Οι Metallica είναι το μεγαλύτερο metal σχήμα όλων των εποχών και αναμενόμενα οι συναυλίες τους στην Ελλάδα έχουν αφήσει ανεξίτηλη σφραγίδα σε όσους παρευρέθηκαν.
Πάει καιρός από την τελευταία φορά βέβαια, αλλά για κάποιους αυτό κάνει ακόμα πιο έντονες τις αναμνήσεις. Θα έχουν κλείσει 16 χρόνια από τη συναυλία των Big 4 όταν επιτέλους θα τους ξαναδούμε του χρόνου στο Ολυμπιακό Στάδιο. Πολλοί οπαδοί τους δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να τους δουν ζωντανά. Τώρα θα την έχουμε πάλι όμως. Και μέχρι τότε, ας κάνουμε ένα γρήγορο πέρασμα από το παρελθόν…
Metallica στο ΟΑΚΑ: Πόσο θα κοστίζουν τα εισιτήρια;
Νέα Σμύρνη 1993
Η πρώτη επίσκεψη των Metallica στην Ελλάδα το 1993 στο γήπεδο του Πανιωνίου
Nowhere Else to Roam. Αυτό ήταν το όνομα της τρίτης περιοδείας προς υποστήριξη του Black Album.
Από την αρχή της Wherever We May Roam περιοδείας το 1991 μέχρι την ολοκλήρωση της Nowhere Else to Roam, έχοντας και ενδιάμεσα μια περιοδεία μαζί με τους Guns N’ Roses στα στάδια της υφηλίου (ούτε εγώ ξέρω πως έχει ακόμα ο πλανήτης στάδια μετά από αυτό), οι Metallica βρίσκονταν στο δρόμο για σχεδόν δύο χρόνια.
Το ‘Metallica’ ακόμα έκανε θραύση. Οι ‘Load’ εποχές δεν είχαν ξεκινήσει. Η μεγαλύτερη μπάντα του πλανήτη αλώνιζε τις σκηνές, ξεσηκώνοντας τον κόσμο παντού.
Κάπου προς τα τέλη αυτής της περιοδείας, πέρασαν και από την Αθήνα. Και στις 27 Ιουνίου 1993 το γήπεδο του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη έζησε ένδοξες στιγμές.
Δεν πιστεύω ότι χρειάζονται εξηγήσεις για το πόσο σημαντική είναι η πρώτη εμφάνιση των Metallica για τα ελληνικά συναυλιακά δρώμενα.
Την τρέλα του πληθυσμού μόνο αυτοί που την έζησαν μπορούν να την περιγράψουν. Οι υπόλοιποι αρκούμαστε στη φαντασία μας και τις διηγήσεις.
Ποιες πανελλήνιες, ποιες εξεταστικές, ποιος νοιάζεται για την τιμή του εισιτηρίου. Μόνο μία φορά μπορεί κανείς να δει την πρώτη των Metallica στην Ελλάδα.
Support στο μεγάλο όνομα της βραδιάς έκαναν οι Έλληνες Λευκή Συμφωνία και οι διόλου ευκαταφρόνητοι The Cult.
Τριάντα και πενήντα λεπτά αντίστοιχα, και η ιστορία λέει ότι και οι μεν και οι δε τίμησαν το όνομά τους και τον κόσμο. Αλλά ήταν από αυτές τις βραδιές που και η Δευτέρα Παρουσία να ξεκινούσε, κανείς δεν θα έδινε σημασία. Ακόμα και το στριπτίζ του Ian Astbury έχει όρια.
Ο κόσμος εκείνη τη μέρα άκουγε, έβλεπε και ήξερε μόνο Metallica. Και οι Metallica ανταποκρίθηκαν. Για περισσότερες από δύο ώρες, με τραγούδια από όλους τους δίσκους τους, έδωσαν μια παράσταση αντάξια των τεράστιων προσδοκιών του κοινού.
Οπτικοακουστικό υλικό από εκείνη τη μακρινή βραδιά υπάρχει λίγο. Άλλες εποχές, άλλες συνθήκες. Αλλά τα μάτια της φαντασίας γεμίζουν τα κενά και οι ανεξίτηλες αναμνήσεις μένουν πάντα ζωντανές.
- Creeping Death
- Harvester of Sorrow
- Welcome Home (Sanitarium)
- Of Wolf And Man
- Wherever I May Roam
- The Thing That Should Not Be
- The Unforgiven
- Disposable Heroes
- Bass Solo
- Medley (Orion/To Live Is To Die/The Call of Ktulu)
- Guitar Solo
- The Four Horsemen
- For Whom the Bell Tolls
- Fade to Black
- Master of Puppets
- Seek and Destroy
- Whiplash
Encore #1
- Nothing Else Matters
- Sad But True
- Last Caress
- One
Encore #2
- Enter Sandman
Ριζούπολη 1999
12 Ιουνίου 1999. 6 χρόνια μετά την αξέχαστη, πρώτη φορά στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης.
