Green Day – Dookie: Η ραψωδία μιας ταραχώδους εφηβείας

Αφιέρωμα στο Dookie των Green Day

1 Φεβρουαρίου 1994.

Λίγο πριν την δύση του grunge φαινομένου και στην ανατολή της britpop στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, μια σχετικά άγνωστη στο mainstream κοινό μπάντα, κάνει το δικό της ηχηρό coming out.

Οι Green Day (Billie Joe Armstrong, Mike Dirnt, Tré Cool) από το Oakland της California, έχοντας μόλις πατήσει το 20ό έτος της ζωής τους, κυκλοφορούν το 3ο τους άλμπουμ, ‘Dookie’, το οποίο έμελλε να γράψει τη δίκη του ιστορία, μετουσιώνοντας τους προβληματισμούς και τις ανασφάλειες μιας ασταθούς εφηβικής γενιάς σε ένα νέο δυναμικό μουσικό κύμα.

Με τον Rob Cavallo στην παραγωγή, το νεανικό τρίο προσέγγισε με εξωστρέφεια τις ανησυχίες και τις καλλιτεχνικές ανάγκες των νέων της εποχής, προσφέροντάς τους με περίσσεια ορμή, αγνή και ενθουσιώδη punk.

Μία punk που από την περιθωριοποίηση επανήλθε στο προσκήνιο, τόσο μουσικά, όσο και ως ευρύτερη κουλτούρα, φέροντας στις πλάτες της μια επιπλέον δημοφιλή διάσταση, με ό,τι θετικό ή αρνητικό αυτό συνεπάγεται.

Στα 15 τραγούδια τους, δε δίστασαν να αγγίξουν θέματα «ταμπού» όπως η σεξουαλικότητα και οι ψυχικές διαταραχές με τους στίχους τους και τον παρορμητισμό τους να προκαλούν αίσθηση.

Αποκορύφωμα, η θυελλώδης συναυλία τους στο Woodstock τον Αύγουστο του 1994 η οποία κατέληξε σε έναν μαζικό «λασποπόλεμο», με τον Mike Dirnt μάλιστα να τραυματίζεται στα δόντια από έναν security που τον πέρασε για κάποιον από τους fan που πήδηξαν στη σκηνή.

Παρομοίως ενδιαφέρουσες ιστορίες, είναι και αυτές που κρύβονται πίσω από τα τραγούδια του ‘Dookie’, στις οποίες και θα αναφερθούμε ευθύς αμέσως.

1. Burnout

Δυναμικό εναρκτήριο λάκτισμα για το άλμπουμ, με τον Billie Joe να βρωντοφωνάζει ‘Ι declare I don’t care no more’.

Μια μουσική αποτύπωση της σύγχυσης και ταυτόχρονα της άρνησης για ενηλικίωση, πλαισιωμένη από καταιγιστικό ρυθμό και ένα drum solo που σου δίνει για τα καλά να εμπεδώσεις τι εστί Tré Cool.

2. Having a blast

Μια κραυγή επιθετικότητας. Γρήγορη μελωδία που συμβάλει δυναμικά στο χτίσιμο του δίσκου, περιγράφοντας χωρίς δισταγμό την αποφασιστικότητα ενός απεγνωσμένου άντρα να βλάψει τόσο τον εαυτό του, όσο και οποιονδήποτε γύρω του, οργισμένος από την τροπή που έχει πάρει η μυστηριώδης ζωή του.

3. Chump

Το πρώτο ερωτικό κομμάτι του δίσκου, δε θα μπορούσε παρά να κρύβει άλλη μια ιστορία πόνου και θυμού.

Οι στίχοι απευθύνουν κατηγορώ σε κάποιο πρόσωπο που φέρεται να πλήγωσε βαθιά τον Billie Joe, ενώ η μουσική σε ξεγελά με το γλυκό σβήσιμό από το ντουέτο ντραμς – μπάσο να ανατρέπεται από μία άναρχη και θορυβώδη ενορχήστρωση στο φινάλε.

4. Longview

Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτό το κομμάτι;

Το μεστό υπόβαθρο που θέτουν τα τύμπανα;

Το funky riff στο μπάσο που καμία εντύπωση δεν προκαλεί το γεγονός ότι ο Μike Dirnt το εμπνεύστηκε υπό την επήρεια LSD;

Τα εκρηκτικά ρεφρέν;

Το ‘Longview’ είναι η απόδειξη του πόσο δημιουργικό είναι να γράφεις για το γεγονός ότι δεν κάνεις απολύτως τίποτα δημιουργικό.

