Dropkick Murphys – Principal Club Theater 2022
Μια Θεσσαλονίκη χωρίς live εμφανίσεις για 2 χρόνια, θυμίζει λιοντάρι σε κλουβί.
H πόλη που ζει για την μουσική και ένας παθιασμένος με τον ρυθμό και την ένταση κόσμος, βίωσαν χθες την απόλυτη συναυλιακή βραδιά και μετά από τεράστια αναμονή η rock διασκέδαση ανέπνευσε ξανά.
Σε μία χώρα όπου η Αθήνα μονοπωλεί κάθε καλοκαίρι σε ότι αφορά τα μουσικά δρώμενα, μια πόλη σαν την δική μας έχει την ευλογία να θεωρείται must προορισμός στις περιοδείες ενός συγκροτήματος αυτού του βεληνεκούς.
Και ενώ η καλλιτεχνική κανονικότητα ξεκινάει δειλά δειλά να επανέρχεται, μία από τις πλέον αγαπημένες μπάντες της πόλης επέστρεψε χθες μετά από 3 χρόνια στον τόπο του εγκλήματος, για να μας υπενθυμίσει πόσο πολύ μας είχαν λείψει o φρενήρης χορός, οι υψωμένες γροθιές, τα ανελέητα mosh pit και οι φθαρμένες από τις κραυγές ευφημίας φωνές μας.
Οι Dropkick Murphys παρέα με τους Rumjacks έδωσαν ένα μεταφορικά και κυριολεκτικά καυτό show, ξεσηκώνοντας τον παλμό της συμπρωτεύουσας με την κέλτικη αύρα και την ανεξάντλητη ενέργειά τους.
Έχοντας ανακοινώσει από την προηγούμενη μέρα την αλλαγή τοποθεσίας της συναυλίας λόγω της σφοδρής κακοκαιρίας, το πάντα φιλόξενο Principal Club Theater υποδέχθηκε από νωρίς το απόγευμα έναν εκρηκτικό συνδυασμό μουσικών και κοινού, σε μία βραδιά που έμοιαζε προδιαγεγραμμένο να χαραχτεί ανεξίτηλα στις μνήμες μας.
Την αυλαία άνοιξαν οι «μπαρουτοκαπνισμένοι» Rumjacks, ένα συγκρότημα που είχαμε την τύχη να απολαύσουμε για πρώτη φορά στην πόλη πριν λίγα χρόνια, στα πλαίσια του Street Mode Festival.
Με την πληρότητα του χώρου σταδιακά να αυξάνεται, οι Αυστραλοί punkers ξεκίνησαν με χαμηλές ταχύτητες, οι οποίες ολοένα και κλιμακώνονταν αναλογικά με την προσέλευση του ακροατηρίου.
Ιδιαίτερα ανεβαστικοί, προθέρμαναν άψογα την ατμόσφαιρα δημιουργώντας ένα άκρως ξεσηκωτικό κλίμα που παρέσερνε τους θεατές, κυρίως στις μπροστινές σειρές, σε ένα ενθουσιώδες μουσικοχορευτικό «μπάχαλο».
Με σήμα κατατεθέν τον ασταμάτητο Mike Rivkees, σε συνδυασμό με τον διαδραστικότατο μπασίστα Johnny McKelvey και το υπόλοιπο σχήμα, οι Rumjacks από τις 8 το βράδυ επιδόθηκαν σε έναν καταιγισμό παλαιών και νεότερων επιτυχιών, με τους fans να τους αποθεώνουν και να τους παροτρύνουν να συνεχίσουν, παρά την βαρύτητα του ονόματος που ακολουθούσε.
Τα τελευταία τους άλμπουμ Hestia και Brass for Gold φυσικά και είχαν την θέση τους, ωστόσο κλασσικές επιτυχίες όπως ‘An Irish Pub Song’ και ‘Τhe Pot & Kettle’ ήταν αυτές που ανέβασαν τις θερμοκρασίες στα ύψη και αποτέλεσαν την ιδανική πάσα στην παράνοια που ξέραμε πως θα ακολουθούσε.
Το ρολόι έδειχνε 21.30 και τα φώτα στο stage έπεσαν για να υποδεχτούν τους Αμερικανούς θρύλους και να βροντοφωνάξουν ‘Τhe Boys are Back’.
