Madcool Festival 2022: Η ανταπόκριση της 1ης ημέρας

Η πρώτη μέρα του Madcool Festival 2022 έχει ήδη αρχίσει ρίχνοντας στο τραπέζι τρία μεγάλα ονόματα.

Ενώ, βέβαια, όλοι θα περίμεναν να κλείσουν οι Metallica τη βραδιά, την τιμητική της είχε το stage No. 2 όπου φιλοξένησε Placebo και Twenty One Pilots, εμφανιζόμενοι πριν και μετά τους Metallica, αντιστοίχως.

Κρίμα είναι, λοιπόν, να μην αναφερθούμε σε αυτούς τους καλλιτέχνες που σχημάτιζαν ίσως το πιο δυναμικό τρίο της πενθήμερης αυτής εορτής.

Όσο για το live των Metallica; Τα γράψαμε εκτενώς στον παρακάτω σύνδεσμο:

Metallica: Η ανταπόκρισή μας από τη Μαδρίτη (Μadcool Festival 2022)

Placebo @Madcool Festival 2022: Προθέρμανση

Είμαστε σχεδόν στα μισά της συναυλιακής μέρας και από τα 7 stages έχουν περάσει ήδη 11 συγκροτήματα. Οι Wolf Alice έχουν ήδη αποχωρήσει από τη σκηνή στις 19:30, αφήνοντας αρκετό χρόνο στους υπεύθυνους να ετοιμάσουν τον χώρο για το δίδυμο Brian Molko – Stefan Olsdal.

Ήταν πέντε λεπτά πριν τις 20:30 όταν ακούστηκε η πρώτη κιθαριστική «κραυγή» από το intro του ‘Forever Chemicals’. Όπως ήταν αναμενόμενο, το κομμάτι λειτούργησε περισσότερο ως κάλεσμα παρά ως εφαλτήριο.

Το κοινό ήταν λιγότερο από όσο θα περίμενε κάποιος, γεγονός που, όμως, ήταν και αρκετά πιθανό σενάριο λαμβάνοντας υπόψη ότι στο διπλανό τετράγωνο θα έπαιζαν οι στυλοβάτες του metal (σε μία ώρα από την έναρξη των Placebo).

O κόσμος άρχισε, παρ’ όλα αυτά, να ανταποκρίνεται θερμά ήδη από το ‘Beautiful James’. Με τον ήλιο ακόμα πάνω, ας το παραδεχτούμε, είναι αρκετά δύσκολο να στρώσεις ατμόσφαιρα, ειδικά σε τέτοιου φάσματος μουσική.

Ωστόσο, ακόμα και έτσι, το πιστό κοινό δεν έχασε χρόνο και άρχισε να κάνει μακροβούτια σε μια θάλασσα από νότες, φωνές και συναισθήματα.

Το ‘Bionic’ με βρήκε ήδη παρασυρμένη στον ρυθμό, όχι όμως τόσο παραδομένη ώστε να μην προσέξω τα εκπληκτικά visual effects.

Μπορεί να φάνταζε ενοχλητικό στο μάτι όποιου ήθελε να σκανάρει τους Brian Molko – Stefan Olsdal, από την κορφή ως τα νύχια, αλλά, όσον αφορά στη δική μου αισθητική, το show έμοιαζε με καλογυρισμένο video clip, που μέσα υπήρχαμε και εμείς σαν κομπάρσοι.

Στο ‘Happy Birthday in the Sky’ τα αίματα είχαν ανάψει πια για τα καλά και το κοινό τραγουδούσε με όλη τη δύναμη της ψυχής του σαν να έδιναν ευχές στον ίδιο το Molko. Οπότε στο ίδιο ακριβώς κλίμα βρήκε και το ‘Sad White Reggae’ τους fans.

Στο ‘Try Better Next Time’ ήδη άρχισαν να αποχωρούν κάποιοι από την αρένα, ίσως για ανεφοδιασμό, ίσως για να προλάβουν μια καλύτερη θέση στη γειτονική σκηνή, αφήνοντας χώρο στους πιο αδικημένους να μετατοπιστούν πιο κοντά στη σκηνή και μάλιστα με σχετική άνεση.

