Exodus – Bonded by Blood
Το metal είναι πολύπλευρο είδος. Δεν είναι μόνο θόρυβος και ουρλιαχτά, όπως πίστευε ο παλιός συμμαθητής που κοίταζε το μαύρο μπλουζάκι σου με ένα συνδυασμό τρόμου και συγκατάβασης. Ούτε είναι υποχρεωτικά σημαία και θρησκεία βίας, μίσους και οργής.
Το metal είναι επίσης ένα ακραίο και παθιασμένο είδος. Είτε πρόκειται για επικούς ύμνους σε αρχαίους παγανιστικούς θεούς, είτε για την εξερεύνηση των ορίων της μουσικής και την εφαρμογή νέων, προοδευτικών ιδεών, είτε για την έκφραση του προαναφερθέντος άκρατου θυμού, το metal είναι στα καλύτερά του όταν σπάει στεγανά, όταν δεν περιορίζεται σε καλούπια, όταν παίρνει μια φόρμα και την πάει όσο πιο μακριά γίνεται.
Στον πλανήτη metal βία σημαίνει thrash, thrash σημαίνει Bay Area, και Bay Area σημαίνει, μεταξύ άλλων, Exodus.
Ο thrash λάτρης, αν με κάποιον ανεξήγητο τρόπο δεν έχει ακούσει ποτέ το ‘Bonded by Blood’, το ‘Pleasures of the Flesh’ ή το ‘Fabulous Disaster’, θα έχει σίγουρα πιάσει το όνομά τους σε κάποιο οργισμένο λογύδριο εξαγριωμένου φίλου, που απαιτεί οι Big 4 να επαναπροσδιοριστούν χωρίς τους προδότες και πουλημένους Metallica, αντικαθιστώντας τους με τους Exodus.
Με ιστορία βίαιη και ταραχώδη σαν τη μουσική τους, οι Exodus έχουν μια πορεία γεμάτη αποχωρήσεις μουσικών σε ακατάλληλες συγκυρίες, προβλήματα με δισκογραφικές, διαλύσεις και επανενώσεις, καταφέρνοντας παρά τις αντιξοότητες να αναγνωρίζονται ως μία από τις επιδραστικότερες μπάντες των πρώτων χρόνων της αμερικάνικης thrash σκηνής.
Το ‘Bonded by Blood’, που κυκλοφόρησε στις 25 Απριλίου 1985, θεωρείται δικαίως ως ένας πολύ σημαντικός σταθμός στην εξέλιξη του thrash.
Αν τα πράγματα ήταν καλύτερα, αν προβλήματα της μπάντας και της δισκογραφικής δεν είχαν καθυστερήσει την κυκλοφορία ενός δίσκου που ήταν ήδη έτοιμος από τα μέσα του ’84, αν είχε βρεθεί κατάλληλο εξώφυλλο και το ‘Bonded by Blood’ είχε ανέβει στα ράφια έξι ή οκτώ μήνες νωρίτερα, με το όνομα ‘A Lesson In Violence’, αν η κασέτα δεν είχε διαρρεύσει, τότε ίσως να μιλούσαμε για πραγματικό πάταγο τότε και ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο σήμερα.
Οι συνθήκες μπορεί να οδήγησαν σε πιο ήπιες αναταράξεις, αλλά ακόμα και έτσι το ‘Bonded by Blood’ είναι από τα καλύτερα ντεμπούτα σχήματος του σκληρού ήχου, καταφέρνοντας να συλλάβει και να δημιουργήσει ένα αρχετυπικό thrash σύνολο.
Τι είναι το thrash metal; Πώς πρέπει να ακούγεται; Τι αισθήματα πρέπει να προκαλεί; Τέτοιου είδους μουσικές ερωτήσεις δεν έχουν σαφή απάντηση. Αλλά μπορεί να βρεθεί μια ιδέα, ένα δείγμα, ένα πρότυπο.
Στις μουσικές ερωτήσεις οι καλύτερες απαντήσεις είναι μουσικές. Είναι να μπει μπροστά το πικάπ, το κασετόφωνο ή το CD player για να μιλήσουν από μόνες τους. Αν πέντε άλμπουμ κληθούν να δώσουν απάντηση στα υπαρξιακά , το ‘Bonded by Blood’ είναι ανάμεσά τους. Δεν εφηύρε το είδος, αλλά αδιαμφισβήτητα συνετέλεσε τα μέγιστα στη θεμελίωσή του, και ας μην έγινε αμέσως φανερό με την κυκλοφορία του.
Τι εστί thrash λοιπόν;
Επιτρέψτε μου μια παρένθεση.
Το στερεότυπο θέλει το thrash οπαδό να είναι από τους πιο βίαιους και στενόμυαλους metalheads, και αυτό λέει πολλά όταν οι metalheads συχνά απεικονίζονται με κύρια χαρακτηριστικά τη βία και τη στενομυαλιά.
