσει το μέλλον της οικογένειάς του, μετά από το επικείμενο, αναπόφευκτο τέλος του:
Το έκανα για μένα. Μου άρεσε, ήμουν καλός σε αυτό και… Ήμουν πραγματικά ζωντανός.
Αρκετά νωρίτερα, σε ένα από τα καλύτερα quotes της σειράς που συμπληρώνει τέλεια την παραπάνω ατάκα, ο Walt λέει:
Ξόδεψα όλη μου τη ζωή φοβισμένος για πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν, που ίσως γίνονταν, που ίσως δεν γίνονταν. 50 χρόνια τα ξόδεψα έτσι. 3 το πρωί να μην μπορώ να κοιμηθώ.
Αλλά ξέρεις τι; Από τη στιγμή της διάγνωσης [του καρκίνου], κοιμάμαι μια χαρά. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο φόβος είναι το χειρότερο απ’ όλα.
Ο πραγματικός εχθρός. Οπότε, σήκω πάνω, βγες έξω στον πραγματικό κόσμο και δώστου μία κλωτσιά στα δόντια, όσο πιο δυνατή μπορείς!
Το τέλος του Walter White και του Breaking Bad…
Η τελευταία σκηνή μίας σειράς φέρει πάντα ειδικό βάρος, αλλά ο Walter White κουβαλούσε τόσο μεγάλη ιστορία πίσω του που δεν χρειαζόταν κάτι το εξεζητημένο.
Φυσικά μιλάμε για τηλεόραση και θέαμα – πάντα επιζητάς το κάτι παραπάνω, κάτι εντυπωσιακό, κάτι ανατρεπτικό.
Όμως ο Walter δεν είχε κάτι παραπάνω να δώσει. Βαριά τραυματισμένος, αποδέχεται το τέλος του και μαζί με αυτόν σβήνει και το Breaking Bad, υπό τους ήχους του Baby Blue των Badfinger, ενώ ρίγη συγκίνησης μας διαπερνούν αφού αντιλαμβανόμαστε ότι το ταξίδι έφτασε στο τέλος του.
Πολλοί από εμάς εκείνη τη μέρα ή νύχτα, ίσως καθίσαμε να απολαύσουμε ένα “επικό” τέλος για το Breaking Bad. Και κάποιο ίσως να νιώσαμε άβολα ή λιγάκι άδειοι όταν έπεσαν τα credits για τελευταία φορά.
Νομίζω όμως ότι όσο περνάει ο καιρός και το ξαναβλέπουμε, τόσο περισσότερο εκτιμούμε αυτό το ήσυχο, ποιητικό φινάλε του Walter White που μοιάζει κάθε φορά όλο και πιο νοσταλγικό.
Breaking Bad: Η επιστολή του Anthony Hopkins στον Bryan Cranston