6 χρόνια μετά από εκείνη την επική Wherever We May Roam περιοδεία που ξεκίνησε το 1991 έχοντας και ενδιάμεσα μια περιοδεία μαζί με τους Guns N’ Roses στα στάδια της υφηλίου και πέρασε και από το γήπεδο του Πανιωνίου, τις ημέρες που οι Metallica ήταν η πιο δημοφιλής μπάντα του πλανήτη.
Το δεύτερο ραντεβού για το διψασμένο εγχώριο κοινό, δόθηκε αυτή τη φορά στη Ριζούπολη, στο γήπεδο του Απόλλωνα, με τους Monster Magnet να είναι αυτοί που θα άνοιγαν τη συναυλία των Metallica. Οι Monster Magnet είχαν κυκλοφορήσει ένα χρόνο πριν το ‘Powertrip’ και φάνταζαν ένα ιδανικό heavy ορεκτικό πριν το κυρίως πιάτο.
Από τις ημέρες του Black Album που τους έφεραν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, είχε κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι για τους Metallica.
Το συγκρότημα είχε γιγαντωθεί αλλά και… διχάσει. Σε όσο περισσότερα σπίτια έμπαινε μετά από μια σαρωτική πενταετία, τόσο θα πλήθαιναν οι φωνές για τις κυκλοφορίες των ‘Load’ και ‘Reload’, για τις φωτογραφίσεις, τα βαμμένα νύχια, το κούρεμα των μαλλιών.
Πράγματα χιλιοειπωμένα. Το συγκρότημα πλησίαζε στο τέλος μιας δεκαετίας που πραγματικά έκανε ό,τι ήθελε, διχάζοντας παλιούς οπαδούς, πολλαπλασιάζοντας με γεωμετρική πρόοδο τους ήδη υπάρχοντες και μεγαλώνοντας αδιαμφισβήτητα το status που είχαν από τα τέλη της δεκαετίας του ’80.
Εκείνο λοιπόν το απόγευμα στη Ριζούπολη θα έδινε τη δεύτερη παράστασή του επί ελληνικού εδάφους. Με πιο φρέσκες κυκλοφορίες τα ‘Garage Inc.’ των διασκευών και το δίσκο με τη συμφωνική ορχήστρα του San Fransisco, ο κόσμος ανέβηκε κάπως καχύποπτα στο γήπεδο.
Ενώ οι Monster Magnet έπαιζαν τα κομμάτια τους, το ντου ανάγκασε τους διοργανωτές να ανοίξουν τελείως τις πόρτες και να μπει μέσα ο μαζεμένος κόσμος, με εισιτήρια ή χωρίς.
Το γήπεδο του Απόλλωνα γέμισε σε τερέν και κερκίδες, με τους θεατές να φτάνουν περίπου του 20.000! Με το πρώτο σούρουπο, ακούστηκε η ανατριχιαστική εισαγωγή του ‘Ecstasy of Gold’ του Ennio Morricone και όλα είχαν πάρει το δρόμο τους…
Ο James Hetfield μπουκάρει στη σκηνή, οι πρώτες νότες από το ‘So What’ διαπερνάνε την ατμόσφαιρα.
Ή δυναμική και γρήγορη διασκευή στο κομμάτι των βρετανών πάνκηδων Anti-Nowhere League προκαλεί κακό χαμό για να το διαδεχθεί ακόμα ένα από το ‘Garage Inc.’, το ‘Last Caress’ των Misfits.
Ακολουθεί το ‘Master of Puppets’ που προκάλεσε φρενίτιδα και μετά από 14 τραγούδια φτάνουμε στο πρώτο encore με ‘Nothing Else Matters’, ‘Sad But True’ και Creeping Death’ και καπάκια στο δεύτερο με Misfits ξανά και ‘Enter Sandman’.
Η μπάντα χαιρετούσε για αρκετά λεπτά τον κόσμο, πολλοί πήραν το δρόμο της επιστροφής μέχρι να σκάσει και τρίτο encore με το ‘Battery’ και τον Jason Newsted να υπόσχεται ότι θα μας ξαναδούν σύντομα.
Ακολούθησαν άλλες δυο συναυλίες, μια το 2007 και η επική του 2010 με τους Big 4.
