Ανταπόκριση: Muse, Yungblud, Nothing But Thieves, Danai Nielsen στο OAKA
Έφτασε λοιπόν και η 29η Ιουνίου.
Μετά από δύο χρόνια απουσίας του το Ejekt Festival είναι και πάλι εδώ, για να μας χαρίσει αλησμόνητες βραδιές όπως τόσο επιδέξια και διαχρονικά γνωρίζει, παρά το διάλλειμα των τελευταίων ετών.
Σε μια τοποθεσία διαφορετική από αυτή που είχαμε συνηθίσει, ο εξωτερικός χώρος του ΟΑΚΑ έμοιαζε έτοιμος από νωρίς να υποδεχθεί τόσο το φετινό line up, όσο και το αθηναϊκό κοινό που κινούνταν εδώ και μέρες στους ρυθμούς ακόμα μίας πολυαναμενόμενης συναυλιακής βραδιάς.
Η απεργία των λεωφορείων και τρόλεϊ σε καμία περίπτωση δεν πτόησε, και ήδη πριν το άνοιγμα το πυλών από νωρίς το μεσημέρι οι πρώτοι σκληροπυρηνικοί είχαν πιάσει στασίδι για την καλύτερη δυνατή θέση στον μουσικό ήλιο του stage.
Όσο η προσέλευση δυνάμωνε και οι παγωμένες, κερασμένες μπύρες στον εξωτερικό χώρο έδιναν και έπαιρναν, λίγο μετά τις 5.30 έκανε την εμφάνισή της η Danai Nielsen.
Μια άκρως αιθέρια ύπαρξη, με ενδιαφέρουσα και πρωτοποριακή μουσική προσέγγιση, τράβηξε όλα τα βλέμματα των παρευρισκόμενων δίνοντας εμμέσως την υπόσχεση ότι πρόκειται μελλοντικά να μας απασχολήσει ουκ ολίγες φορές.
Την σκυτάλη πήραν οι εκρηκτικοί Nothing But Thieves.
Με τεράστιες επιτυχίες στις αποσκευές στους, όπως ‘Sorry‘, ‘Impossible‘ και φυσικά ‘Amsterdam‘, αλλά και νεότερα hits όπως ‘Futureproof‘ και ‘Is Everybody Going Crazy?‘, οι Βρετανοί stars αψήφησαν την κατά διαστήματα αφόρητη ζέστη καθώς και κάποια αμυδρά τεχνικά προβλήματα και κράτησαν σε απόλυτη εγρήγορση το κοινό με εξίσου δυναμική, σκηνική παρουσία.
Ωστόσο, η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς αναμφίβολα ανήκει στον ισοπεδωτικό Yungblud.
O νεαρός Βρετανός απέδειξε και με το παραπάνω γιατί θεωρείται ένα από τα κορυφαία, ανερχόμενα ταλέντα της ευρωπαϊκής rock, καθώς πέρα από τις εξαιρετικές εκτελέσεις τον κομματιών του, παρέδωσε σεμινάρια υψίστου επιπέδου και σε ότι αφορά το performance.
Δεν σταμάτησε στιγμή να τρέχει επί σκηνής, να ξεσηκώνει κάνοντας παιχνίδι με το κοινό, να εξυμνεί την χώρα μας και έτι περισσότερο την κουζίνα μας.
Προφανέστατα και τα τραγούδια του δεν ήταν τόσο διαδεδομένα στο ελληνικό κοινό, ωστόσο όσοι βρέθηκαν χθες το απόγευμα στο ΟΑΚΑ μόνο για τους Muse, φάνηκε να τα αγκαλιάζουν και με το παραπάνω, γεγονός που και ο ίδιος ανταπέδωσε, ανεβάζοντας στην σκηνή θεατές της πρώτης σειράς, μεταφέροντας το party επάνω στο stage.
Μάλιστα, όταν μια μερίδα του κοινού προσπάθησε αστειευόμενη να δηλώσει ότι δεν της αρέσουν τα τραγούδια του, αυτός φρόντισε να δώσει αποστομωτική απάντηση με την γνωστή λέξη που αρχίζει από ‘F’.
