Σε μία νέα συνέντευξη που παραχώρησε κατά τη διάρκεια του Online Marketing Rockstars (OMR) festival (μπορείτε να δείτε το βίντεο στο τέλος του άρθρου), ο Lars Ulrich κλήθηκε να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο οι Metallica ξέφυγαν τόσο πολύ σε σχέση με τους thrash συνοδοιπόρους τους, δηλαδή τους Megadeth, Slayer και Anthrax.
Ο ντράμερ των Metallica απάντησε:
Λοιπόν, καταρχάς, δεν θέλω να πω κακό λόγο για κανέναν.
Προφανώς, όλες αυτές οι μπάντες είναι φίλοι μας, συνοδοιπόροι μας και τρέφω απεριόριστο σεβασμό για τον καθέναν ξεχωριστά.
Αλλά, νομίζω, εμείς στους Metallica πάντα νιώθαμε αυτόνομοι, στον δικό μας κόσμο, περιθωριακοί, δεν νιώσαμε ποτέ μέλη της σκηνής.
Γι’ αυτό και χαράξαμε τον δικό μας δρόμο, όπως λένε.
Είμαστε εντελώς ανεξάρτητοι και αυτήν την προσέγγιση έχουμε σε οτιδήποτε και αν κάνουμε.
Δεν προσπαθούμε ποτέ να κάνουμε τα πράγματα με άλλον τρόπο ή να ακολουθήσουμε μόδες, στυλ ή οτιδήποτε.
Κάνουμε απλά αυτό που θεωρούμε καλό για τους Metallica στο δικό μας σύμπαν.
Και νομίζω πως έχουμε πάρει μερικές αποφάσεις όλα αυτά τα χρόνια, τόσο σε δημιουργικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο, οι οποίες μας έχουν φέρει δυσκολίες.
Όμως δεν είμαι δημοσιογράφος για να κάθομαι και να σχολιάζω γιατί εμείς είμαστε σε μία συγκεκριμένη θέση και άλλοι όχι. Νιώθω κάπως άβολα όταν το συζητάω.
Μιλώντας για μερικές από τις πιο «δύσκολες» αποφάσεις τους, ο Lars Ulrich συνέχισε:
Όπως είπα, ήμασταν πάντοτε ανεξάρτητοι και κάναμε αυτό που θέλαμε.
Ποτέ δεν νιώσαμε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι επειδή το θέλει οποιοσδήποτε άλλος εκτός από εμάς ή ότι πρέπει να ικανοποιήσουμε οποιαδήποτε ανάγκη ή μόδα τους.
Έτσι, ενώ μουσικά παίζαμε σκληρή μουσική, ποτέ δεν νιώσαμε πως είμαστε μέλη της σκηνής.
Για παράδειγμα, όταν βγήκε το ‘Ride The Lightning’, το δεύτερο άλμπουμ μας, το 1984, είχαμε βάλει ακουστική κιθάρα στο ‘Fade To Black’ και όλοι ήταν σε φάση «Θεέ μου! Τι κάνουν;».
Όμως, για εμάς, ήταν κάτι που ήρθε φυσικά από άποψη μουσικής.
Οπότε, αυτό που κάνουμε είναι πάντα να αφήνουμε τη δημιουργική μας ενέργεια και τη δημιουργική ροή να υπαγορεύσουν τι ακριβώς θα κάνουμε και μετά, το πρακτικό, το επιχειρησιακό κομμάτι και ό,τι άλλο χρειάζεται, είναι απλά ένα δεύτερο, παράλληλο σύμπαν για εμάς.
