Τριάντα οκτώ χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από τον θάνατο του εμβληματικού ντράμερ των Led Zeppelin, John Bonham.
Παρότι έφυγε από τη ζωή σε νεαρή ηλικία, η μουσική κληρονομιά που άφησε πίσω του είναι αλησμόνητη, ενώ ο γιος του, Jason Bonham, χαράσσει πλέον τη δική του πορεία στον χώρο της μουσικής.
Πριν από μερικά χρόνια, μάλιστα, και συγκεκριμένα το 2015, ο Jason Bonham έφερε στο μυαλό του ξανά την ημέρα που ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή και παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε πώς έζησε εκείνες τις στιγμές, σύμφωνα με δηλώσεις του στο podcast του Pat Monahan.
Ήμουν 14 κι εκείνος 32. Θυμάμαι ότι δεν ήξερα ακριβώς τι στο καλό συνέβαινε.
Όταν δεν γνωρίζεις τίποτα για τον θάνατο και κανείς κοντινός σου δεν έχει πεθάνει…
Μπορώ να φέρω εκείνη την ημέρα πολύ καθαρά στο μυαλό μου.
Πήγα στην πίσω πόρτα όπου κάποιος χτυπούσε. Ήταν ο Robert Plant και η Maureen, το οποίο ήταν παράξενο, γιατί έπρεπε να βρίσκονται στη πρόβα.
Με ρώτησε αν ήταν η μητέρα μου σπίτι. Κι εγώ είπα “Ναι, μισό λεπτό”. Εκείνη τότε ρωτούσε, “Είναι ο Robert εδώ;”, “Tι κάνει εδώ;”, “Πού είναι ο πατέρας σου;”.
Θυμάμαι να βλέπω την οικογένεια να φτάνει με την άκρη του ματιού μου και ξεκίνησα να αναστατώνομαι, δεν γνώριζα γιατί, αλλά ήξερα πως κάτι συνέβαινε.
Η μητέρα μου ήρθε μέσα και μου είπε, “Ο πατέρας σου πέθανε”. Θυμάμαι ότι είπα, “Ω, εντάξει. Θα πάω σχολείο αύριο;”.
Με το πέρασμα των χρόνων ο Jason βρήκε κι εκείνος τη θέση του στο χώρο της μουσικής. Όμως, παρά τη θετική επίδραση που είχε η μουσική κληρονομιά του πατέρα του, ταυτόχρονα έβαζε στις πλάτες του ένα μεγάλο βάρος.
Έτσι, είχε να αντιμετωπίσει συν τοις άλλοις, την πίεση του να ακολουθήσει τα βήματα των θρύλων του παρελθόντος.
Το χρησιμοποίησα πολλές φορές για να μεθύσω, ξέρεις.
Για να προσπαθήσω να ταιριάξω, για να μιμηθώ κατά κάποιον τρόπο το λάθος πρότυπο του πατέρα μου..
Κάποια στιγμή στην όλη προσπάθειά του να μείνει νηφάλιος εμφανίστηκε σαν από μηχανής θεός, ο Lemmy και τον βοήθησε να βγει από όλο το αδιέξοδο που είχε δημιουργήσει.
Ο Jason εξηγεί ότι θυμάται να τον αρπάζουν και να του προσφέρουν ένα είδος rock ‘n’ roll αγάπης.
Έτσι, ευτυχώς κατάφερε να ελέγξει τους εθισμούς του.
Ευτυχώς όταν τελικά μπήκα μέσα σε όλο αυτό, ένιωσα αναζωογονημένος και μου επιτράπηκε να απολαύσω ξανά από την αρχή τη μουσική.