Και όσο η αναμονή για το τελευταίο, γιγαντιαίο όνομα καλά κρατούσε, με μία επιτυχημένη πρόταση γάμου να μεσολαβεί (να ζήσετε παιδιά), περίπου στις 10.00 μ.μ. έκαναν την εμφάνισή τους οι κολοσσοί που ακούνε στο όνομα Muse.
Εξαιρετικά ισορροπημένη setlist μεταξύ νεότερων και παλαιότερων επιτυχιών, οι Matt Belamy, Dominic Howard και Chris Wolstenholme ήταν για ακόμα μια φορά αψεγάδιαστοι, με τον ήχο να σε παραπέμπει σε ακρόαση κανονικού δίσκου, δίχως ωστόσο να λείπει και το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού.
Αλάνθαστοι, ενθουσιώδεις και ακούραστοι δίχως να σταματήσουν παρά για δευτερόλεπτα, καθήλωσαν το ακροατήριο το οποίο οδηγούνταν σε διονυσιακή μανία ακόμα και στο άκουσμα των πρώτων συγχορδιών, κάθε μεγάλης τους επιτυχίας.
Ως συνήθως, δεν επέδειξαν κάποια ιδιαίτερη αλληλεπίδραση με το κοινό, πέρα από το παίξιμο των τραγουδιών τους, ωστόσο ο Bellamy φρόντιζε ανά τακτά χρονικά διαστήματα να υπενθυμίζει την αγάπη του για την Ελλάδα καθώς και για την ελληνική γλώσσα – τα σπαστά ‘σας αγαπώ’ και ‘ευχαριστώ’ έδιναν και έπαιρναν – ενώ στο τέλος, ο Howard έδωσε την πολυπόθητη υπόσχεση για επιστροφής τους.
Τα φωτορυθμικά, σε συνδυασμό με τα εντυπωσιακά σκηνικά, τις cyborg στολές και τα διαστημικά πλάνα του σκηνοθέτη στις γιγαντοοθόνες, συμπλήρωσαν το παζλ ενός ολοκληρωμένου οπτικοακουστικού θεάματος.
Και κάπως έτσι, ένα ακόμη καυτό, θεαματικό Ejekt έριξε αυλαία.
Συγκινήσεις και ενθουσιασμός, σε ένα μαζικό κύμα στη συχνότητα του οποίου συντονίστηκαν δεκάδες χιλιάδες φωνές και συναισθήματα, τονίζοντας σε αυτό το σημείο την εξαιρετική ποιότητα του ήχου η οποία προσέθεσε αισθητά στην όλη εμπειρία.
Ωστόσο, σε ό,τι αφορά τα αρνητικά , αξίζει να σταθούμε στην ελαφρώς μίζερη εικόνα που αποπνέονταν από το θέαμα μιας μισοάδειας ζώνης Α, τη στιγμή που στις πρώτες σειρές της ζώνης Β επικρατούσε σε ορισμένα σημεία ασφυκτικός συνωστισμός καθώς και στην επιλογή του χώρου, ο οποίος στερούνταν του απαραίτητου εύρους και δυσχέρανε σημαντικά την αποχώρηση του κοινού.
Όπως και να έχει όμως, το Ejekt επέστρεψε και μας θύμισε μετά από πολύ καιρό τον λόγο που αγαπάμε τα συναυλιακά καλοκαίρια.
Την αίσθηση του να ξεχνάς την όποια κούραση, πόνο, δίψα και δυσφορία της αναμονής με το που ακούς το riff ενός τραγουδιού όπως το ‘Plug In Baby‘.
Για τον λόγο αυτό, τόσο το Rockrooster όσο και πολλοί από εσάς θα είμαστε του χρόνου και για πολλά χρόνια εδώ.
Η setlist των Muse στο ΟΑΚΑ:
Will of the People
Interlude
Hysteria
Drill Sergeant
Psycho
Pressure
Won’t Stand Down
Citizen Erased
The Gallery
Compliance
Thought Contagion
Time Is Running Out
Nishe
Madness
Supermassive Black Hole
Plug In Baby
Behold, the Glove
Uprising
Prelude
Starlight
Encore:
Kill or Be Killed
Knights of Cydonia
