Ο ιθύνων νους των Linkin Park, Mike Shinoda, ανασκαλεύοντας την προσωπική του συλλογή με δίσκους, αποκαλύπτει αυτά που είχαν ιδιαίτερη σημασία για εκείνον και τον διαμόρφωσαν ως μουσικό.
Αυτά ανέφερε στο τεύχος του Metal Hammer:
- Το πρώτο άλμπουμ που αγόρασε o Mike Shinoda:
Run-DMC – Raising Hell (1986)
Το απέκτησα σε βινύλιο όταν κυκλοφόρησε και το αγαπημένο μου κομμάτι που το έβαζα σε επανάληψη ήταν το It’s Tricky. Το σίγουρο είναι πως αυτό με έκανε να θέλω να ραπάρω.
Οι φίλοι μου και εγώ συνηθίζαμε να ανταλλάσουμε δίσκους και οι Run-DMC ήταν αυτοί που μου άλλαξαν τη ζωή. Ήταν ο πιο δυνατός rock rap δίσκος εκείνη την περίοδο.
- Το άλμπουμ με το οποίο o Mike Shinoda σπάει τα φρένα:
Ministry – The Mind Is A Terrible Thing To Taste (1989)
Όταν θες να οδηγήσεις γρήγορα, αυτό το άλμπουμ είναι 100% κατάλληλο.
Αν πρόκειται να πήγαινες εκδρομή με το αυτοκίνητο θα πρότεινα Bjork ή Glitch Mob, αλλά όταν θες να το σανιδώσεις, αυτός είναι ο δίσκος που πρέπει να διαλέξεις.
- Το άλμπουμ που του ράγισε την καρδιά:
Nas – It Was Written (1996)
Το πρώτο άλμπουμ ήταν κλασικό. Ούτε και το δεύτερο ήταν τόσο άσχημο, απλώς δεν ήταν στο επίπεδο που έπρεπε.
Ευτυχώς, ο Nas βρήκε το δρόμο του και έβγαλε κάποια υπέροχα κομμάτια στο υπόλοιπο της καριέρας του. Αυτό εδώ με επηρέασε πολύ
- Το άλμπουμ που θα ήθελε ο Mike Shinoda να του ανήκει:
Jimi Hendrix – Are You Experienced (1967)
Λατρεύω το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του Axis: Bold As Love, αλλά το Are You Experienced είναι πέρα από κάθε σύγκριση.
Δεν ξεπερνιέται.
Το ομώνυμο τραγούδι, το Purple Haze και το Hey Joe… Αυτά είναι μερικά από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια γενικά.
- Το άλμπουμ με το οποίο ερωτεύτηκε:
The Doors – The Doors (1967)
Μεγαλώνοντας, άκουσα κάποια τραγούδια των The Doors, αλλά ποτέ δεν ήμουν οπαδός τους.
Όταν γνώρισα τη γυναίκα μου, μου είπε ότι είναι η αγαπημένη της μπάντα και με ρώτησε αν άκουγα και εγώ. Ήθελα να την εντυπωσιάσω, οπότε είπα ψέματα.
Όταν αποκαλύφθηκε η αλήθεια εγώ είχα αρχίσει πραγματικά να ενδιαφέρομαι για τη μουσική τους και τώρα μ’ αρέσει αρκετά η δουλειά τους.
O πρώτος δίσκος τους ίσως είναι ο αγαπημένος μου.
- Το άλμπουμ που θα έδινε σε ένα παιδί ο Mike Shinoda για να του μάθει «τι σημαίνει metal;»:
Metallica – Ride The Lightning (1984)
Άκουσα αυτό το άλμπουμ στο Λύκειο. Εγώ μισούσα τη metal όταν ήμουν στα 12 – 13, αλλά τους άκουσα κατά λάθος μέσω του Brad Delson.
Σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη, το Ride The Lightning πάντα θα ορίζει τι είναι metal μουσική
- Το άλμπουμ που κανείς δεν θα πιστέψει ότι έχει στη συλλογή του:
Simon & Garfunkel – Parsley, Sage, Rosemary And Thyme (1966)
Αγαπώ τους Simon & Garfunkel. Μ’ αρέσει και ο Cat Stevens, επίσης.
Οι στίχοι στα κομμάτια αυτού του δίσκου είναι πολύ καλοί και ανεβάζουν ψηλά τον πήχη όσον αφορά στο τι μπορεί να γίνει με απλά τραγούδια και χρησιμοποιώντας αφήγηση μέσα σε αυτά.
Είναι ειδικοί σε αυτό.
- Το άλμπουμ με το καλύτερο εξώφυλλο:
Pink Floyd – Dark Side Of The Moon (1973)
Με προσέλκυσε πιθανόν επειδή ταιριάζει με τη ψυχική μου κατάσταση αυτή την περίοδο.
Κάτι πολύ δυναμικό και εμβληματικό αντιπροσωπεύει αυτό το εξώφυλλο και λέει πολλά και για το άλμπουμ το ίδιο. Μ’ αρέσει και γραφιστικά, επίσης.
Υποστηρίζω τη μινιμαλιστική αισθητική. Το νέο μας άλμπουμ έχει ένα απλοϊκό σχέδιο στο εξώφυλλο, σαν κηλίδα από μελάνι, που ο καθένας μπορεί να το δει διαφορετικά.
- Το άλμπουμ που του θυμίζει λυπητερές στιγμές:
Sunny Day Real Estate – How It Feels To Be Something On (1998)
Άκουγα Sunny Day Real Estate όταν πήγα πρώτη χρονιά στο κολέγιο.
Ήμουν μόνος μου, μακριά από τον αδερφό και την οικογένειά μου και το να είσαι μόνος σου ήταν τρομακτικό για εμένα. Νομίζω πως όλους τους φοβίζει αυτή η μετάβαση.
Είναι ένα ωραίο άλμπουμ, ιδανικό για τέτοιες στιγμές.
Δείτε επίσης:
