Misfits: Όταν ένας έφηβος ανέστησε τα τέρατα

Βρισκόμαστε στο έτος 1995, 12 περίπου χρόνια από την διάλυση του επίσημου line up των παλαβών Αμερικανών που τάραξαν όσο λίγοι τα μουσικά νερά στο μεταίχμιο των δεκαετιών 70 και 80.

Τα αδέρφια Jerry Only (μπάσο) και Doyle Wolfgang von Frankenstein (κιθάρα) αποφασίζουν να επαναφέρουν το θρυλικό συγκρότημα ξανά στο προσκήνιο, έπειτα από μια μακρά περίοδο καλλιτεχνικής αγρανάπαυσης αλλά και δικαστικών διενέξεων του πρώτου με τον πρώην τραγουδιστή των Misfits, Glenn Danzing αναφορικά με τα πνευματικά δικαιώματα.

Έχοντας βρει τον κατάλληλο άνθρωπο που θα στελέχωνε την θέση πίσω από τα τύμπανα, στο πρόσωπο του ακούραστου David Calabrese, γνωστό και ως Dr. Chud, έμελλε να απαντηθεί το ερώτημα, ποιος θα αναλάμβανε τα καθήκοντα των φωνητικών, μετά την άρνηση του Danzing να επιστέψει.

Σίγουρα ήταν μια απόφαση δίχως περιθώρια προχειρότητας και βιασύνης , μιας και ο συγκεκριμένος ρόλος απαιτούσε κάποιον που θα διέθετε τα προσόντα να στηρίξει το οργισμένο και άκρως σκοτεινό προφίλ που λάνσαρε η μπάντα και την έκανε τόσο αγαπητή και ταυτόχρονα τρομακτική.

Η προσπάθεια των τριών να προσεγγίσουν στην συνέχεια τον Dave Vanian των The Damned δεν ευόδωσε και έτσι η στροφή τους σε εναλλακτικές, νεανικές λύσεις ήταν πλέον μονόδρομος.

Κάπου εκεί, ο 19χρονος Michael Emmanuel, στα πρώτα λιλιπούτεια βήματά του στον χώρο της μουσικής, πραγματοποιεί οντισιόν μετά από παρακίνηση του παραγωγού του, κυνηγώντας την αναγνώριση μέσα από συνεχείς προσπάθειες να προσαρμοστεί και εν τέλει να υιοθετήσει το ύφος της μπάντας.

Ο μικρός, εντυπωσιάζει τα διάσημα τέρατα και υπό τις ευλογίες του Pete Steele των Type O Negative με τους οποίους θα εμφανίζονταν, κερδίζει με το σπαθί του τη θέση, μια θέση στην οποία ήταν γραφτό να δώσει αστείρευτη ορμή και πηγαία έμπνευση. Κάπως έτσι, υιοθετεί το ψευδώνυμο Michale Graves, και οι ανασχηματισμένοι Misfits ήταν γεγονός.

Ωστόσο η έλευση του Graves δεν είχε απλά ιδιότητα υποκατάστατου του εκπληκτικού Glenn Danzing.

O νεαρός frontman, με την μουσική και σκηνική του αρτιότητα, κυριολεκτικά ανέστησε το δημοφιλές horror punk σχήμα από την απραξία, οδηγώντας τους σε νέες δόξες και σε μία δεύτερη ζωή δημιουργίας και γιγάντωσης του μύθου τους.

Η φωνή του προσέθεσε μια πρωτόγνωρη για το συγκρότημα μελωδικότητα, και μια γλυκιά ανανέωση που εναρμονίστηκε και παράλληλα λείανε τον κλασσικό «βρώμικο» ήχο τους, δίνοντας πνοή σε μια σειρά από επιτυχίες που καθιερώθηκαν και αγαπήθηκαν.

Παράλληλα, έφερε νέες δυναμικές, ανοίγοντας παράθυρο σε μία ιδιαίτερα ψημένη γενιά οπαδών, με την εκρηκτική, ανατριχιαστική φρεσκάδα τους να μπαίνει σφήνα στην πληθώρα των μουσικών τάσεων της δεκαετίας του 90.

Με τον Michale Graves στο μικρόφωνο, οι Misfits ηχογράφησαν δύο studio album.

Το ‘American Psycho’, το οποίο κυκλοφόρησε σαν σήμερα στις 13 Μαΐου του 1997 και το ‘Famous Monsters’ (1999), σε μία απ’ τις πιο παραγωγικές περιόδους του συγκροτήματος, με περιοδείες σε Ευρώπη και Αμερική.

Και σε ότι αφορά το συνθετικό κομμάτι; Ύμνοι όπως ‘Dig up her bones’, ‘Saturday Night’, ‘Scream’, ‘The Haunting’, ‘American Psycho’ έγιναν κλασσικοί, φέροντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή του 19χρονου τραγουδιστή.

Παρ’ όλα αυτά, η επιτυχία και η εφηβική ζωντάνια δεν στάθηκαν αρκετές για να καταπολεμήσουν το σαράκι που διαχρονικά έτρωγε το συγκρότημα, με τις εντάσεις μεταξύ των μελών να πυκνώνουν σταδιακά, οδηγώντας στην οριστική αποχώρηση των Graves και Dr. Chud από τους Misfits τον Οκτώβριο 2000 και μάλιστα στη μέση ενός show τους στο Orlando της Florida.

Λίγους μήνες μετά, ακολούθησε και ο Doyle, απηυδισμένος από τις συνεχείς ανακατατάξεις, βυθίζοντας τους Misfits σε μία μακρά περίοδο εσωστρέφειας, με τον Jerry Only στα φωνητικά, μέχρι και το 2016 και την επανένωσή τους με τον Glenn Danzing.

Όσα χρόνια όμως και αν πέρασαν από τότε, οι fans πότε δεν ξέχασαν την χρυσή 5ετία του Michale Graves και την μεγαλοπρέπεια που η παρουσία του προσέδωσε στους Αμερικανούς punkers. Mία περίοδος, τόσο πλούσια σε ταλέντο και έμπνευση, που εξελίχθηκε σε ένα τεράστιο what if και άφησε ένα διαχρονικό ερώτημα να πλανάται στις καρδιές των φίλων τις μπάντας. Graves ή Danzing;

Και ακόμα αν δεν είμαστε σε θέση να δώσουμε μια ξεκάθαρη απάντηση, ένα είναι σίγουρο.

Όταν ένας έφηβος φτάνει σε σημείο να συγκρίνεται με ένα από τα βαρύτερα ονόματα του χώρου της punk, τότε το καλλιτεχνικό θάρρος του και η θηριώδης δημιουργικότητά του αξίζουν την ιπποτική μας αναγνώριση.