Αν είστε σε φάση να ακούσετε λίγη αγνή και ανεβαστική southern rock είστε στο σωστό μέρος. Τώρα, αφεθείτε για λίγο και φανταστείτε να περνάτε για μια βόλτα με τη μηχανή σας από τα λημέρια όπου μεγαλούργησαν μπάντες όπως οι Lynyrd Skynyrd, Creedence Clearwater Revival κλπ (όχι ότι επιχειρείται η οποιαδήποτε σύγκριση για να μην παρεξηγιόμαστε κιόλας).
Όταν έσκασε στο mail μας το ‘Sinner With A Song’ του Charlie Bonnet III, μην ξέροντας ήδη τον καλλιτέχνη, το μάτι μου έπεσε κατευθείαν στο όνομα του παραγωγού του δίσκου, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Tracii Guns. Ο γνωστός κιθαρίστας υπήρξε βραχυπρόθεσμο μέλος των Guns N’ Roses στα πρώτα τους βήματα και εν τέλει δημιούργησε τη δική του μπάντα, τους επίσης γνωστούς L.A. Guns, όμως σε αυτόν τον δίσκο, όπως προείπαμε, έχει τον ρόλο του παραγωγού. Επιπροσθέτως, παίζει και B3 organ.
Στο διά ταύτα, το EP ‘Sinner With A Song’ είναι η πιο πρόσφατη κυκλοφορία του Charlie Bonnet III, ο οποίος έχει ήδη 8 δίσκους στο ενεργητικό του και κινείται σε southern rock μονοπάτια, με τους Lynyrd Skynyrd, Bad Company και Aerosmith να είναι οι βασικές επιρροές του, όπως περιγράφει ο ίδιος.
Το EP ξεκινάει με το ομώνυμο ‘Sinner With A Song’, το οποίο, με διάρκεια κάτι παραπάνω από 2.5 λεπτά, έχει ως βασικό σκοπό να σε μυήσει στο κλίμα. Απλό, στρωτό και με σταθερό tempo, μεταφέρει το εύθυμο κλίμα του EP και από την αρχή δίνει το στίγμα μιας «μερακλίδικης» (ας μου επιτραπεί η έκφραση) κυκλοφορίας. Μερακλίδικης υπό την έννοια ότι φαίνεται (ακούγεται) πως έχει ηχογραφηθεί με πραγματικά ωραία και δημιουργική διάθεση.
Στο ίδιο περίπου μήκος κύματος κινείται και το επόμενο κομμάτι, ‘Restless and Reckless’, το οποίο είναι ευθύ και άμεσο, με ένα catchy μοτίβο και αρκετά ψυχωμένο ερμηνεία από τον Bonnet. Το ‘Waiting On Time’ που ακολουθεί είναι σε λίγο πιο χαμηλούς τόνους, αλλά εξακολουθεί να είναι ανεβαστικό και περιέχει και ένα απλό αλλά ωραίο κιθαριστικό σόλο, αλλά και λίγο πιο «μάγκικα» φωνητικά.
Η πιο groovy στιγμή του EP είναι και το πιο αργόσυρτο κομμάτι του μέχρι ώρας, το ‘Hometown Heroes’. Ωραίες κιθάρες και ολίγον «κοιμισμένα» φωνητικά, είναι συνταγή επιτυχίας για τέτοιο στυλ κομματιών. Στη συνέχεια ακούμε το ‘Heading Home’. Mid-tempo, ταξιδιάρικο και feel-good κομμάτι, μάλλον το highlight της κυκλοφορίας κατά τον γράφοντα, με τον Bonnet να δίνει την αίσθηση ότι τραγουδάει ένα περίπου στενάχωρο κομμάτι… χαμογελώντας. Εν τέλει, μας κάνει κι εμάς να χαμογελάμε.
Τελευταίο κομμάτι το ‘Cold and Alone’. Σαφώς πιο στενάχωρο και ήπιων τόνων (όπως μαρτυρά και ο τίτλος του), κλείνει το EP αντίθετα από όπως αυτό ξεκίνησε, δίνοντας τέλος στη χαρούμενη ατμόσφαιρα που επικρατούσε. Κατά τ’ άλλα δεν παρεκκλίνει ιδιαίτερα από τις νόρμες του EP και δεν παύει να είναι ένα κομμάτι που ακούς ευχάριστα, με ωραία γεμίσματα και ωραία «instrumental» σημεία.
Εν τέλει, έχοντας ακούσει το EP, αυτό σου αφήνει μία αίσθηση φρεσκάδας, μία αίσθηση ότι ηχογραφήθηκε με πραγματικό μεράκι και όχι διεκπεραιωτικά. Σίγουρα δεν ανακαλύπτει τον τροχό, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα στυλ και υποείδος που τα αδιαπραγμάτευτα διαμάντια του τα έχει χαρίσει δεκαετίες πριν, ωστόσο είναι στα σίγουρα ένα ευχάριστο, τίμιο και αρκετά ανανεωτικό άκουσμα.
