Όσα χρόνια κι αν περάσουν, μια νέα κυκλοφορία των In Flames αποτελεί σίγουρα μια ενδιαφέρουσα είδηση για την μέταλ σκηνή.
Η μπάντα από το Gothenburg της Σουηδίας, που μαζί με τους Dark Tranquility και At The Gates, έθεσε τα θεμέλια της melodic death metal μουσικής, κυκλοφόρησε αρκετές δισκάρες και τελικά αποφάσισε σταδιακά (και ανεξήγητα…) να κάνει ολοκληρωτική στροφή από την melodic death, σε πιο alternative μονοπάτια και να σπείρει έναν πρωτοφανή διχασμό στους fans της.
Εδώ όμως δεν είμαστε για να κάνουμε κάποιο αφιέρωμα στο παρελθόν των In Flames (παρόλο που πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν). Η μπάντα έχει αποφασίσει να προχωρήσει και αυτό πρέπει να κάνουμε και εμείς.
Η αλήθεια είναι πως οι In Flames αποφάσισαν να προωθήσουν αρκετά για τα συνηθισμένα δεδομένα την τελευταία προσπάθεια τους. 4 singles, αρκετές συνεντεύξεις και αναφορές, σίγουρα κέντρισαν το ενδιαφέρον των φίλων της μπάντας.
Ο δίσκος ανοίγει με το πολύ καλό ‘Voices’. Ο Anders Fridén μπαίνει με πολλά γκάζια από την αρχή, για να τραγουδήσει το ρεφρέν με καθαρά φωνητικά.
Ακολουθεί το εξίσου δυνατό ‘I, The Mask’. Ένα από τα singles που κυκλοφόρησαν, ανήκει σίγουρα στα highlight του δίσκου. Το νεότερο μέλος της μπάντας, ο ντράμερ Tanner Wayne μας δείχνει τις ικανότητές του, χτυπώντας ασταμάτητα το drum kit του, ενώ το δίδυμο Björn Gelotte, Niclas Engelin στις κιθάρες μας χαρίζει μερικά ωραία ρυθμικά σημεία.
Όταν ο Anders φωνάζει στο ρεφρέν ‘The Jester that Wants to Be Free’, δεν μπορείς παρά να χαμογελάσεις με νοσταλγία, φέρνοντας στο μυαλό σου την περίοδο που η μπάντα χρησιμοποιούσε αρκετά την λέξη Jester (κυρίως στα ‘The Jester Race’, ‘Whoracle’).
Το επόμενο τραγούδι είναι το ‘Call My Name’. Καθαρά φωνητικά, πιασάρικο ρεφρέν, μας χαρίζουν ένα αρκετά radio-friendly κομμάτι, χωρίς ωστόσο να σημαίνει πως δεν είναι αρκετά καλό.
Και ήρθε η στιγμή του ‘I Am Above’. Το δεύτερο single που κατάφερε μέσα σε 2 μήνες να συγκεντρώσει πάνω από 4.000.000 streams στο Spotify και άλλα τόσα views στο YouTube, αριθμός πρωτοφανής για τα δεδομένα των In Flames. Και όχι τυχαία. Το τραγούδι είναι απλά καταπληκτικό.
Τι να πρωτοπείς, για τα φωνητικά στο κουπλέ θυμίζουν… ‘Colony’, για το πολύ ωραίο ρεφρέν, για το εξαιρετικό σόλο, ή για την κραυγή του Anders πριν το σόλο που είναι κατευθείαν βγαλμένη από το ‘The Jester Race’; Το ‘I Am Above’ ίσως είναι το καλύτερο τραγούδι που έχουν βγάλει οι In Flames εδώ και πολλά χρόνια και σίγουρα αποτελεί το κορυφαίο του ‘I, The Mask’.
Ακολουθεί το ‘Follow Me’, μια τίμια μπαλάντα που ακούγεται αρκετά ευχάριστα. Μετά τα πρώτα πέντε τραγούδια, πρέπει να τονίσουμε πως έχουμε μια απρόσμενα θετική γεύση.
Από τα επόμενα έξι τραγούδια όμως, τα μόνα τραγούδια που ξεχωρίζουν πραγματικά είναι το We Will Remember και Burn. Τα υπόλοιπα, ‘(This is our) House’, ‘In This Life’, ‘Deep Inside’ και ‘All The Pain’, όλα έχουν κάποιες ωραίες στιγμές, ωστόσο δεν καταφέρνουν να μείνουν στον ακροατή.
