Mark Tremonti: «Τα 5 αγαπημένα μου κιθαριστικά άλμπουμ»

Όταν δεν συνθέτει για τους Alter Bridge, διοχετεύει την ενέργειά του γράφοντας δίσκους για το side project του με το όνομα Tremonti.

Μιλάμε φυσικά για τον Mark Tremonti, έναν μουσικό που οι εμπνεύσεις του είναι αστείρευτες και η διάθεσή του για σύνθεση ατελείωτη.

Πίσω από κάθε έμπνευσή του όμως, κρύβεται μια επιρροή. Και παρακάτω ο Mark Tremonti περιγράφει ο ίδιος στο TeamRock τους πέντε δίσκους που θεωρεί απαραίτητο να έχει ακούσει ένας κιθαρίστας, αναφέροντας πως:

Θεωρώ αυτούς τους δίσκους τους θεμέλιους λίθους της ύπαρξής μου σαν rock και metal κιθαρίστα. Είναι όλοι κλασικοί, αλλά υπήρξαν πραγματικά σημαντικές επιρροές για μένα καθώς εξελισσόμουν σαν κιθαρίστας.

Ας δούμε λοιπόν τις επιλογές του…

AC/DC – Back In Black (1980)

Υπήρξε ένας κρίσιμος δίσκος για τους AC/DC, καθώς είχε τoν χαρακτήρα comeback μετά τον θάνατο του Bon Scott. Θυμάμαι να τον «κατασπαράσσω» και να τον αγαπώ ως παιδί.

Ο Angus Young είναι ένας απίστευτος κιθαρίστας. Σε έναν εξωτερικό παρατηρητή ίσως φανεί πως παίζει απλά πράγματα, αλλά το συναίσθημα του είναι τρομερό.

Τα φωνητικά από την άλλη, από τον Bon Scott μέχρι τον Brian Johnson, ήταν πάντα καταπληκτικά. Η σύνθεση σε αυτόν τον δίσκο έχει μια απλή ομορφιά που αγγίζει την ιδιοφυΐα.

Όμως είναι όλα συνοδευμένα με τρομερά riffs και αξιομνημόνευτα σόλο. Θεωρώ τους AC/DC μια από τις δύο κορυφαίες rock μπάντες όλων των εποχών.

Led Zeppelin – Led Zeppelin IV (1971)

Αν εξαιρέσει κανείς το ‘Kashmir’ που δεν περιλαμβάνεται εδώ, αυτός είναι ο πιο καταπληκτικός δίσκος των Zeppelin.

Έχει τα ‘Rock and Roll’, ‘Going to California’, ‘Black Dog’ και ‘Stairway to Heaven’.

Είναι απίστευτος όλος. Αν πρέπει να αγοράσεις έναν rock δίσκο από όλους, είναι αυτός.

Κατά την άποψή μου οι Led Zeppelin είναι η κορυφαία rock μπάντα που υπήρξε ποτέ.

Υπάρχουν κουλ, κλασικά πράγματα παιγμένα με τα δάχτυλα στο ‘Stairway to Heaven’ και επιπλέον riffs να ακούς για μέρες διάσπαρτα στο δίσκο.

O Jimmy είναι ο ηγέτης του χαλαρού παιξίματος στη rock.

Όλα έχουν να κάνουν με το συναίσθημα για αυτόν. Ακούς να έχει ύφος στο παίξιμό του.

Δεν μπορούν πολλοί να το κάνουν αυτό.

Είναι ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες στην κιθάρα, όχι μόνο σε σχέση με τα κιθαριστικά τμήματα, αλλά για ολόκληρα τα τραγούδια.

Boston – Boston (1976)

Μέχρι και σήμερα το ‘More Than a Feeling’ ακούγεται στο ραδιόφωνο και εγώ το δυναμώνω.

Αγαπώ αυτόν τον δίσκο από την αρχή μέχρι το τέλος.

Αν ακούσεις κάθε κομμάτι δεν θα αναγνωρίσεις πιθανότατα όλους τους τίτλους, αλλά θα ξέρεις σίγουρα αυτό το τραγούδι γιατί έχει παίξει τόσο πολύ που έχει γίνει κομμάτι του DNA μας.

Ακουγόταν τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο εκείνη την εποχή και ένα μεγάλο κομμάτι αυτού οφείλεται στον ιδιαίτερο τόνο της κιθάρας του Tom Sholz.

Ήταν ένας μάγος των ηλεκτρονικών και κατασκεύαζε τα δικά του εφέ.

Μετά δούλευε για χρόνια ηχογραφώντας τα. Ήταν ένας αληθινός πιονέρος. Πολλά από αυτά που έφτιαξε είναι αυτά που χρησιμοποιούμε σήμερα.

Guns N’ Roses – Appetite For Destruction (1987)

Από την αρχή μέχρι το τέλος είναι ένας από τους πιο πλήρεις ροκ δίσκους που γράφτηκαν ποτέ.

Άλλαξε όλο το παιχνίδι όταν βγήκε. Το όλο σκηνικό της hair – metal είχε αρχίσει να γίνεται κάπως αστείο προς το φινάλε του και ήρθαν οι GnR και τα ισοπέδωσαν όλα.

Δεν μπορούσαν να σταματήσω να παίζω αυτόν τον δίσκο και δεν χόρταινα με τίποτα τα βίντεο.

Θυμάμαι να είμαι στο αυτοκίνητο με τον πατέρα μου και να μπαίνει το ‘Welcome to the Jungle’ στο ραδιόφωνο και να τρελαινόμαστε και οι δύο. Κάθε κομμάτι στον δίσκο είναι φαινόμενο.

Black Sabbath – Black Sabbath (1970)

Αυτοί οι τύποι ήταν που τα ξεκίνησαν όλα στην πλέον αγαπημένη μου σκηνή.

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις έναν δίσκο των Sabbath.

Όλα τα αγαπημένα μου κομμάτια είναι διάσπαρτα σε κάθε δίσκο, αλλά αν πρέπει να διαλέξω έναν, θα είναι το ντεμπούτο τους.

Κανείς δεν είχε αυτόν τον ήχο πριν τον Tony Iommi.

Είναι σαν αυτός και το συγκρότημα να είχαν καταληφθεί από ένα σκοτεινό πνεύμα και αυτό είναι το αποτέλεσμα.

Ένα μεγάλο κομμάτι της metal που ακολούθησε, συμπεριλαμβανόμενης και της black, ήταν ευθέως επηρεασμένο από τους τους Black Sabbath.

Τα riffs του Tony Iommi και η κιθάρα του είναι τρομακτικά και μελαγχολικά. Αν κάποιος ρωτήσει ποτέ πως ακούγεται ο βαρύς ήχος, εδώ βρίσκεται η απάντηση.