Καμία σχέση δηλαδή με την ασφυχτική συνάθροιση στην αρένα των Metallica.

Ευτυχώς, πάνω στην ώρα, σαν να διαισθάνθηκε ο Brian, πως το κοινό επρόκειτο να διασκορπιστεί, κάθισε μπροστά από τα πλήκτρα και έβαλε μπροστά τα μεγάλα μέσα.

Έχω την αίσθηση πως, ακόμα και όσοι είχαν ήδη γυρίσει την πλάτη στη σκηνή, με το άκουσμα του ‘Τoo Many Friends’ δεν μπορούσαν παρά να κοντοσταθούν και συντονιστούν με όλους τους υπόλοιπους. Θα έλεγε κάποιος ότι αυτό ήταν και το απόλυτο hit της βραδιάς, μιας και δεν υπήρχε σώμα που δεν κουνιόταν, δεν υπήρχε φωνή που να μην συμμετείχε στην μελωδική αυτή ιεροτελεστία. Μέχρι στιγμής…

Στη συνέχεια ακολούθησαν το ‘For What It’s Worth’ και το ‘Slave to the Wage’, που βρήκαν το κοινό σίγουρα διασκορπισμένο, αφού επικρατούσε έντονη αναταραχή με άλλους να φεύγουν και άλλους να μετατοπίζονται προς τα εμπρός.

Παρόλη την βαβούρα, η σκηνική παρουσία του ‘Smiler’ και η δυναμική συμμετοχή του Steve, κατάφεραν να ένωσαν ξανά το κοινό, αν μη τι άλλο για τα επόμενα δύο κομμάτια.

Φυσικά, λοιπόν, από τη λίστα τους δεν πρόκειται να έλειπαν το ‘Special K’ και το ‘The Bitter End’. Αν και το ‘Too Many Friends’ είχε απίστευτη συμμετοχή, προσωπικά θα υποστήριζα με βεβαιότητα ότι σε αυτά τα δύο κομμάτια (που είναι άλλωστε και τα πιο mainstream τους τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα) τραντάχτηκε το stage συθέμελα.

Και τελικά, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια του ‘Infra-red’ ποντάραμε για το αν θα ακουστεί το ‘Running Up That Hill’ ή όχι, αποφάσισαν να δώσουν στους νεοαποκτηθέντες οπαδούς τους αυτό που ζητούσαν.

Placebo Setlist (Madcool Festival 2022):

Forever Chemicals
Beautiful Jameso
Bionic
Happy Birthday in the Sky
Sad White Reggae
Try Better Next Time
Too Many Friends
For What It’s Worth
Slave to the Wage
Special K
The Bitter End
Infra-red
Running Up That Hill (A Deal With God) (Kate Bush cover)

Twenty One Pilots: Το κερασάκι στην τούρτα του Madcool Festival 2022

Βήματα ακούστηκαν πάλι στην Madrid is Life σκηνή (stage No.2) ένα ωρολογιακό τέταρτο μετά τις 23:30.

Περιμένοντας με ευλάβεια να σιγάσει και το τελευταίο πυροτέχνημα που συνόδευσε το αντίο του James Hetfield προς το κοινό του, οι μασκοφόροι της alternative φυλής ξεκίνησαν δυναμικά με τον ύμνο της Gen Z (πολυξακουσμένο λόγω του ‘Suicide Squad’) ‘Heathens’.

Οι πιστοί ακόλουθοι των Tyler Joseph και Josh Dun είχαν ήδη γεμίσει την αρένα και τα πέριξ, ενώ πηγαδάκια στήθηκαν και στην υπόλοιπη έκταση του τετραγώνου από όσους θέλανε να απολαύσουν ένα επιδόρπιο μετά το κυρίως πιάτο.

H ‘Skeleton Clique’ ήταν ίσως το πιο εκρηκτικό και ακούραστο fanbase της βραδιάς και αυτό φάνηκε από την αρχή μέχρι το τέλος της συναυλίας. Διατηρώντας την χορευτική τους διάθεση λικνίζονταν στους ρυθμούς του πρώτου mashup της λίστας ψέλνοντας τους στίχους των ‘Morph’ και ‘Holding on to You’.

