Naxatras – III (2018)
Οι Naxatras επέστρεψαν δισκογραφικά με τον δίσκο ‘III’.
Το ‘III’ κυκλοφόρησε στις 16 Φεβρουαρίου, ψηφιακά και μέσα στο 2018 αναμένεται να κυκλοφορήσει σε CD και βινύλιο, ενώ είναι ήδη διαθέσιμο για προπαραγγελία στο Bandcamp.
Η ηχογράφηση του άλμπουμ έγινε στο Magnetic Fidelity από τον Jesus I. Agnew, με πλήρως αναλογικό εξοπλισμό, όπως ακριβώς και στις προηγούμενες δουλειές των Naxatras, κάτι που τους έκανε να ξεχωρίσουν εξαρχής.
Μετά το ‘II’ του 2016 και το ‘All the Stars Collide Into a Single Ray’ που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, οι Naxatras συνεχίζουν να είναι δημιουργικοί, κάνοντας περιοδείες με μεγάλα ονόματα και ανεβαίνοντας στη σκηνή γνωστών φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων το Lake On Fire στην Αυστρία, το Void Fest και το Keep It Low. Το τρίο, αποτελούμενο από τους John Vagenas (μπάσο, synths και φωνητικά), John Delias (κιθάρα και φωνητικά) και τον Kostas Harizanis (τύμπανα), παρουσιάζουν έναν δίσκο για πολλές ακροάσεις.
Φαίνεται πως η χημεία μεταξύ τους λειτούργησε υπέρ τους για ακόμη μια φορά. Η ενέργεια που αντλείται από το ‘III’ είναι αρκετά χαλαρωτική και ταξιδιάρικη με μεγάλες δόσεις ψυχεδέλειας, διατηρεί παράλληλα όμως και πιο βαριά στοιχεία σε πολλά σημεία του δίσκου, όπως στο ‘On the Silver Line’ ή στο ‘Machine’.
Ο δίσκος ξεκινάει με το ‘You Won’t Be Left Alone’, ένα αρκετά chill κομμάτι διάρκειας 11 λεπτών περίπου και συνεχίζει με το ‘On the Silver Line’ που είναι και το πρώτο κομμάτι που δημοσιεύθηκε από τον δίσκο. Είναι δυναμικό και διαθέτει μία εθιστική μελωδία που σου “μένει”.
Ακολουθεί το μαγευτικό ‘Land of Infinite Time’, με λίγο πιο dub διάθεση, είναι ιδανικό για πολύωρο τζαμάρισμα και όλο το vibe θυμίζει λίγο τις μυσταγωγικές συνθέσεις και μελωδίες των Electric Octopus.
Στη συνέχεια ακούμε το ‘Machine’, ένα από τα highlights του δίσκου.
Κάπου πριν το τέλος του κομματιού σε παρασέρνει ένας trippy ήχος μέχρι να ακουστεί και πάλι η υπνωτική κιθάρα και τα αργόσυρτα τύμπανα, όπου υποδέχονται το επόμενο κομμάτι του δίσκου με τίτλο ‘Prophet’.
Η μπασογραμμή σε συνδυασμό με την βαριά κιθάρα και τα τύμπανα, συγκροτούν σε ένα όμορφο αποτέλεσμα, το οποίο όμως ίσως και να υστερεί σε κάποια σημεία λόγω της υπερβολικά φιλτραρισμένης φωνής. Μετά τα 4 λεπτά της προφητείας, η ατμόσφαιρα του γίνεται πιο βαριά και η κιθάρα σχεδόν απειλητική…
Το μπλουζιάρικο ‘White Morning’ είναι μία ευχάριστη έκπληξη στον δίσκο. Υπέροχο κομμάτι που θα μπορούσε να σταθεί σε δίσκους μεγάλων συγκροτημάτων, αφού δε στερείται ούτε ποιότητας, αλλά ούτε ουσίας.
Αν το άκουγε κατά τύχη ο David Gilmour στο ραδιόφωνο κατά τη διάρκεια των διακοπών του σ’ ένα ελληνικό νησί, θα ήταν πολύ χαρούμενος. Η ρυθμική κιθάρα πιστώνεται στον Filon Geropoulos.
Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, με τίτλο ‘Spring Song’, είναι το πιο αισιόδοξο (αν και λίγο βεβιασμένο) τέλος που θα μπορούσαν να δώσουν στο ‘III’. Ο Filon Geropoulos ανέλαβε την ακουστική κιθάρα και τα υπόλοιπα η μαγική τριάδα, δίνοντας μία πιο φωτεινή αλλά παράλληλα λίγο μελαγχολική αίσθηση στον δίσκο.
Συνοψίζοντας, το ‘III’ είναι ένα μείγμα από ονειρικές μελωδίες, βαριά αλλά καθαρά riffs και 70s διάθεση. Το απροσδόκητο τέλος είναι κόλπο για να πατήσουμε το repeat (σε ‘μένα έπιασε πάντως).
Σ’ ένα μεγάλο μέρος του είναι instrumental, αλλά δεν απουσιάζουν τα φωνητικά, με κάποιες μέτριες και κάποιες αρκετά καλές στιγμές. Δε λείπουν τα fuzzy στοιχεία, αλλά και να έλειπαν, θεωρώ πως το νόημα σ’ έναν δίσκο των Naxatras δεν βρίσκεται εκεί.
Δεν ξέρω αν έχουν προσδιορίσει επακριβώς το είδος στο οποίο ανήκουν, ούτε και χρειάζεται. Όσο το ψάχνουν πάντως (αν το ψάχνουν) εμείς θα ακούμε τις μουσικάρες που φτιάχνουν και θα ταξιδεύουμε με μια χρονομηχανή πίσω στη δεκαετία του ’70, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο μέλλον της μπάντας, που φαίνεται αρκετά ευοίωνο.