Ο Flea παίρνει την πένα του και εκφράζει τους προβληματισμούς του για τον εθισμό από τα οπιοειδή, σε άρθρο του το οποίο δημοσιεύεται στο περιοδικό Time.
Ο μπασίστας των Red Hot Chili Peppers κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τα συνταγογραφούμενα αναλγητικά φάρμακα τα οποία μπορούν να οδηγήσουν «απολύτως λογικούς ανθρώπους» στον εθισμό, όπως ο ίδιος τονίζει.
Να υπενθυμίσουμε ότι τόσο ο θάνατος του Chris Cornell όσο και του Tom Petty αλλά και του Prince, συνδέθηκαν με τέτοιου είδους εξαρτήσεις.
Μέσα από το άρθρο του, ο Flea κάνει μία αναδρομή στη δική του εμπειρία με τα ναρκωτικά και στο τι τον ώθησε στο να έχει παραμείνει καθαρός από το 1993 και μετά.
Στη συνέχεια επισημαίνει το πόσο εύκολο είναι να εθιστεί οποιοσδήποτε άνθρωπος στα οπιοειδή, μέσα από συνταγογραφούμενα παυσίπονα, αναφερόμενος και στη δική του περιπέτεια μετά από το ατύχημα που είχε κάνοντας snowboarding.
Ας δούμε ένα μεγάλο απόσπασμα από τα όσα έγραψε:
Ήμουν κοντά στην κατάχρηση από την ημέρα που γεννήθηκα.
Όλοι οι ενήλικες στη ζωή μου τακτικά ναρκώνονταν για να ξεφύγουν από τα προβλήματά τους, και το αλκοόλ και τα ναρκωτικά ήταν παντού, πάντα.
Ξεκίνησα να καπνίζω χόρτο όταν ήμουν 11 και συνέχισα να σνιφάρω, να κάνω ενέσεις και να καπνίζω σε όλη την εφηβεία και τη δεκαετία των 20 μου.
Είδα τρεις από τους πιο αγαπημένους μου φίλους να πεθαίνουν από τα ναρκωτικά πριν φτάσουν τα 26 και έφτασα κι εγώ κοντά.
Ήταν η δυνατή επιθυμία του να γίνω ένας καλός πατέρας που τελικά ενέπνευσε μέσα μου το αίσθημα της αυτο-συντήρησης. Και το 1993, σε ηλικία 30 ετών, κατάλαβα επιτέλους πως τα ναρκωτικά ήταν καταστροφικά, έκλεβαν τη δύναμη της ζωής μου.
Τα έκοψα για πάντα.
[…]
Όταν όμως ανοίξεις μία φορά την πόρτα της κατάχρησης, είναι πάντα εκεί και σε δελεάζει να μπεις μέσα και να φτιαχτείς.
Μπορείς να κάνεις διαλογισμό, γυμναστική, προσευχές, να πας στον ψυχίατρο, να αντιμετωπίσεις υπομονετικά και ταπεινά τα δύσκολα προβλήματα στις σχέσεις σου. Μπορείς να κάνεις όλα αυτά ή μπορείς απλώς να συναντήσεις έναν dealer, να πάρεις μία σακούλα με ναρκωτικά για $50 και να τα φτιάξεις όλα σε ένα λεπτό.
Πριν από μερικά χρόνια έσπασα το χέρι μου σε ένα ατύχημα στο snowboarding και έκανα μία σημαντική επέμβαση.
Ο γιατρός μου με έφτιαξε πάλι και χάρις σε αυτόν μπορώ και παίζω ακόμα μπάσο με την καρδιά μου. Αλλά μου έδωσε και μία δίμηνη συνταγή για Oxycontin (οπιοειδές αναλγητικό).
Ήμουν φτιαγμένος όσο δεν πάει όταν το έπαιρνα.
Δεν έσβηνε μόνο τον φυσικό πόνο αλλά και όλα τα συναισθήματά μου. Δεν ήμουν παρών για τα παιδιά μου, το δημιουργικό μου πνεύμα παρήκμασε και έπεσα σε κατάθλιψη.
Σταμάτησα να τα παίρνω μετά από τον πρώτο μήνα, αν και μπορούσα να τα συνεχίσω.
Απολύτως λογικοί άνθρωποι εθίζονται σε αυτά τα φάρμακα και καταλήγουν νεκροί. Δικηγόροι, υδραυλικοί, φιλόσοφοι, celebrities – ο εθισμός δεν ενδιαφέρεται για το ποιος είσαι.
Υπάρχει προφανώς μία στιγμή που πρέπει να συνταγογραφούνται παυσίπονα, αλλά και οι γιατροί θα πρέπει να είναι περισσότερο απαιτητικοί.
Επίσης είναι το ίδιο προφανές ότι θα πρέπει μετά από κάθε συνταγή οπιοειδών να ακολουθεί μία παρακολούθηση και μία αποκατάσταση για κάποιον που ίσως εθιστεί σε αυτά.
Οι μεγάλες φαρμακευτικές θα πρέπει να πληρώνουν για όλα αυτά, με ένα ποσοστό από τα τεράστια κέρδη τους.
Ο εθισμός είναι μία σκληρή ασθένεια και η ιατρική κοινότητα, μαζί με τις κυβερνήσεις, θα πρέπει να προσφέρουν βοήθεια σε όσους τη χρειάζονται.
Η ζωή μας πληγώνει.
Ο κόσμος είναι τρομακτικός και είναι ευκολότερο το να πάρεις ναρκωτικά από το να αντιμετωπίσεις τον πόνο, το άγχος, την αδικία και την απογοήτευση.
Αλλά με το να έχουμε ευγνωμοσύνη ακόμα και για τις δύσκολες στιγμές και με το να εκτιμούμε τα μαθήματα από τις δυσκολίες, έχουμε την ευκαιρία να τις ξεπεράσουμε και να γίνουμε πιο υγιή και ευτυχισμένα άτομα που ζουν χωρίς τον ισχυρό πειρασμό του εθισμού.
Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Flea, εδώ.