Ο στερεοτυπικός thrasher είναι ένας Νεάντερταλ, που δεν μπορεί και δεν θέλει να δει πέρα από τον κόσμο που έχει δημιουργήσει, και η αντίδρασή του αν θιχτεί ο ίδιος ή ο κόσμος του είναι ένα ξέσπασμα αφρισμένης οργής. Αλλά προφανώς δεν είναι όλοι οι οπαδοί και οι ακροατές αυτής της μουσικής έτσι.
Πίσω στο 2011 είχα μια χιουμοριστική συζήτηση με ένα άτομο του οποίου τις απόψεις γενικά σέβομαι πολύ.
Το άτομο αυτό έχει μεταξύ άλλων ευρύτατους μουσικούς ορίζοντες που περιλαμβάνουν από κλασικούς συνθέτες μέχρι black metal, και στις συναυλίες έδινε πάντα προτεραιότητα στο να μπορεί να απολαύσει ανενόχλητος την μπάντα, προτιμώντας τον εξώστη και αποφεύγοντας το πεδίο μάχης που συχνά μπορεί να δημιουργηθεί μπροστά στη σκηνή. Ήταν εκεί για να ακούσει και να δει από κοντά τους μουσικούς που θαυμάζει, όχι για να παίξει ξύλο.
Το άτομο αυτό λοιπόν, εν αναμονή της συναυλίας των The Haunted στο Gagarin, είχε πει μεταξύ αστείου και σοβαρού ότι δεν μπορούσε να ακούσει μαζί μου τη μουσική της μπάντας ή να έρθει στη συναυλία, γιατί μπορεί να θόλωνε και θα με έδερνε. Εν τέλει και ήρθε και εγώ γλίτωσα τις μπουνιές, αλλά το σχόλιο αυτό, λίγο καιρό πριν τη συναυλία, το θυμάμαι συχνά όταν παίζουν δίσκοι σαν το ‘Bonded by Blood’.
Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος αναβράζον αίμα και βίαιες τάσεις κάθε λεπτό της ζωής του για να ακούσει thrash. Το ίδιο το thrash, στον πυρήνα του, βγάζει στην επιφάνεια τις έμφυτες βίαιες τάσεις του καθενός σε μια εκρηκτική, καθαρτική έξαρση αγνής οργής. Πριν την ακρόαση παλεύεις με καταπιεσμένες ανάγκες. Μετά την ακρόαση επέρχεται μια ευφορική ηρεμία.
Αλλά επειδή το παραπάνω παραείναι λόγιο και ηχεί λίγο ψεύτικο, ας το πούμε ξεκάθαρα. Δεν έχει σημασία για τι πράγμα μπορεί να μιλούν τα τραγούδια, δεν έχει σημασία το πόσο φιλειρηνικός ή πολεμοχαρής είναι ο ακροατής. Όταν παίζουν thrash δίσκοι σαν το ‘Bonded by Blood’, θες να σπάσεις τα πάντα γύρω σου.
Είναι η ταχύτητα, είναι το νεύρο στην εκτέλεση, είναι η ακατέργαστη αισθητική, είναι το μίσος στη φωνή του Paul Baloff καθώς ωρύεται ουρλιάζοντας “Nothing can save them now! You’ve learned a lesson in violence!”, και αλίμονο στον άτυχο που θα σε πάρει τηλέφωνο ή θα διαλέξει εκείνη τη στιγμή για να μπει στο δωμάτιο.
Το ‘Bonded by Blood’ είναι κλασικό thrash γιατί, ενώ είναι από τα πρώτα βήματα του είδους, κάθε φορά που μπαίνει προκαλεί την ίδια αντίδραση.
Δεν πρόκειται για περίπτωση κλινικής τελειότητας, άριστης παραγωγής και άψογης τεχνικής. Πρόκειται για ξέφρενο riffing, άγρια προσέγγιση, ανόθευτο θυμό που δεν ξεχνιέται. Ξαναπαίζει μετά από χρόνια, και συνειδητοποιείς ότι, αντανακλαστικά, ο ρυθμός επανέρχεται στο μυαλό, το αίμα γίνεται λάβα και τα επόμενα σαράντα λεπτά γίνονται θολά.
Δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία στα τραγούδια, δεν συμμετέχουν οι μεγαλύτεροι και πιο ταλαντούχοι μουσικοί της ιστορίας, δεν τραγουδά κάποιο ιερό θηρίο του χώρου. Αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι εξίσου ισοπεδωτικό τριανταπέντε χρόνια μετά.
Το ‘Bonded by Blood’ δεν οδήγησε τους Exodus στην επιτυχία των Slayer, πόσο μάλλον των Metallica. Αλλά βρήκε το δρόμο του στον ήχο πάμπολλων thrash σχημάτων, άντεξε το πέρασμα του χρόνου και παραμένει μέχρι και σήμερα από τα πιο χαρακτηριστικά, ποιοτικά και ειλικρινή δείγματα του χώρου.
Exodus – Bonded by Blood
