Αν και το djent δεν είναι πλέον στο προσκήνιο όπως ήταν κάποτε, υπάρχουν ακόμα συγκροτήματα που παίζουν αυτό το μουσικό είδος, το οποίο βέβαια ακούγεται σήμερα κάπως παρωχημένο.
Ας ανοίξουμε μια παρένθεση όμως εδώ και ας δούμε τι είναι το djent.
Πρόκειται για ένα μουσικό ρεύμα της progressive metal σκηνής, με έμφαση στις βαριές κιθάρες, τις mut-αρισμένες με την παλάμη συγχορδίες και τα δύσκολα σόλο. Συχνά τα συγκροτήματα που ακολουθούν αυτό το ρεύμα παίζουν με εφτάχορδες, οχτάχορδες ή ακόμα και εννιάχορδες κιθάρες.
Πατέρες αυτού του ρεύματος είναι οι Meshuggah, με την μπάντα όμως να αρνείται να κατηγοριοποιήσει τη μουσική της ως djent.
Έχει όμως πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι δήλωσε πρόσφατα ο κιθαρίστας Mårten Hagström, όταν ρωτήθηκε για το πώς νιώθει που το συγκρότημά του δημιούργησε ένα νέο υποείδος μουσικής:
Πρώτα από όλα, λυπούμαστε πολύ που δημιουργήσαμε αυτό το είδος. Δεν είχαμε πρόθεση και ήταν λάθος μας. Βασικά όχι αλλά νομίζω πως υπάρχει μια λανθασμένη άποψη γύρω από το djent. Και είναι αστείο πιστεύω.
Και συνέχισε την αφήγηση:
Ο κιθαρίστας μας Fredrik Thordendal είχε πιει πριν κάποια χρόνια και προσπαθούσε να εξηγήσει στο πρώιμο κοινό μας τι τόνο θέλει να πετυχαίνει στην κιθάρα.
Ξεκίνησε να λέει λοιπόν πως «θέλουμε να πετυχαίνουμε το dj… dj… dj…». Αυτός που άκουγε από το κοινό αναρωτήθηκε τι λέει ο Fredrik.
Απόρησε αν προσπαθεί να θέλει να μιλήσει Σουηδικά και τελικά κατέληξε να νομίζει πως προσπαθούσε να πει djent.
Από εκεί βγαίνει το όνομα αυτού του μουσικού είδους.
Όπως πάντα όταν έχει να κάνει με τους Meshuggah ξεκίνησε από μια μεθυσμένη παρεξήγηση.
