‘Archetypes’ είναι ο τίτλος του δίσκου-ντεμπούτου των Cyanna Mercury και ακούγοντάς τον, μπορείς εύκολα να καταλάβεις τη διασύνδεση του ήχου με τον μυστικιστικό τίτλο που τον περιβάλλει.
Άλλοτε σύγχρονοι, άλλοτε παλιακοί, άλλοτε δυτικοί και άλλοτε ορμώμενοι εξ ανατολάς, οι Cyanna Mercury καταφέρνουν μέσα σε 45 λεπτά να σε μπερδέψουν ευχάριστα, να σε κάνουν να αναρωτηθείς «πού;», «πότε;» και «πώς;» όλοι αυτοί οι διαφορετικοί ήχοι μπορούν να δέσουν αρμονικά μεταξύ τους, σε έναν δίσκο που εκπέμπει επαγγελματισμό, τόσο όσον αφορά την εφευρετικότητά του όσο και την πολύ καλή παραγωγή του.
Η αρχή δίνεται από το ‘Horse Dark as Night’ που μυρίζει φρεσκάδα, αλλά τελειώνει σκοτεινά, με μία γυναικεία φωνή που απαγγέλλει να συνοδεύει τη μουσική, για να ακολουθήσει το 57 δευτερολέπτων ‘Hermes’, όπου αυτή η φωνή συνεχίζει να απαγγέλλει, προσθέτοντας άλλον έναν τόνο σκοτεινιάς και μυστηρίου στην ήδη υπάρχουσα αισθητική που πρόλαβαν να μεταδώσουν εξ αρχής. Και αν αυτή η ατμόσφαιρα μας έχει ήδη συνεπάρει, φροντίζει να κλιμακωθεί με το ‘The Lunatic’ και την ανατολίτικη αισθητική του, η οποία κορυφώνεται μετά από 2 λεπτά και μερικά δευτερόλεπτα με ένα εκτεταμένο οργανικό μέρος που υπερτονίζει την ηχητική ποικιλομορφία του δίσκου.
Μόνο πλήκτρα και φωνή στο σύντομο και μινιμαλιστικό ‘Apollo’ που ακολουθεί, για να έρθει το ‘Ode to the Absent Father’, το οποίο θα χαρακτήριζα ως το κομμάτι που περιμένεις να ακούσεις σε έναν δίσκο που τιτλοφορείται ‘Archetypes’. Οδηγούμενο από την έντονη μπασογραμμή του και τα χαμηλά φωνητικά-σήμα κατατεθέν της μπάντας, σε μεταφέρει απευθείας στο ψυχεδελικό, χαμηλού φωτισμού σύμπαν των Cyanna Mercury.
Οι τόνοι ανεβαίνουν στο ‘Lilith’, που μάλλον έρχεται την κατάλληλη στιγμή για να δώσει μια διαφορετική νότα σε όσα έχουμε ακούσει μέχρι τώρα. Όλα αυτά μέχρι το ‘If We Were Blind’. Κάτι μου λέει ότι αυτό το πομπώδες κομμάτι θα είναι highlight των συναυλιών τους, όντας ο ιδανικός «ψαλμός» για να συνεχίσουν την μουσική «ιεροτελεστία», όπως οι ίδιοι έχουν χαρακτηρίσει τα live σε συνέντευξή τους. Το ίδιο ισχύει και για το επόμενο κομμάτι, το ‘Nothing We Can Do’, όπου εύκολα ακούει κανείς την επιρροή των πρώιμων Pink Floyd στον ήχο τους. Βέβαια το κομμάτι μετά χαράζει τη δική του πορεία, αποκλίνοντας και επιστρέφοντας τακτικά σε αυτήν.
Μια στροφή πριν το τέλος, οι Cyanna Mercury «επιστρέφουν στο παρόν» με το ολόφρεσκο, σχεδόν χορευτικό ‘Snake’, για να κλείσουν τον δίσκο όπως του αρμόζει, ατμοσφαιρικά, με το ‘There Will Be a Time’. Τα δεύτερα φωνητικά είναι το απόλυτο highlight του κομματιού, κλείνοντάς το εξαιρετικά.
Σίγουρα όσα διαβάζετε δεν μπορούν να αποτυπώσουν επ’ ουδενί την αίσθηση που αφήνει ο δίσκος με το πρώτο κιόλας άκουσμά του, αν και θεωρώ πως χρειάζεται περισσότερες από μία ακροάσεις για να αφομοιωθεί όπως πρέπει. Αυτό, πάντως, που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι πως οι Cyanna Mercury, μετά απ’ αυτήν την κυκλοφορία, είναι με άνεση ένα απ’ τα πιο hot ονόματα της εγχώριας εναλλακτικής σκηνής.
Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο τον δίσκο, μεγάλο μέρος του οποίου ηχογραφήθηκε αναλογικά, και να δείτε τους σταθμούς της περιοδείας που θα κάνει η μπάντα για την προώθησή του, η οποία ξεκινάει σήμερα από τη Θεσσαλονίκη και ολοκληρώνεται στις 22 Δεκεμβρίου στην Αθήνα.