Το ‘We Will Remember’ είναι συγγενικό του ‘Call My Name’, ένα καλό radio-friendly κομμάτι. Το ‘Burn’, από την άλλη, σαν το ‘I, The Mask’ πατάει γκάζι και ανεβάζει αρκετά το groove αίσθημα του δίσκου, μέχρι το καθαρό ρεφρέν τουλάχιστον. Εκεί όμως σκάει ένα εξαιρετικό ριφάκι από τις κιθάρες και το κομμάτι κάνει το κλικ.
Και φτάνουμε στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου, το ‘Stay With Me’. Η πιο ήρεμη μπαλάντα που έχουν κυκλοφορήσει οι In Flames μέχρι στιγμής, ανήκει άξια στα καλύτερα τραγούδια του δίσκου.
Τα arpeggios των κιθάρων, σε συνδυασμό με την εκπληκτική ερμηνεία του Anders Friden χαρίζουν ένα διαφορετικό αποτέλεσμα από ό,τι έχουμε ακούσει μέχρι στιγμής από την μπάντα. Εδώ αξίζει να μείνουμε και λίγο στους στίχους. Αν και απλοί και ξεκάθαροι, περνούν ένα πολύ δυνατό μήνυμα.
Όποιος έχει ακούσει λίγο προσεκτικά In Flames, ξέρει πως ένα από τα ζητήματα που ανέκαθεν απασχολούσαν την μπάντα είναι η κατάθλιψη. Σε πολλά τραγούδια ακούγαμε την οπτική ενός ατόμου σε απόγνωση, με πολλές, ανησυχητικές σκέψεις. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από τους δύο τελευταίους στίχους του ‘Square Nothing’ (‘Clayman’, 2000):
Spent some quality time with the demon of mine
He said “I like the way you struggle but you know I’m gonna win”
Στο ‘Stay With Me’, βλέπουμε ωστόσο ένα άτομο που έχει καταφέρει να περάσει αυτό το στάδιο. Έχει αναλάβει πλέον άλλον ρόλο, να καθοδηγήσει αυτούς που δυσκολεύονται τώρα. Ξέρει πως μετά το σκοτάδι της νύχτας, θα έρθει το φως, το έχει δει. Ξέρει όμως πως δεν είναι εύκολο να φτάσει κάποιος που δυσκολεύεται ψυχολογικά εκεί.
Συχνά, σκέψεις που σε καλούν να βάλεις τέλος σε όλα τα προβλήματα σε βρίσκουν. Όμως, αυτός είναι εδώ, σε παρακαλεί να ανοίξεις τα μάτια σου, να μην τα παρατήσεις. Να μείνεις μαζί του!
Και εάν οι στίχοι δεν κατάφεραν να μας ανατριχιάσουν μέχρι τώρα, η κραυγή του Anders στο τέλος το κάνει σίγουρα και κλείνει το δίσκο με τον καλύτερο τρόπο.
Σίγουρα, οι In Flames του 2019 διαφέρουν πολύ από την μπάντα που ήταν στο τιμόνι της metal σκηνής και ενέπνεε δεκάδες άλλους καλλιτέχνες να τους ακολουθήσουν. Πλέον βλέπουμε μια μπάντα που πιο πολύ ακολουθεί τις συνθήκες τις εποχής και δεν χαράζει το δικό της μονοπάτι.
Ωστόσο, στο ‘I, The Mask’, βλέπουμε κάτι διαφορετικό. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους, πολύ μέτριους (έως και κακούς) δίσκους, αυτήν τη φορά οι In Flames κατάφεραν να αναμείξουν τα στοιχεία του σήμερα (πιο pop φωνητικά, πιασάρικα ρεφρέν) με αρκετά παλαιότερα στοιχεία (όπως πιο προσεγμένα φωνητικά, περισσότερες μελωδίες από τις κιθάρες) κυρίως της περιόδου ‘Come Clarity’ με ‘A Sense Of Purpose’, που είχαμε αρκετό καιρό να δούμε.
Και το κάνανε με μερική επιτυχία. Σίγουρα, ο δίσκος δεν είναι αριστούργημα, ούτε θα ικανοποιήσει τους παλιούς, σκληροπυρηνικούς οπαδούς της μπάντας, αλλά είναι ωραίο να βλέπεις πως ακόμα και σήμερα μπορείς να χαρείς με έναν καινούργιο δίσκο των In Flames.