- So What
- Last Caress
- Master of Puppets
- Of Wolf and Man
- The Thing That Should Not Be
- Fuel
- The Memory Remains
- Bleeding Me
- The Four Horsemen
- For Whom the Bell Tolls
- King Nothing
- Wherever I May Roam
- One
- Fight Fire with Fire
Encore 1
- Nothing Else Matters
- Sad But True
- Creeping Death
Encore 2
- Die, Die My Darling
- Enter Sandman
Encore 3
- Battery
Μαλακάσα 2007
Το τι μεσολάβησε για το συγκρότημα από την αρχή του millenium μέχρι να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να μπουν να γράψουν το ‘Death Magnetic’ μπορείτε να τα δείτε να αποτυπώνονται εύγλωττα στο Some Kind Of Monster.
Η φυγή του Jason Newsted, τα προβλήματα του James Hetfield, η προσπάθεια να βγάλουν το άχτι τους στο St. Anger, μέχρι να ανασυνταχτούν, να αφήσουν τους έντονους πειραματισμούς και να μπουν στο studio για ένα δίσκο με πιο thrash καταβολές.
To Rockwave Festival του 2007 είχε από όλα τα καλά. Η πρώτη του ημέρα είχε Europe, τον μακαρίτη τον Chris Cornell και τον θρύλο Robert Plant, η δεύτερη Heaven And Hell με Dream Theater, Iced Earth και Anathema και η τρίτη, Metallica. Τελεία.
Το line up πλούσιο. Οι Mastodon που ξεφούρνιζαν δισκάρες και καθιερώνονταν, οι My Dying Bride και οι Dirt Spawn Disease στο χωράφι της Μαλακάσας.
Το όνομα της περιοδείας; Sick of The Studio, οπότε το εγχώριο κοινό περιμένει την μπάντα να τα δώσει όλα στο σανίδι.
Στο Terra Vibe είχε συγκεντρωθεί περίπου 25.000 κόσμος όταν οι ήχοι του Ennio Morricone έσβηναν από τα πρώτα riffs του ‘Creeping Death’.
Τα ‘Orion’ και ‘…And Justice for All’ ακούστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η μπάντα έπαιξε συνολικά 18 κομμάτια, βγήκε για encore 2 φορές και έκλεισε με τα ‘Whiplash’ και ‘Seek and Destroy’.
- Creeping Death
- Fuel
- Wherever I May Roam
- For Whom the Bell Tolls
- Welcome Home (Sanitarium)
- …And Justice for All
- The Memory Remains
- Disposable Heroes
- Orion
- Fade to Black
- Master of Puppets
- Battery
Encore
- Sad but True
- Nothing Else Matters
- One
- Enter Sandman
Encore 2
- Whiplash
- Seek & Destroy
Μαλακάσα 2010
Το 2010 ήταν χρονιά ορόσημο για τους Big 4 του σκληρού ήχου.
Metallica, Slayer, Megadeth και Anthrax αποφασίζουν να βγουν σε κοινή περιοδεία, με τον Scott Ian να δηλώνει:
Ο κόσμος συζητάει από το 1984 να παίξουν μαζί αυτά τα τέσσερα συγκροτήματα, 26 ολόκληρα χρόνια προσδοκίας!
Δεν πιστεύω ότι απλώς θα ανταποκριθούμε στις προσδοκίες τους αλλά θα τις σμπαραλιάσουμε!
Καμία άλλη τετράδα συγκροτημάτων με τέτοια επιρροή δεν το έχει κάνει αυτό ποτέ.
Φαντάζεστε αν οι Beatles, οι Stones, οι Who και οι Led Zeppelin είχαν εμφανιστεί μαζί;
Οι Black Sabbath, οι Judas Priest, οι Iron Maiden και οι Motorhead;
Εντάξει, μπορεί να τα παραλέω αλλά ως οπαδός, νομίζω ότι είναι τόσο σπουδαία αυτή η περιοδεία!
Έτσι και έγινε λοιπόν. Η ιστορική τετράδα βγήκε σε περιοδεία, αφού πρώτα βρέθηκαν και τα είπαν σε έναν μυστικό δείπνο που επισφράγισε την κοινή τους παρουσία.
Στην Ευρώπη έκλεισαν συνολικά επτά εμφανίσεις από τις 16 Ιουνίου μέχρι τις 27 Ιουνίου 2010. Η περιοδεία συνεχίστηκε τον επόμενο Ιούλιο και ολοκληρώθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 2011 στο στάδιο των Yankees στης Νέα Υόρκη.
Μέσα στους προορισμούς τους και η Ελλάδα, με το Sonisphere Festival να φέρνει την τετράδα στη Μαλακάσα σκορπίζοντας τον ενθουσιασμό.
Το ημερολόγιο έγραφε 24 Ιουνίου 2010.
Οι Mastodon που ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστούν και αυτοί στη Μαλακάσα ακύρωσαν, οι Suicidal Angels προστέθηκαν στη σύνθεση και μαζί με τους Bullet For My Valentine και Stone Sour θα ήταν το ορεκτικό πριν τους Big 4.
Πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι Suicidal Angels, περίπου λίγο πριν τη μία το μεσημέρι, με κόσμο να τους υποδέχεται γεμάτος ενθουσιασμό.
Βλέποντας την πορεία τους 10 χρόνια μετά από εκείνο το live, έχουμε να κάνουμε με μια σεβαστή μπάντα του είδους σε παγκόσμιο επίπεδο, με πολλά χιλιόμετρα στο κοντέρ της.
Ακολούθησαν οι Stone Sour (Jim Root και Corey Taylor είχαν έρθει ξανά στην Ελλάδα με τους Slipknot) και οι Bullet for My Valentine.
Και αφού οι openers έδωσαν ό,τι μπορούσαν για να ικανοποιήσουν τον κόσμο μέσα στο μεσημέρι πριν το κυρίως πιάτο, είχε έρθει η στιγμή για τους 4 μεγάλους.
Οι πρώτοι που θα άνοιγαν τον χορό ήταν οι Anthrax, με τους Frank Bello, Scott Ian, Joey Belladonna, Rob Caggiano και Charlie Benante να είναι ιδιαίτερα κεφάτοι και να παίρνουν ενέργεια από το συγκεντρωμένο πλήθος.
Ο Scott Ian ανέβασε στον λογαριασμό του στο Υoutube ενθουσιασμένος το mosh pit στο ‘Indians’ και την αυθόρμητη αντίδραση του κοινό στις πρώτες νότες του ‘Heaven and Hell’ των Black Sabbath που επέλεξαν να διασκευάσουν.
Μετά τους Anthrax, σειρά των Slayer να πατήσουν το σανίδι γύρω στις 18:00.
Με το ‘World Painted Blood’ φρέσκο ακόμα στις αποσκευές τους, οι Slayer χώρεσαν 3 καινούρια κομμάτια στο setlist τους.Να σημειώσουμε ότι η σύνθεση τους ήταν η αυθεντική, με τους Jeff Hanneman – Kerry King στις κιθάρες, τον Tom Araya στο μικρόφωνο και στο μπάσο και τον Dave Lombardo στα τύμπανα να δίνει πραγματικό ρεσιτάλ εκείνη την ημέρα.
Οι Slayer έκαναν αυτό που ξέρουν πολύ καλά, μούδιασαν τους σβέρκους του κόσμου και αποσύρθηκαν.
Σειρά των Megadeth να παίξουν τα ρέστα τους, έχοντας εκ προοιμίου δύσκολο ρόλο:
Αφενός διαδέχθηκαν τους Slayer που όταν αποφασίζουν να παίξουν live δεν έχουν αντίπαλο, αφετέρου έπρεπε να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κόσμου αμείωτο ξέροντας πως οι Metallica είναι το μεγάλο όνομα της βραδιάς και αυτό που περίμεναν οι περισσότεροι.
Με κάποια προβλήματα στον ήχο στην αρχή, η παρέα του Dave Mustaine ξεκίνησε περίπου στις 20:00 με το ‘Holy Wars’ παίζοντας συνολικά 11 κομμάτια.
Οι Megadeth αποσύρονται και με 10 λεπτά περίπου καθυστέρηση, οι Metallica ανεβαίνουν στην μεγάλη σκηνή.
Οι πρώτες νότες από το Creeping Death σκίζουν τον ουρανό, επικρατεί πανδαιμόνιο και τα πρώτα καπνογόνα ανάβουν.
Πέντε περίπου λεπτά αργότερα, οι ουρανοί ανοίγουν και ο κόσμος ανησυχεί μήπως η μπόρα αναγκάσει τους Metallica να ακυρώσουν τη συναυλία.
Ο James Hetfield βγαίνει μπροστά και ρωτάει το κοινό:
Is the Metallica family of Athens here? Are You With Us?
Τα τύμπανα από την εισαγωγή του ‘For Whom The Bell Tolls’ ακούγονται ξερά, η αγαπημένη μπασογραμμή ηχεί δυνατά και όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ο κόσμος τραγουδάει μανιασμένος μέσα στη βροχή, η μπάντα παίζει τα ρέστα της και όσοι βρέθηκαν εκεί μπορούν να καυχηθούν ότι ήταν μάρτυρες μιας από τις κορυφαίες συναυλιακές στιγμές στη χώρα μας.
‘South of Heaven’ και ‘Raining Blood’:
- Creeping Death
- For Whom the Bell Tolls
- Ride the Lightning
- Harvester of Sorrow
- Fade to Black
- That Was Just Your Life
- The End of the Line
- Sad But True
- Welcome Home (Sanitarium)
- Broken, Beat & Scarred
- One
- Master of Puppets
- Blackened
- Nothing Else Matters
- Enter Sandman
Encore
- Breadfan
- Motorbreath
- Seek and Destroy
