Ο μπασίστας των Megadeth, David Ellefson, ρωτήθηκε από το ‘Heavy Metal’ τι κατά τη γνώμη του τους διαχωρίζει από τους υπόλοιπους Big 4. (σ.σ. Metallica, Slayer, Anthrax).
Η απάντησή του έχει ως εξής:
Όταν γνωρίστηκα με τον Dave, έπαιζε το demo του ‘No Life ‘Till Leather‘ (των Metallica), κάτι που είχε έναν ιδιαίτερα σκοτεινό, απόκοσμο ήχο, στο στυλ του ‘Kill ‘Em All’, κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον αν σκεφτείς ότι το τελευταίο έχει έναν «καλογυαλισμένο» ήχο κατάλληλο για ένα album, ενώ το demo έχει μια ιδιαίτερα σκοτεινή υφή.
Όσο εγώ κι ο Dave δουλεύαμε πάνω σε υλικό που έμελλε να γίνει κομμάτια της μπάντας, π.χ. ‘Looking Down The Cross’ και ‘Set The World Afire’, αυτό ονομαζόταν ‘Megadeth’. Αρκετά πρώιμο υλικό…
Ακούς όμως την περιπλοκότητα που αναπτυσσόταν σε εκείνα τα riffs, προσθέταμε ολοένα και περισσότερα μέρη.
Εν τέλει έγιναν πιο περίπλοκα από το ‘No Life ‘Till Leather’.
O David Ellefson συνέχισε λέγοντας:
Υπήρχε ανάπτυξη εξ αρχής.
Ο Dave κι εγώ μέναμε στο Hollywood, όπου υπήρχε το μουσικό ινστιτούτο GIT, οπότε παιδιά σαν κι εμένα, από τα Κεντροδυτικά δηλαδή, «πεταγόμασταν» εκεί για να μάθουμε κιθάρα…
Η κιθάρα είχε την τιμητική της τότε. Van Halen, Steve Lukather, καθώς και διάφοροι από Ευρώπη, Yngwie Malmsteen, Uli Jon Roth, πρώιμοι Scorpions κλπ.
Οπότε κάπως έτσι προσεγγίσαμε τον ήχο των Megadeth, επειδή δεν θύμιζε pop.
Αυτό μας βύθισε περαιτέρω στην περιπλοκότητα της μουσικής μας.
Μας έδωσε διαφορετική πνοή. Συν τοις άλλοις, είχαμε τους Gar Samuelson και Chris Poland με το jazz υπόβαθρό τους.
Ο Gar είχε πιο «ελαφρύ» χτύπημα σαν ντράμερ, αλλά ήταν ταχύς και ιδιαίτερα επιδέξιος. Το motto του ήταν: «Κάνε τα δύσκολα να φαίνονται εύκολα και το αντίστροφο.»
Το ανάλαφρο παίξιμό του είχε μια ωραία αντίθεση με το πόσο heavy ήταν τα riffs μας!
Διαβάστε ακόμα:
David Ellefson (Megadeth): «Σιχαίνομαι τον ήχο του βινυλίου»
