O Joe Satriani έχει υπάρξει πολλά πράγματα, μεγάλος κιθαρίστας, σπουδαίος συνθέτης, διαχρονικός μουσικός κι όλα αυτά σε μία καριέρα γεμάτη επιτυχίες και αξιοζήλευτες διακρίσεις.
Πέραν αυτών όμως, έχει υπάρξει και μέντορας της νέας γενιάς και γι’αυτό ακριβώς το θέμα μίλησε προσφάτως στον 96.9 The Eagle όπου συζήτησε για την εμπειρία του ως δάσκαλος επερχόμενων ταλέντων και ποια είναι τελικά η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στον καλό και τον σπουδαίο κιθαρίστα:
Ο Kirk Hammett ήταν ο βασικός κιθαρίστας των Exodus όταν ξεκίνησε τα μαθήματα μαζί μου. Μιλάμε για εφηβικά χρόνια. Τι τρελή φάση.
Ο Kirk ήταν ήδη αυτό που θα έλεγες ενδιάμεσος προς προχωρημένος κιθαρίστας. Δεν ήταν λες και δεν ήξερε τι έκανε.
Γνώριζε ακριβώς τι του άρεσε, τα δάχτυλά του κινούνταν υπέροχα. Απλώς ήθελε να βελτιωθεί όπως πολλοί από τους συντρόφους του εκείνη την εποχή.
Θα έκανε τα μαθήματα και ο Larry LaLonde από τους Primus έμπαινε αμέσως μετά από αυτόν, ο Alex Skolnick από τους Testament ήταν ο επόμενος.
Είχες τύπους σαν τον Charlie Hunter, τον τζαζ κιθαρίστα και μετά τον David Bryson από τους Counting Crows, τον Kevin Cadogan από τους Third Eye Blind. Αυτά τα παιδιά ήταν της ίδιας εποχής.
Αυτή η σκηνή με τον Kirk και τη νέα μορφή της μέταλ, μου ήταν τόσο προφανές πως αυτή η νεότερη γενιά θα κυριαρχούσε κατά κάποιο τρόπο τον κόσμο.
Ήταν πολύ διασκεδαστικό να τους διδάσκω. Ήταν υπέροχος μαθητής και με γερά κίνητρα.
Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων μας, ξεκίνησε να παίζει με τους Metallica οπότε τα μαθήματα έγιναν ακόμα πιο σημαντικά.
Θα έλειπε σε περιοδεία για μήνες, θα επέστρεφε για μερικά μαθήματα ενώ έγραφαν κάποιο άλμπουμ και μετά ξανά στον δρόμο. Ήταν πάντοτε πολύ διασκεδαστικό.
Ο Joe Satriani έκλεισε, λέγοντας:
Ένα πράγμα που έμαθα είναι πως αν δεν είσαι παθιασμένος με τη μουσική, δεν θα κάνεις ποτέ αυτό το άλμα.
Αυτό το είχαν όλοι τους, παιδιά που δεν είχαν μόνο την σωματική ικανότητα, αλλά διέθεταν το σημαντικότερο στοιχείο, το οποίο ήταν η οργή και η θέληση να γίνεις σπουδαίος και να δημιουργήσεις μουσικής που ήταν διαφορετική από, ας πούμε, τη δικιά μου γενιά.
Ήταν νεότεροι, ήθελαν να αλλάξουν τα πράγματα και το χρειάζεσαι αυτό, χρειάζεσαι αυτήν την ενέργεια για να πας τη μουσική μπροστά.
Όλοι την είχαν, όλοι είχαν αυτήν την θέληση.