Κάπου εκεί οι μάσκες έπεσαν κυριολεκτικά και το ‘The Outside’ βρήκε ερμηνευτές και ακροατές αντιμέτωπους με τα συναίσθημα που φέρνει αυτό το κομμάτι στην επιφάνεια.

Ενδεχομένως να ήμουν μαγεμένη από την ατμόσφαιρα που επικρατούσε αλλά θα ορκιζόμουν ότι το ‘Lane Boy’, το ‘Chlorine’ και το ‘Mulberry Street’ βγήκαν εν μια πνοή.

Το φανερά πιο νεανικό το κοινό (σε σχέση με αυτό των άλλων δύο headliners) είχε απίστευτη ενέργεια σε σημείο που ταίριαζε απόλυτα με την εκρηκτική σκηνική παρουσία των Twenty One Pilots. Οριακά οι ιαχές ακούγονταν μέχρι το Οχάιο.

Μέσα σε λίγα μόνο κομμάτια, το κοινό πήρε μία μικρή γεύση κυρίως απ’ τους δυο πιο πρόσφατους δίσκους: ‘Trench’ και ‘Scaled and Icy’. Οπότε στην πορεία είπαν να αγκαλιάσουν και το υπόλοιπο ακροατήριο επιλέγοντας, για αρχή, να κάνουν τη (γνωστή από προηγούμενες πρόσφατες εμφανίσεις τους) διασκευή τους στο ‘Bennie and Τhe Jets’ του Elton John.

Ακολούθησε, βέβαια, και η διασκευή στο ‘Can’t Help Falling in Love’ του ‘Elvis Presley’ που είχε κυκλοφορήσει ήδη από το 2012. Άραγε να αποτελεί μια ένδειξη για το ποια διασκευή θα περιλαμβάνει ο επόμενος δίσκος τους; Θα μάθουμε εν καιρώ.

Το σκηνικό έχει ήδη αλλάξει, τα φώτα έχουν ήδη γίνει πιο θερμά, οι μελωδίες γεννιούνται από μία ακουστική κιθάρα και το σχήμα έχει μαζευτεί γύρω από τη «φωτιά».

Αφού, λοιπόν, η ρομαντική διάθεση έχει ανέβει στο ζενίθ, σε παρόμοιο κλίμα, αναδύεται από τα ηχεία ένα ακόμα αλλόκοτο mashup. Με το περιεχόμενο της μίξης να θυμίζει δροσερό cocktail, κατάφεραν το κοινό τους να πιεί μονοκοπανιά πέντε τραγούδια:

‘I Can See Clearly Now’, ‘My Girl, Home’, μαζί με τα ‘House of Gold’ και ‘We Don’t Believe What’s on TV’ (από τον δίσκο Regional at Best του 2011)

Η νύχτα προστάζει επιστροφή στο δυναμικό κλίμα και αυτό θα συμβεί υπό τις τυμπανοκρουσίες του Jumpsuit! Κοινό και μπάντα γέμισαν τις μπαταρίες τους για να εκτονωθούν στα επόμενα κομμάτια που ακολουθούσαν.

Το ‘Jumpsuit’ ήταν μόνο η αρχή του δεύτερου ημιχρόνου. Με το που ακούστηκε το ‘Heavydirtysoul’, ήταν φανερό και ακραία επιθυμητό να ακουστεί ολόκληρο το ‘BlurryFace’, οπότε απλώς προετοιμαζόμασταν για να ακούσουμε στο καπάκι ‘Ride’ και ‘Stressed Out’.

Κάτι που δεν συνέβη, μιας και το δίδυμο αποφάσισε να μας κεράσει δύο ακόμα νέες του κυκλοφορίες πριν μας πάει εκδρομή στα παλιά.

Παρόλο που οι οπαδοί περίμεναν με ζεσταμένες τις φωνητικές χορδές τα πιο mainstream κομμάτια, κάποιοι γνώστες ήξεραν ότι θα ακολουθήσει το ‘Saturday’ από το νέο τους δίσκο.

