Epica – The Solace System
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και συχνότερα καλλιτέχνες που αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν με διάφορους τρόπους κομμάτια που δεν χώρεσαν αρχικά σε δίσκους τους.
Αν μιλάμε για κομμένα τραγούδια από πολλούς δίσκους, τότε αυτά παίρνουν τη μορφή ενός πλήρους άλμπουμ, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις -συνήθως πρόκειται για συγκροτήματα- που η έμπνευση ήταν τρομερή και κόπηκαν αρκετά κομμάτια από έναν και μόνο δίσκο, τότε ό,τι δεν χώρεσε κυκλοφορεί σαν ένα EP.
Ένα τέτοιο EP με τίτλο ‘The Solace System’ κυκλοφόρησαν πριν από λίγες μέρες και οι Epica, με τα κομμάτια που το απαρτίζουν να είναι σύμφωνα με τους ίδιους ότι δεν χώρεσε τελικά στον πιο πρόσφατο δίσκο τους, ‘The Holographic Principle’ (διαβάστε την κριτική μας εδώ).
Αυτόματα η σκέψη κάποιων ίσως βιαστεί να χαρακτηρίσει το περιεχόμενο της κυκλοφορίας αυτής υποδεέστερο του ό,τι θα ακούσει κανείς στον κύριο δίσκο… Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Η αλήθεια είναι πως από τις πρώτες στιγμές του ‘The Solace System’ καταλαβαίνει κανείς πως δεν υπάρχει τίποτα υποδεέστερο σε αυτό, σε σχέση με οποιαδήποτε κυκλοφορία των Ολλανδών. Κάθε ένα από τα έξι τραγούδια του, έχει την αρτιότητα και την έμπνευση που θα περίμενε κανείς από τους Epica.
Η Simone Simons είναι σε δαιμονισμένη φόρμα στα φωνητικά, ο Mark Jansen παίζει τα ρέστα του κιθαριστικά και ο Coen Janssen είναι όπως πάντα άψογος στα πλήκτρα. Το ίδιο ισχύει και για τους στίχους και τις συνθέσεις των κομματιών που είναι ως συνήθως εξαιρετικά.
Εύλογα λοιπόν ακούγοντας κανείς το EP θα αναρωτηθεί γιατί ένα τόσο πλήρες περιεχόμενο δεν κατάφερε τελικά να μπει στο άλμπουμ. Η απάντηση βέβαια έρχεται εύκολα, αν κανείς ξαναβάλει το δισκάκι του ‘The Holographic Principle’ να παίξει και θυμηθεί πως είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους του συγκροτήματος.
Είναι εξαιρετικά ομοιογενής και δύσκολα θα μπορέσει κάποιος με σιγουριά να πει πως «εγώ θα άλλαζα το τάδε τραγούδι του άλμπουμ με το δείνα του ‘The Solace System’», χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως τα κομμάτια του δεύτερου έχουν να ζηλέψουν κάτι από αυτά του πρώτου.
Και μια και μιλάμε για μεμονωμένα κομμάτια, προσωπικά θεωρώ πως το ‘Architect Of Light’ είναι αυτό που ξεχωρίζει με βραχεία κεφαλή από τα υπόλοιπα, ωστόσο οι Epica επέλεξαν να οπτικοποιήσουν μέχρι σήμερα τα ‘The Solace System’ και ‘Immortal Melancholy’ τα οποία, βέβαια, όπως και τα άλλα τρία που βρίσκονται στο EP, είναι όπως ειπώθηκε και νωρίτερα εξαιρετικά.
Είναι πάντως τρομερά ενδιαφέρον φαινόμενο το πώς οι Epica σε ένα τόσο κορεσμένο μουσικό είδος να μας παραδίδουν πάντα τόσο άψογες κυκλοφορίες, ακόμα και όταν μιλάμε για b-sides και χωρίς μάλιστα να κάνουν εκπτώσεις ή αλλαγές στο ύφος τους.
Ίσως έχει έρθει η ώρα για παραδειγματισμό για πολλά συγκροτήματα του χώρου που εδώ και πολλά χρόνια έχουν χάσει την έμπνευσή τους και αναλώνονται στα ίδια πράγματα.
Αν θέλουν να ξεκινήσουν από κάπου, μπορούν να το κάνουν από το ‘The Solace System’, καθώς ακόμα και αυτή η (θεωρητικά) δευτερεύουσα κυκλοφορία είναι ικανή να τους βάλει τα γυαλιά.
