Όταν ξεκίνησαν οι Foo Fighters, αντιμετώπισαν μια περίεργη κατάσταση.
Από τη μία, το νεοσύστατο σχήμα ξεκίνησε ευρισκόμενο σε πλεονεκτική θέση, με το όνομα του Dave Grohl να αποτελεί πόλο έλξης, καθώς, στον απόηχο της αυτοκτονίας του Kurt Cobain, οι Nirvana βρίσκονταν ίσως περισσότερο από ποτέ στο προσκήνιο.
Από την άλλη, αυτή ακριβώς η συγκυρία προκάλεσε την οργή μερίδας οπαδών των Nirvana, που θεώρησαν την κίνησή του προδοτική ή εμπορική και τη μουσική του κατώτερη αυτής του προηγούμενου συγκροτήματός του.
Ο Grohl αναγνωρίζει τη συμβολή που είχε η καριέρα του στους Nirvana για το ξεκίνημα των Foo Fighters, προσθέτοντας παράλληλα σε συνέντευξή του ότι η οργή και το μίσος των οπαδών αποτέλεσαν για αυτόν κινητήρια δύναμη αντί για τροχοπέδη.
Ήταν [οι οπαδοί] σε φάση «Πώς τολμάς να είσαι ξανά σε μπάντα;
Η μουσική σου είναι χάλια και αυτή [Nirvana] ήταν πραγματική μπάντα και εσύ δεν είσαι.»
Είμαι σε φάση «Πραγματικά νομίζετε ότι αυτό θα με σταματήσει; Τ
ο μόνο που καταφέρνει είναι να με κάνει να το θέλω γ******α περισσότερο, ξέρετε.
Οπότε μπορείτε να συνεχίσετε να επιτίθεστε αλλά στ’α*****α μου.
25 χρόνια μετά, η πλεονεκτική έναρξη και αυτό το πείσμα φτάνουν αισίως στο δέκατο δίσκο.
Ποτέ δε φοβόμουν να πω ότι, αν δεν ήταν οι Nirvana, οι Foo Fighters δεν θα ήταν στην ίδια θέση τώρα.
Είχαμε ένα πλεονέκτημα με το που αρχίσαμε καθώς προφανώς υπήρχε ενδιαφέρον γύρω από την μπάντα.