Οι Dropkick Murphys δικαίωσαν τις προσδοκίες δίνοντας ένα χορταστικό show γεμάτο πάθος, σε ένα περιβάλλον που διακατέχονταν από χημεία συγκροτήματος και κοινού, τα οποία δεν έπαψαν στιγμή να δείχνουν πόσο στερήθηκαν το ένα το άλλο.
Παρομοίως με φρέσκιες επιτυχίες στις αποσκευές τους από το Turn Up the Dial του 2021, οι Dropkick Murphys έμοιαζαν ακούραστοι, με τον αγέρωχο Κen Casey να κρατά τους θεατές στην παλάμη του χεριού του.
Διαχρονικές επιτυχίες όπως ‘The State of Massachussets’, ‘Johnny I Hardly Knew Ya’ και ‘Rose Tattoo’ προκάλεσαν παροξυσμό, με τα αίματα να ανάβουν και το κάτω διάζωμα του Principal να μετατρέπεται σε αρένα έκστασης.
Επιπλέον, η ανακοίνωση του νέου τους album είχε την τιμητική της και σε εμάς, ενώ το αθηναϊκό κοινό το οποίο όπως πολύ σωστά σας ενημέρωσε ο Βασίλης, θα συμμετάσχει στο video clip του ολοκαίνουριου ‘99’, θα έχει την τύχη να συνοδεύεται στις οθόνες από το εξίσου καταιγιστικό, συναυλιακό ταμπεραμέντο των Θεσσαλονικέων που έδωσαν χθες το βροντερό παρόν.
Ιδιαίτερα συγκινητικές στιγμές η αφιέρωση στον απόντα για οικογενειακούς λόγους υγείας, Al Barr, η αναφορά του Casey στον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας με τα φωτορυθμικά στα χρώματα της ουκρανικής σημαίας να προσδίδουν περισσότερη έμφαση, καθώς και το μήνυμα κατά της διχόνοιας με την καταπληκτική διασκευή του ‘We Shall Overcome’ του γνωστού ακτιβιστή Pete Seeger.
O Ken Casey μάλιστα ανέφερε ότι σε μια πρόσφατη ηχογράφηση ερμήνευσε κάποιους στίχους στα ουκρανικά, λέγοντας αστειευόμενος:
Σας φαίνεται απίστευτο έτσι; Με το ζόρι μιλάω τα Αγγλικά!
Κερασάκι στην τούρτα η σύμπραξη επί σκηνής με τον Mike Rivkees για το ‘Worker’s Song’ αλλά και το γλυκόπικρο finale του ‘Kiss me, I‘m Shitfaced’ , με την παρότρυνση να αφήσουμε πίσω τα δύσκολα χρόνια της πανδημίας και την υπόσχεση να ξανανταμώσουμε σύντομα.
Με λίγα λόγια;
Ήταν μια ονειρική βραδιά για την punk πλευρά της πόλης, μια βραδιά που οι περισσότεροι γυρίσαμε σπίτια μας με βουλωμένα αυτιά, ιδρωμένα ρούχα αλλά με την ίδια ασίγαστη ενέργεια που μόνο η ζωντανή μουσική μπορεί να χαρίσει.
Μπορεί να μην απολαύσαμε τους Dropkick Murphys σε ανοιχτό χώρο όπως αναμέναμε, ωστόσο το αποτέλεσμα δικαίωσε τους διοργανωτές για την έγκαιρη αλλαγή της τοποθεσίας, καθώς το κοινό έμοιαζε τόσο διψασμένο για αυτή την βραδιά, που ακόμα και η πιθανότητα αναβολής θα λύγιζε την ήδη τραυματισμένη αυτοπεποίθηση των βορειοελλαδιτών μουσικόφιλων.
ΥΓ 1: Οι Rumjacks ανακοίνωσαν χθες στο Live, ότι σήμερα 16/6/2022 θα εμφανιστούν ζωντανά και με ελεύθερη είσοδο στο Rover Bar για ένα και μοναδικό, επιπλέον, ‘κρυφό’ show. (Δεν το μάθατε από εμάς!)
ΥΓ 2: Tim Brennan είσαι ένας μικρός θεούλης μεταμορφωμένος σε μουσικό πολυεργαλείο.