Προς έκπληξη μου, άλλη μια στιγμή συνειδητοποίησης του πόσο διαφορετική ήταν η σύσταση του κοινού, έγινε πανικός. Θεωρώ πως και εδώ έγκειται και η διαφορά του ισπανικού λαού σε σχέση με το δικό μας εγχώριο κοινό.

Αν παρακολουθείς τη συναυλία, έχοντας ανακαλύψει το συγκρότημα απ’ τους αθηναϊκούς σταθμούς, περιμένεις πως τα hits τους είναι ακόμα αυτά που εμφανίζονται στο BlurryFace.

Το κομμάτι τελείωσε με κάποιον τυχερό να κερδίζει την μπαγκέτα που ο Dun πέταξε στους ακροατές τους.

Κατόπιν, ήρθε η στιγμή που εγώ προσωπικά περίμενα… Σειρά είχε, λοιπόν, το ‘Level of Concern’. Το single αυτό είναι προϊόν καραντίνας και το πρώτο μουσικό δείγμα που είχαν να επιδείξουν οι Twenty-One Pilots μετά το 2018 για να μας προϊδεάσουν για την (τότε επερχόμενη) νέα κυκλοφορία τους.

Το συγκεκριμένο κατέχει περίοπτη θέση στην καρδιά μου (ελπίζω και μερικών άλλων ακόμα) καθώς μου κράτησε συντροφιά σε όλη τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας και είναι ο μόνος λόγος που αναπολώ το 2020.

Μπορεί καθ’ όλη τη συναυλία τους να χάριζαν μερικά δευτερόλεπτα στον κόσμο να τραγουδήσει στο μικρόφωνο, όμως στο Ride οριακά τραγουδούσε μόνο το κοινό, δίνοντας μια εκπληκτική δυναμική στο κομμάτι και πιστοποιώντας πόσο συνδεδεμένη είναι η μπάντα με τους οπαδούς της.

Καπνοί και fire effects έχτισαν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να φωλιάσει το ‘Shy Away’, εξέχον κομμάτι του τελευταίου τους δίσκου. Ο αέρας γέμισε λευκό καπνό μέσα από τον οποίο ακουγόταν πότε ο Tyler και πότε η Skeleton Clique.

Ύστερα από αυτό, για τις ανάγκες του ‘Car Radio’, ο Joseph φόρεσε ξανά την μάσκα του και βρέθηκε σε έναν απ’ τους πύργους, ψηλότερα απ’ τη σκηνή να δίνει τον παλμό και να κατευθύνει το κοινό σαν άλλος μαέστρος.

Φυσικά δεν γινόταν να μην ακουστεί το ‘Stressed Out’, ωστόσο δεν έγινε ο χαμός που περίμενα να γίνει. Πιθανότατα γιατί όλοι φύλαγαν τις δυνάμεις τους για το encore που τα έκανε όλα γυαλιά καρφιά.

Μπορεί το Trees να κυκλοφόρησε το 2011, εντούτοις βγάζει ασπροπρόσωπο το συγκρότημα έως τη σήμερον.

Ήταν το ιδανικότερο κλείσιμο της πρώτης ημέρας του Madcool Festival 2022, για μια συναυλία που γέμισε τη νύχτα με φωνές, πάθος, χρώματα και εφέ, όλα παλλόμενα στον ίδιο ρυθμό σαν αποχαιρετιστήριο εμβατήριο.

View this post on Instagram

A post shared by Mad Cool Festival (@madcoolfestival)

Twenty One Pilots Setlist (Madcool Festival 2022):

Heathens
Morph / Holding on to You
The Outside
Lane Boy
Chlorine
Mulberry Street
Bennie and the Jets (Elton John cover)
Can’t Help Falling in Love (Elvis Presley cover)
I Can See Clearly Now / My Girl / Home / House of Gold / We Don’t Believe What’s on TV
Halo Theme (Martin O’Donnell cover)
Jumpsuit
Heavydirtysoul
Saturday
Level of Concern
Ride
Shy Away
Car Radio
Stressed Out
Trees

Η αφίσα του Madcool Festival 2022:

Metallica: Η ανταπόκρισή μας από τη Μαδρίτη (Μadcool Festival 2022)