Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε και φέτος η Record Store Day, με το θεσμό, που έχει πλέον καθιερωθεί για τα καλά, να πραγματοποιείται στις 23 Απριλίου, επιστρέφοντας στην ανοιξιάτικη περίοδο.
Η Record Store Day είναι πλέον αναμενόμενο γεγονός, αλλά το ξεκίνημά της δεν ήταν ιδιαίτερα ομαλό, όπως δηλώνει ο ένας εκ των εμπνευστών της, Michael Kurtz.
Πίσω στο 2007, με τα βινύλια, πριν την επαναφορά τους τα τελευταία χρόνια, να αποτελούν περισσότερο αξιοπερίεργο θέαμα παρά τυπικό μέσο, η ιδέα ενός τέτοιου θεσμού δεν φαινόταν ιδιαίτερα ελκυστική στους ιδιοκτήτες δισκάδικων.
Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα, γιατί σχεδόν κανείς δεν είχε βινύλια εκτός αν ήταν μεταχειρισμένα, και τα περισσότερα μεταχειρισμένα βινύλια κόστιζαν 25 ή 50 λεπτά.
Δεν υπήρχε επιχειρηματικό μοντέλο για το βινύλιο σε εκείνη τη φάση. Είχε καταρρεύσει.
Οπότε, όταν μιλούσα στους ιδιοκτήτες των δισκάδικων για να συμμετάσχουν, η αρχική ανταπόκριση ήταν αρκετά αρνητική: «Δεν πουλάμε βινύλιο.
Δεν το κάνουμε αυτό. Θα έπρεπε να επαναπροσδιορίσουμε τα καταστήματά μας.» Ήταν σαν να σπρώχνεις ένα βράχο στην ανηφόρα.
Το ενδιαφέρον εκτοξεύθηκε ωστόσο όταν ο Kurz προσέγγισε τους Metallica, από τους οποίους έλαβε θετική ανταπόκριση και υποστήριξη.
Η συμμετοχή τους έπεισε τους πιο δύσπιστους, οι δίσκοι τους αποτελούσαν προφανώς αξιόπιστο προϊόν, και έτσι η πρώτη Record Store Day πραγματοποιήθηκε επιτυχώς, θέτοντας τα θεμέλια για το μέλλον.
Ήταν εκτόξευση ενδιαφέροντος από όλους όσους συμμετείχαν, γιατί τότε η Tower (σ.σ. αλυσίδα δισκάδικων) μόλις είχε χρεοκοπήσει, και όλοι ήταν λίγο απογοητευμένοι, αβέβαιοι για τα πάντα.
Και τότε σκάνε οι Metallica και λένε «Αφήστε τα αυτά, ας κάνουμε ένα πάρτι.»
Και βγάζουν τους δίσκους τους σε βινύλιο για αυτήν την πρώτη Record Store Day και απλά πήρε φωτιά η υπόθεση.
Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά η συνέχεια μόνο ικανοποιημένους πρέπει να έχει αφήσει τους ιδρυτές της Record Store Day, η οποία φέτος είδε τη συμμετοχή περισσότερων από χιλίων καταστημάτων, δέκα φορές περισσότερα από ότι στην παρθενική της εκδοχή.
Και έπονται περισσότερα.
