Chester Bennington: Κραυγές βγαλμένες από την κόλαση (ή τον παράδεισο)

Στις 20 Μαρτίου του 1976 γεννήθηκε ο Chester Bennington.

Είναι ο τύπος που, μαζί με τους Linkin Park, ευθύνεται για το μουσικό προσανατολισμό πολλών της γενιάς μου, που άρχισε να γραντσουνάει τα αυτάκια της με λίγο πιο σκληρούς ήχους. Θυμάμαι τον εαυτό μου να έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με την μπάντα ακούγοντας το ‘In The End’ από έναν δίσκο που μου ‘χε γράψει ένας ξάδερφος.

Ήταν το No.21. Κάπως έτσι, την εποχή των -γιγαντιαίων- ‘Hybrid Theory’ και ‘Meteora’, πέρασα τα επόμενα 5-6 σχολικά χρόνια ακούγοντας τους δίσκους με τις ώρες, γνωρίζοντας απ’ έξω τα πάντα, από τα ραπαρίσματα του Mike Shinoda μέχρι το πόσα δευτερόλεπτα διαρκούσαν τα ανελέητα, εκκωφαντικά screams του Chester.

Μπορεί ο προσανατολισμός τους να άλλαξε στην πορεία για να πειραματιστούν (αντικειμενικά, πολύ επιτυχημένα) και πλέον να μην είναι ακριβώς αυτό που ευχαριστεί τους περισσότερους απ’ όσους τους γνώρισαν τους Linkin Park των ’00s, αλλά εξακολουθούν να είναι μια από τις πιο επιδραστικές μπάντες ετούτης της γενιάς.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα που θα βρεις στην μπάντα, είναι η φωνή του Chester. Το πιο εντυπωσιακό που θα βρεις, είναι η φωνή του Chester στα live.

Αυτό είναι και το αντικείμενο του σημερινού αφιερώματος στον τύπο που με έβαλε στη ροκ. 5 στιγμές που θα μας ανατριχιάζουν όσες φορές και να τις ακούσουμε.

Ναι, ο Shinoda ήταν και είναι ο απόλυτος ηγέτης της μπάντας. Αλλά τον Chester τον αγαπώ. Γιατί είναι αλήτης, γιατί έχει γαμάτα tattoo, γιατί το τερματίζει σε κάθε live και η ένταση δεν φτάνει ποτέ.

Με βλέπω να περιορίζομαι σε δύο συναυλίες, Live in Texas του 2003 και Rock am Ring του 2004, αλλά είναι οι καλύτερες συναυλίες των Linkin Park, οπότε υπεραρκετές.

With You

Σε πιάνει απ’ τα μούτρα και δεν σ’ αφήνει για τα επόμενα 3 λεπτά. Δεν υπάρχει καλύτερη εισαγωγή, με ένα scream που δεν θα ακούσεις στην studio version του κομματιού.

A Place For My Head

There is no place for your head αφού δεις αυτό το βίντεο. Σου τα παίρνει όλα από τα πρώτα δευτερόλεπτα και συνεχίζει εξίσου μανιασμένα.

One Step Closer

Οι Linkin Park έπαιξαν το ‘One Step Closer’ στο κλείσιμο του μυθικού Live in Texas, και το έκαναν όπως μόνο αυτοί θα μπορούσαν. Το φως έρχεται μετά το πιο βαθύ σκοτάδι λένε, αλλά εδώ γίνεται το ακριβώς ανάποδο. Μερικές στιγμές ηρεμίας και μετά “SHUT UP WHEN I’M TALKING TO YOUUUUUU”!

Lying From You

Για μένα, το καλύτερο τραγούδι του ‘Meteora’. Σε μια εκτέλεση που επίσης ξεπερνάει τη studio version. Πάλι τα ίδια θα πω, αλλά ο Chester σε πιάνει από τα μούτρα από την αρχή του κομματιού και σε κρατά καρφωμένο πάνω του.

Wish

Δεν είναι καν δικό τους κομμάτι (Nine Inch Nails), αλλά θεωρώ πως είναι η καλύτερη ερμηνεία του Chester και της μπάντας γενικότερα. Άρρωστη από την αρχή ως το τέλος της, με τα καλύτερα φωνητικά που έχουν βγει ποτέ απ’ αυτό το λαρύγγι, που είναι στο peak του από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Chester Bennington: Η πρώτη φωνή που αγάπησα