Linkin Park – Meteora: Η καλλιτεχνική πεμπτουσία τους

25 Μαρτίου του 2003 και οι Linkin Park κυκλοφόρησαν ίσως τον καλύτερό τους δίσκο.

Εκ των ελαχίστων περιπτώσεων που η αλήθεια -και η κοινή γνώμη- ταυτίζεται με μια προσωπική δήλωση ελλιπούς ψυχραιμίας. Είναι, ωστόσο, η αλήθεια. Ο δεύτερος δίσκος των Linkin Park χωρίζει ουσιαστικά την καριέρα τους σε δύο κομμάτια, το «πριν» και το «μετά».

Βασιλεύει ως αυτούσια ύπαρξη ενώ ταυτόχρονα απλώνει τεράστια σκιά σε όλη τους τη δισκογραφία ως ένα μεταβατικό δημιούργημα που ένωσε την παρελθοντική με την μελλοντική νοοτροπία ομαλά και αβίαστα.

Δίσκος με χιτάκια που ακούγονται ακόμα στο ραδιόφωνο μέχρι και σε εναλλακτικά κλαμπάκια, με ήχους που συντρόφευσαν ταινίες και σειρές σε κάποιο σημείο. Δίσκος που δεν έχει την παραμικρή ρυτίδα πάνω του.

Κατόπιν της διαστημικής επιτυχίας του ντεμπούτου τους, ‘Hybrid Theory’,  οι Linkin Park ξαναγίνονται επίσημα εξάδα (ο μπασίστας Dave Pharrell είχε πάρει μια άδεια κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων), αποφασίζοντας να ξαναμπούν στο studio για το δεύτερο studio album τους.

Είχε μεσολαβήσει το πρώτο τους remix album, ‘Reanimation’, όπου και «ξαναδούλεψαν» κομμάτια από το ντεμπούτο τους, με την παραγωγή του εγχειρήματος να αναλαμβάνει ο de facto ηγέτης-πολυεργαλείο της μπάντας, M. Shinoda.

Κάπως έτσι «γλυκάθηκαν» και αποφάσισαν, στον δεύτερο δίσκο τους, να αναλάβουν ενεργό ρόλο στην παραγωγή από κοινού με τον Don Gilmore  – τον παραγωγό του ΗΤ.

Ο μουσικός τύπος έβαλε ευθύς τους Linkin Park στην ευρύτερη οικογένεια του nu metal, στην πραγματικότητα πάντοτε είχαν την πειραματική διάθεση μέσα τους, κάνοντας τους πιο ανοιχτόμυαλους ακροατές -φαντάζομαι και τα ίδια τα μέλη- να δυσφορούν με αυτή τη ταμπέλα.

Ψήγματα πειραματισμού υπήρχαν ήδη από το ντεμπούτο – το instrumental ‘Cure for the Itch’ αλλά και το ‘With You’ που έφερε την υπογραφή των Dust Brothers στη σύνθεση και την παραγωγή.

Αυτά τα ψήγματα καλλιεργήθηκαν και άνθισαν μέσα από τη δημιουργία του ‘Meteora’ – το ‘Breaking the Habit’ υπήρξε η πρώτη ξεκάθαρα εμπορική alternative rock στιγμή τους.

Μελαγχολικό όσο και συγκρατημένα εκρηκτικό, συνοδεία ορχηστρικής επένδυσης δια χειρός του μαέστρου David Campbell, έστρωσε τον δρόμο για την ακόλουθη πορεία της μπάντας που θα έπαιζε μεταξύ ενός εναλλακτικού/electronic rock ηχοχρώματος.

Το ‘Nobody’s Listening’, από τα πλέον παρεξηγημένα κομμάτια σε ολόκληρη τη δισκογραφία των Linkin Park, οδηγείται από βαριά πειραγμένο drum beat που σιγοντάρει τους ήχους του ιαπωνικού φλάουτου shakuhachi, ενώ το ‘Session’ (το οποίο προτάθηκε για Grammy) παραμένει το καλύτερο instrumental τους, ένα από τα (σχετικά) άγνωστα διαμάντια στη δισκογραφία τους, κάνοντας αισθητή την παρουσία του (και) στα end credits του ‘The Matrix Reloaded’, καθώς και σε σκηνή από τη δημοφιλή σειρά ‘Sopranos’.