Πώς αλλιώς εξηγείται ότι ένα τραγούδι που μιλά για πλήξη, αυνανισμό και μαριχουάνα έγινε lead single και έφτασε στην πρώτη θέση των αμερικανικών charts.

5. Welcome to Paradise

Oι Green Day μας συστήνουν το σπίτι τους.

Ναρκωτικά, εγκληματίες και καταραμένοι καλλιτέχνες στο δυτικό Oakland, μια περιοχή που δεν χαίρεσαι να περπατάς το βράδυ, είναι η καθημερινότητα ενός 20χρονου στην προσπάθεια του να απογαλακτιστεί από την πατρική εστία.

Αυτή είναι και η εμπειρία που τόσο γλαφυρά το punk trio μας μεταφέρει με  ένα τραγούδι σταθμό, από τα πλέον δημοφιλή και αναγνωρίσιμα της δισκογραφίας τους.

6. Pulling Teeth

Ένα όμορφο ντουέτο των Billie Joe και Mike Dirnt στα φωνητικά, προσαρμοσμένο σε μια απ’τις πλέον τρυφερές μελωδίες του δίσκου. Τραγούδι «τρολάρισμα» που μιλάει για την κακοποίηση ενός άντρα από την σύντροφό του.

Ο Armstrong δεν εμπνεύστηκε το συγκεκριμένο διαμαντάκι από κάποια τραγική ερωτική ιστορία, αλλά από έναν μαξιλαροπόλεμο του Mike Dirnt με την κοπέλα του, στον οποίο ο Dirnt κατέληξε με σπασμένους αγκώνες!

7. Basket Case

Οι συστάσεις περιττές. Κατά πολλούς, το κορυφαίο track της δισκογραφίας τους.

Από τα πλέον αναγνωρίσιμα τραγούδια των ’90s και της ευρύτερης ιστορίας της rock σκηνής.

Όταν ο Billie Joe έγραφε για την αγχώδη διαταραχή και τις κρίσεις πανικού που τον ταλαιπωρούσαν, δύσκολα θα φανταζόταν ότι μόλις είχε δώσει σάρκα και οστά σε ένα αριστούργημα που θα ταξίδευε μουσικά για δεκαετίες ολόκληρες.

3 λεπτά punk πανζουρλισμού, που ξεσήκωσαν μια ολόκληρη γενιά και εξακολουθούν τα προκαλούν ταραχή σε κάθε live εμφάνιση τους.

8. She

Το 5^ο και τελευταίο single του άλμπουμ μιλάει για μία παλιά ιστορία αγάπης, για ένα πρόσωπο που κατέληξε να γίνει κάτι διαφορετικό ώστε να κερδίσει την αποδοχή.

Ξεσηκωτικό κομμάτι με εξαιρετική κορύφωση, διάσημο για το γεγονός ότι ο Armstrong το είχε τραγουδήσει γυμνός στο Lollapalooza του 1994!

9. Sassafras Roots

When I’m a waste like you, with nothing else to do, may I waste your time too?

O Billie Joe στο συγκεκριμένο δημιούργημα, προσπαθεί απλά να πείσει κάποια να ενώσουν την πλήξη τους.

Πίσω απ’ τους στίχους του ιδιαίτερου αυτού τραγουδιού κρύβεται σύμφωνα με τις ιστορίες της μπάντας, το ίδιο πρόσωπο από το οποίο ο Armstrong εμπνεύστηκε το ‘Chump’ και το ‘She’.

10. When I Come Around

Δεν θεωρώ πως υπάρχει fan των Green Day που να μην εκστασιάζεται όταν ακούει την εισαγωγή του συγκεκριμένου τραγουδιού.

Είναι σαν ηλεκτρικό ρεύμα που περνάει απευθείας από τον ενισχυτή της ‘Βlue’ Stratocaster του Armstrong στο νευρικό σου σύστημα και από εκεί στην καρδιά.

Ένα κομμάτι που γεννήθηκε από τον προσωρινό χωρισμό του Billie Joe με την μετέπειτα σύζυγό του , Adrianne, και εξελίχθηκε σε ένα από τα πλέον αγαπημένα τους.

Fun fact: Στο βίντεο κλιπ του τραγουδιού εμφανίζεται και ο μετέπειτα touring guitarist του συγκροτήματος, Jason White.

11. Coming Clean

Oh mum and dad will never understand!

