Ο Jordan Rudess, η ιδιοφυΐα πίσω από τα πλήκτρα των Dream Theater, μίλησε στο Music Aficionado και μοιράστηκε 5 δίσκους με πλήκτρα, τους οποίους θεωρεί υποτιμημένους και καλεί τους οπαδούς του να τους ακούσουν.
Ο Rudess μίλησε για τα χρόνια της νιότης του και ανακάλεσε τις ατελείωτες ώρες που «επένδυε» στα Tower Records:
Πήγαινα για κάτι συγκεκριμένο και κατέληγα με κάτι εντελώς διαφορετικό στα χέρια μου. Ή, καθώς έψαχνα, άκουγα «Σ’ αρέσει αυτό;», «Έχεις ακούσει αυτό;». Ήταν τόσο ωραίο τότε, η κοινωνική πλευρά της αναζήτησης μουσικής.
Πλέον ταξιδεύω πολύ και γνωρίζω πολλούς μουσικούς. Όλοι μου λένε για δίσκους και καλλιτέχνες, τους οποίους δεν έχω ακούσει ποτέ. Και γενικά, όντας στη μουσική βιομηχανία και καθώς ασχολούμαι επαγγελματικά με τα πλήκτρα, πάντα έχω προτάσεις να ακούσω νέα πράγματα από φίλους. Πρόσφατα, κάποιος με μύησε σε μία άγρια και πολύ ενδιαφέρουσα prog μπάντα από την Ιταλία, τους New Trolls. Τα περισσότερα δισκάδικα δεν υπάρχουν πια, όμως η μουσική εξακολουθεί να διαδίδεται από στόμα σε στόμα.
Παρακάτω, ο Rudess προτείνει 5 αγαπημένους του δίσκους, στους οποίους πρωταγωνιστούν… τα πλήκτρα:
Refugee – Refugee (1974)
Λίγοι γνωρίζουν αυτόν τον δίσκο ή έστω την ύπαρξη του συγκροτήματος. Οι Refugee έδρασαν στη μουσική για ένα πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα το 1974. Πρόκειται για τον Patrick Moraz, μαζί με τους Brian Davidson και Lee Jackson από τους The Nice. Αυτός είναι ο μοναδικός δίσκος που ηχογράφησαν και οφείλω να πω πως πρόκειται για έναν υπέροχο keyboard δίσκο. Άλλαξε εντελώς την αντίληψή μου για τη μουσική και επηρέασε τη μουσική μου κατεύθυνση.
Ένα από τα χαρακτηριστικά του δίσκου που πραγματικά με τρέλανε ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο Patrick έπαιζε Minimoog. Κατάφερε να παράγει καταπληκτικούς ήχους μ’ αυτό. Τον δίσκο τον ανακάλυψα λίγο μετά την κυκλοφορία του. Ήταν τότε που άφηνα το Julliard [σ.σ.: Juilliard School of Music] και όλοι γύρω μου με βομβάρδισαν με prog δίσκους που ύστερα μου άλλαξαν τη ζωή.
Απογοητεύτηκα που δεν υπήρξαν άλλοι δίσκοι από τους Refugee, όμως συνέχισα να παρακολουθώ τη μουσική πορεία του Moraz και να περιμένω νέα μουσική. Φυσικά, κατέληξε στους Yes και έγραψε αριστουργήματα όπως το ‘Sound Chaser’ [σ.σ: στο ‘Relayer’ του 1974]. Πρέπει να ακούσει κανείς τους Refugee, ο δίσκος τους είναι ένα κρυμμένο διαμάντι.
Trace – Birds (1975)
Οι Trace ήταν ένα ολλανδικό progressive σχήμα στα μέσα των ’70s. Ο πληκτράς τους ήταν ένας τύπος ονόματι Rick van der Linden, ο οποίος δυστυχώς πέθανε πριν μερικά χρόνια. Οι Trace έβγαλαν μερικούς δίσκους, αλλά αυτός που πραγματικά αγαπώ είναι το ‘Birds’ του 1975. Όταν τον άκουσα πρώτη φορά είπα «Ω Θεέ μου, πόσο υπέροχος!». Οι Trace ήταν τρίο και έδιναν περισσότερη βαρύτητα στα πλήκτρα, μουσικά είναι αρκετά proggy, όμως έχει και στοιχεία κλασικής μουσικής και rock, ακόμα και λίγη jazz.
Έμαθα για αυτούς από έναν τύπο στην Ιαπωνία που ήξερε τα πάντα για την καλή prog. Γι’ αυτό, αν κάποιος ενδιαφέρεται για καλή prog με απίστευτα πλήκτρα, πρέπει σίγουρα να ρίξει μια ματιά στους Trace.
https://youtu.be/m1QgCrLBgBk
Jan Hammer – The First Seven Days (1975)
Έπαιξα με τον Jan Hammer για κάποιο διάστημα σε ένα συγκρότημα με τον Tony Williams. Ήταν πραγματικά μοναδικό και απίστευτο, καθώς μερικά από τα κομμάτια που παίζαμε ήταν από αυτό τον δίσκο. Υπάρχει και ένα βίντεο, όπου παίζουμε στο Montreal Jazz Festival όταν… είχα ακόμα μαλλιά! Ήμουν ο backup πληκτράς του Jan. Ήθελε να παίζει αποκλειστικά keytar τότε, γι’ αυτό κι εγώ έπρεπε να αφοσιωθώ στα πλήκτρα.
https://youtu.be/yimHVscaGMk
John Foxx – Metamatic (1980)
Πρόκειται για έναν δίσκο τον οποίο ο κόσμος επιβάλλεται να ακούσει γιατί ήταν η πρώτη φορά που κάποιος χρησιμοποίησε τα ηλεκτρονικά στοιχεία με συγκεκριμένο τρόπο. Ήταν ιδιαίτερα καινοτόμο και είχε ένα ιδιαίτερο, σχεδόν ψυχρό vibe.
The Synergy – Electronic Realizations for Rock Orchestra (1975)
Ο Larry Fast είναι ένας ιδιαίτερα σημαντικός πληκτράς. Έκανε αρκετούς δίσκους τη δεκαετία του ’70 με το όνομα Synergy. Ο συγκεκριμένος δίσκος, το ‘Electronic Realizations for Rock Orchestra’, είναι ο πρώτος του. Για μένα, πρόκειται για ακόμα μία υπενθύμιση πως μπορεί κανείς να γράψει έναν ολόκληρο δίσκο αποτελούμενο εξ ολοκλήρου από πλήκτρα.