Η πλειονότητα του υλικού συνεχίζει την alt-metal νοοτροπία του ντεμπούτου.

Η μοναδικότητα των Linkin Park βασίζεται στις εναλλαγές μεταξύ των ραπ εκφορών του Shinoda στα κουπλέ και των ψυχωμένων ερμηνειών του Chester Bennington στα ρεφρέν.

Εδώ η χημεία είναι καλύτερη από ποτέ, φυσικό επακόλουθο της ξεχωριστής ωρίμανσης του καθενός αλλά και του ότι πλέον ο ένας είχε μάθει τον άλλον σαφέστατα καλύτερα. Ο Shinoda φανερώνει διακριτά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση με τα φωνητικά του – αφενός περισσότερα σε διάρκεια, αφετέρου κομβικότερα στην εξέλιξη του κάθε κομματιού.

Αναλαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο στην μπάντα μιας και δεν υπήρχε κομμάτι, σύμφωνα με φήμες, στο οποίο να μην είχε συμβάλει συνθετικά έστω και ελάχιστα. Ο drummer Rob Bourdon περνούσε καθημερινά 8 ώρες στο στούντιο για έναν δίσκο που πέρασε 8 μήνες στο στάδιο της ηχογράφησης.

Τα δικά μας Μετέωρα χάρισαν το όνομά τους στο ομώνυμο πόνημα μιας και, όπως ακριβώς το συγκεκριμένο σύμπλεγμα θεώρατων βράχων, έτσι και ο δίσκος είναι «επικός, δραματικός, με φοβερή ενέργεια». Μια μέρα σαν και τη σημερινή, βγαίνει στα ράφια των δισκοπωλείων.

Η ανταπόκριση; Αμεσότατη. Είναι ο πιο επιτυχημένος εμπορικά δίσκος στην ιστορία του Alternative Songs Chart του Billboard, πουλώντας 27 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.

Παραμένει μέχρι και σήμερα το δεύτερο πιο επιτυχημένο εμπορικά album της μπάντας, μετά το ‘Hybrid Theory’.

Τα ‘Faint’ και ‘Somewhere I Belong’ γίνονται άμεσα fan favorites, ταρακουνώντας ολόκληρη λαοθάλασσα σε κάθε τους «εμφάνιση», ενώ το ‘Numb’ είναι το πιο πολυπαιγμένο κομμάτι της μπάντας στο YouTube – το πρώτο και τελευταίο (μέχρι σήμερα) κομμάτι που έσπασε το φράγμα του ενός δισεκατομμυρίου προβολών.

Πολλοί φανατικοί που είναι κάποιες γενιές μικρότεροι από τη χρυσή για εκείνους εποχή αρχίζουν -συνειδητά αλλά κυρίως μάλλον ασυνείδητα- με ετούτο εδώ το κατασκεύασμα.

25 Μαρτίου του 2003, οι Linkin Park κυκλοφορούν το δεύτερό τους δίσκο με τίτλο ‘Meteora’.

Δίσκος που συνέπεσε με έναν κορεσμό σχετικά με το μεταλλικό στοιχείο του ήχου τους, δίσκος που αναπόφευκτα τους έστρεψε σε πιο αντισυμβατικά, ίσως και αντιεμπορικά μονοπάτια – κατεύθυνση απολύτως λογική για ανήσυχες καλλιτεχνικά προσωπικότητες όπως οι συγκεκριμένοι.

Δίσκος που ίσως και να ξεπεράστηκε κατά τη γνώμη ψυχρών και «τεχνικών» αποτιμήσεων, ποτέ όμως στα μάτια –ή καλύτερα τα αυτιά- του μέσου ακροατή. Δίσκος που θα παραδεχτεί ακόμα και ο πρωτοδισκάκιας του HT, απονέμοντάς του όχι ελαφρά τη καρδία το βραβείο #2 σε μια best of καταμέτρηση. Σαν σήμερα, οι Linkin Park κυκλοφόρησαν τον καλύτερό τους δίσκο.

Διαβάστε ακόμα:

Linkin Park – Hybrid Theory: Η αρχή και η κορυφή (;) τους