Metallica – The Unforgiven: Ιστορίες ενός κομματιού

Metallica – The Unforgiven

28 Οκτωβρίου 1991

Οι Metallica έχουν ήδη κυκλοφορήσει το Black Album και η σκόνη από τον πάταγο που προκάλεσε έχει ήδη αρχίσει να σηκώνεται και να σκεπάζει τον μουσικό κόσμο.

Το όραμα των μελών τους ήταν να εισβάλλουν στο ραδιόφωνο και να δημιουργήσουν ένα έργο που θα σπάσει τα όρια της metal, και από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες όλα έδειχναν πως θα τα καταφέρουν.

Το ένστικτο του Lars δεν λάθεψε, και ενώ ο Bob Rock επέμενε να προμοτάρουν τον πέμπτο τους album με το ‘Holier Than Thou’, ο ίδιος διάλεξε το ‘Enter Sandman’ και το νερό ήδη είχε μπει στο αυλάκι.

Δυο μήνες μετά, θα ανέβαζαν στα ράφια των δισκοπωλείων την power μπαλάντα ‘The Unforgiven’, το MTV και το ραδιόφωνο θα έπαιζε τα κομμάτια διαρκώς και όλα τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία…

Ο τρόπος με τον οποίο ο Hetfield τραγουδούσε το κομμάτι στα studio sessions, ήταν βαθύτατα επηρεασμένος από το ‘Wicked Game’ του Chris Isaac.

Γνωρίζοντας και ο ίδιος πως στα πρώτα albums των Metallica τα φωνητικά του ήταν ωμά και επιθετικά, και λαμβάνοντας υπόψιν την γενικότερη κατεύθυνση του δίσκου, ο James κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες να τραγουδήσει, όπως έχει αποκαλύψει και ο Bob Rock:

Εκείνη την περίοδο, ο James ήθελε να τραγουδήσει! Το είχε με τα ουρλιαχτά, αλλά πλέον ήθελε να πάει και σε άλλα μονοπάτια.

Στο παρελθόν, ντούμπλαρε διαρκώς τα φωνητικά του, δεν έβγαζε τις αρμονίες, τραγουδούσε με τον ίδιο τρόπο τα κομμάτια.

Αυτή η διαδικασία δεν σου δίνει χαρακτήρα, γιατί ξέρεις ότι το ντουμπλάρισμα σου δίνει το βάθος που θα έπρεπε να έχει κανονικά η φωνή σου.

Του έδειξα το κομμάτι του Isaac, έτσι έπρεπε να τραγουδήσει, του είπα να ακούσει τη φωνή του ηχογραφημένη, όχι όμως από τα ακουστικά, αλλά από τα μεγάφωνα.

Ε, η διαφορά ήταν εκπληκτική!

Ερμήνευσε το κομμάτι και η φωνή του είχε μεταβεί σε άλλη διάσταση… Ήταν ζεστή!

O Bob Rock θα άλλαζε τα πάντα στο Black Album, από τον τρόπο που δούλευαν οι ‘Tallica στο studio, μέχρι και τα κουρδίσματα στις κιθάρες.

Μια από τις αλλαγές ήταν το drumming του Lars που ήρθε στο προσκήνιο, και οι πειραματισμοί που θα έκαναν όλοι μαζί βρήκαν πρόσφορο έδαφος και σε αυτό το κομμάτι.

O Ulrich αναλύει τον τρόπο δουλειάς τους στο ‘The Unforgiven’:

Θέλαμε να δοκιμάσουμε κάτι νέο!

Η ιδέα μας ήταν να κάνουμε μια μπαλάντα με heavy verses και μελωδικά choruses αντί για την κλασική μανιέρα που ήθελε το αντίθετο και το πετύχαμε με αυτό το κομμάτι!

Η εισαγωγή του ‘The Unforgiven’, όπως έχει εκμυστηρευτεί ο ίδιος ο Het, είναι εμπνευσμένη από το soundtrack ενός western, με πιθανότερο σενάριο το να αναφέρεται σε μία από τις ταινίες της κλασικής τριλογίας των Δολαρίων, η οποία ντύθηκε μουσικά από το θαυματουργό χέρι του Ennio Morricone.

Εξάλλου, η αγάπη τους για τον μεγάλο συνθέτη των spaghetti westerns είναι έκδηλη και για πολλά χρόνια ανοίγουν τις συναυλίες τους με το ‘Ecstasy of Gold’.

Με το πέρασμα των χρόνων, το τραγούδι εξελίχθηκε σε τριλογία, με το ‘The Unforgiven II’ να ντεμπουτάρει στο ‘Reload’, και το ‘The Unforgiven III’ στο ‘Death Magnetic’ του 2008. Μελωδία που σε στοιχειώνει, ένας ακόμη από τους πολλούς λόγους που το ‘Black Album’ έκανε παταγώδη εμπορική επιτυχία…

Μαζί με το κομμάτι, στο B-side του single η μπάντα κυκλοφόρησε δυο διασκευές που φανέρωναν τις επιρροές τους (‘Killing Time’ και ‘So What?’).

Το ‘Killing Time’ είναι μια διασκευή στους Ιρλανδούς Sweet Savage, ένα συγκρότημα-πρωτοπόρος του New Wave of British Heavy Metal, με τους οποίους ξεκίνησε ο κιθαρίστας των Def Leppard και Dio, Vivian Campbell.

Ένα ακόμα διαμαντάκι που διασκεύασαν, το ‘So What’ των Βρετανών πάνκηδων Anti-Nowhere League, εκτίθεται μέσω των Metallica σε ένα τεράστιο ακροατήριο.

Και τα δυο covers θα έβρισκαν μια θέση στην tracklist του διπλού ‘Garage Inc.’ που θα ανέβαινε στα ράφια των δισκοπωλείων εφτά χρόνια αργότερα.

New blood joins this earth,
And quickly he’s subdued.
Through constant pained disgrace
The young boy learns their rules.

With time the child draws in.
This whipping boy done wrong.
Deprived of all his thoughts
The young man struggles on and on he’s known
A vow unto his own,
That never from this day
His will they’ll take away.

What I’ve felt,
What I’ve known
Never shined through in what I’ve shown.
Never be.
Never see.
Won’t see what might have been.

[Όλοι οι στίχοι]