Στο ‘Coming clean’, o Billie Joe αποκαλύπτει την αμφιφυλόφιλη σεξουαλικότητά του, σε ένα δυναμικό κομμάτι του οποίου η μικρή διάρκεια (μόλις 1.35 λεπτά) είναι αντιστρόφως ανάλογη του μηνύματος που προσπαθεί να περάσει.

12. Emenius Sleepus

Ακόμα ένα τραγούδι μικρότερο σε διάρκεια από τα 2 λεπτά, με τον Armstrong να στοχάζεται πως η σκληρότητα και οι ανατροπές της ζωής σε αλλάζουν σε κάτι που ποτέ δεν ήθελες. Και όσο και αν η μουσική σε σπρώχνει με τα δικά της γκάζια, στο τέλος μένει να παραδεχθείς πως απλά θες να γυρίσεις σπίτι σου.

13. In the End

O φρενήρης ρυθμός και η ενορχηστρωτική χημεία των τριών είναι τα κύρια μουσικά στοιχεία της εν λόγω δημιουργίας, μέσα από την οποία οι Green Day στηλιτεύουν τη δηθενιά και όλους όσους ζουν για το «φαίνεσθαι».

Όπως έχει παραδεχτεί ο Armstrong, οι στίχοι αφορούσαν την μητέρα του με τον σύντροφό της και την θλιβερή εικόνα που παρουσίαζαν ως ζευγάρι, με την οποία μεγάλωσε.

14. F.O.D. (Fuck Off and Die)

Το ότι οι Green Day στιχουργικά δεν ήταν ποτέ η πλέον political correct μπάντα είναι ευρέως γνωστό, και το ‘F.O.D’ αποτελεί μια περίτρανη απόδειξη.

Πρόκειται για ένα ακόμη κρυφό διαμαντάκι που αντικατοπτρίζει με μια όχι ιδιαίτερα ψύχραιμη οπτική, την συνύπαρξη μας με άτομα που αδυνατούμε να ανεχτούμε.

Η ήπια έναρξη με την ακουστική, καταλήγει σε ένα ηχηρό φινάλε, συμβολίζοντας το πως η υπομονή σε τέτοιες περιπτώσεις, εν τέλει αναπόφευκτα καταλήγει σε ξέσπασμα.

15. All by myself

Ένας τρελός δίσκος δεν θα μπορούσε παρά να κλείσει με τον ανάλογο τρελό τρόπο.

Και ποιος καταλληλότερος για κάτι τέτοιο από κάποιον που αυτοαποκαλείται Tré Cool;

Στη μοναδική μπαλάντα του άλμπουμ, αν θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε έτσι, ο drummer του συγκροτήματος ερμηνεύει μια ιστορία αυνανισμού έπειτα από ένα αποτυχημένο ραντεβού, κλείνοντας έτσι ένα χορταστικό άλμπουμ με μια απαλή σόλο εκτέλεση και πολύ δόση χιούμορ.

Αυτό λοιπόν ήταν το ‘Dookie’. Ένας δίσκος τόσο εκρηκτικός, όσο και το εξώφυλλό του.

Απλά τραγούδια με μπαρουτοκαπνισμένα ακόρντα, επιτομή της μουσικής λιτότητας, μιας λιτότητας που με γενναιοδωρία πρόσφερε ανεπανάληπτη ενέργεια στην pop κουλτούρα της εποχής.

Μια δισκογραφική δουλειά που εξακολουθεί και παραμένει ιδιαίτερα δημοφιλής κάτι που καθιστούν παραπάνω από προφανές τόσο οι προτιμήσεις των fans όσο και τα setlists του συγκροτήματος.

Μία ηχογράφηση που καθιέρωσε τους Green Day στη σφαίρα του mainstream και αποτέλεσε την αρχή της κριτικής σχετικά με την εμπορευματοποίηση της punk, κριτική που δέχονται μέχρι και σήμερα.

Όσο όμως και αν μας προβληματίζουν κατά καιρούς οι μουσικές και μη επιλογές τους, ένα είναι σίγουρο.

Οι Green Day, ποτέ δεν δίστασαν να ξεπεράσουν την comfort zone τους, να κοιτάξουν μπροστά σεβόμενοι τις underground ρίζες τους και να πειραματιστούν, με οδηγό την καθαρή αγάπη τους για την rock μουσική.

Και αυτός είναι και ο λόγος που θα τους ακούμε για χρόνια.

Green Day – Dookie: Ολόκληρος ο δίσκος:

Διαβάστε ακόμα:

10 κορυφαίες στιγμές του Billie Joe Armstrong