Οι μπάντες του New Long Fest 2017 αποκαλύπτουν την αγαπημένη τους μουσική δεκαετία

Το 13ο New Long fest καταφθάνει με παλιές και αγαπημένες αλλά και φρέσκες μπάντες της ελληνικής underground rock σκηνής. Θέλοντας να σας δώσουμε μια πολύ καλή εικόνα για τον χαρακτήρα και τις επιρροές της κάθε μπάντας απευθύναμε σε όλα τα συγκροτήματα την ερώτηση: “Ποια είναι η αγαπημένη σας μουσική δεκαετία και ποιος δίσκος τη σηματοδοτεί κατά τη γνώμη σας;”.

Οι απαντήσεις ποικίλουν, το μόνο σίγουρο είναι όμως ότι θα γεμίσετε μουσική! Ρίξτε λοιπόν ματιά σε αυτά που μας απάντησαν οι 14 μπάντες του φετινού New Long fest και συμφωνήστε ή διαφωνήστε με τις απόψεις τους.

Πλήρης οδηγός για το New Long Fest (2017)

Hail Spirit Noir

Η αγαπημένη μας δεκαετία είναι μάλλον η δεκαετία των ’70s, εκεί που οργίασαν μπάντες όπως οι Yes, οι Camel, oι Genesis, οι Emerson Lake and Palmer, οι Pink Floyd και άλλοι πολλοί. Στην ουσία, αυτή η δεκαετία έβαλε το prog στοιχείο και τα synths για τα καλά στη μουσική. Αγαπημένο μας άλμπουμ από εκείνη τη δεκαετία μάλλον θα έλεγα το ‘Wish You Were Here’ γιατί είναι το peak της δημιουργικότητας μιας εποχής που άλλαξε για πάντα το σύγχρονο rock και metal.

Το παρασκήνιο της προετοιμασίας του ‘Wish You Were Here’ των Pink Floyd

Allochiria

Νομίζω ότι η δεκατία που μας χαρακτηρίζει σαν συγκρότημα είναι τα ’00s, αφού από εκεί αντλούμε τις περισσότερες επιρροές μας συνθετικά και αισθητικά. Αγαπημένος δίσκος δεν υπάρχει μόνο ένας αλλά νομίζω το ‘Oceanic’ των Isis που κυκλοφόρησε το 2002 ήταν σίγουρα ένας από τους επιδραστικότερους στο είδος μας, καθώς γέννησε στην ουσία ένα νέο μουσικό ρεύμα.

Κανένα συγκρότημα δεν είχε παίξει έτσι μέχρι τότε, ούτε είχε τέτοια προσέγγιση στον ήχο του και στην παραγωγή του, οπότε αξίζει σίγουρα μια αναφορά!

Allochiria – Throes / Review

Puta Volcano

Σίγουρα ομόφωνα η πρώτη μας σκέψη είναι το ‘In Utero’ των αξεπέραστων Nirvana. Έθεσε τον πήχη πολύ ψηλά, πολύ νωρίς! Η μουσική που γράφτηκε εκείνες τις μέρες σε εκείνο το δωμάτιο με καπετάνιο τον Steve Albini, κατάφερε να μας επηρεάσει για πολλές δεκαετίες. Ενορχηστρώσεις που μέχρι τότε ήταν εξωγήινες, αισθητική που δύσκολα αντιγράφεται και παραγωγή-έμπνευση, σεμιναριακού επιπέδου μέχρι και τις μέρες μας!

Ο τελευταίος μας δίσκος, ‘Harmony Of Spheres’, είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα/επιχείρημα για το ότι το ‘In Utero’ είναι ακόμη η έμπνευσή μας για το πώς μια μπάντα πρέπει να ακούγεται. Ζωντανή, με την αίσθηση ενός ζεστού δωματίου με live feeling.

Mahakala

Θα μιλήσω προσωπικά (Δημήτρης), καθώς νομίζω πως εδώ οι απόψεις διίστανται από μέλος σε μέλος. Προσωπική, αγαπημένη μου δεκαετία, λοιπόν, αποτελούν τα ’70s, που πραγματικά γέννησαν αναρίθμητα και πολύ επιδραστικά αριστουργήματα σε δισκογραφικό επίπεδο. Αν θα έπρεπε οπωσδήποτε ωστόσο να διαλέξω μία και μόνο κυκλοφορία, τότε μάλλον θα έλεγα το ‘Agents of Fortune’ των Blue Oyster Cult. Από πού να αρχίσω για αυτόν τον δίσκο πραγματικά… Για αρχή, λιγάκι σάστισα όταν πρόσεξα πως το ‘Tattoo Vampire’ έχει ένα riff που μοιάζει πολύ με τη γέφυρα του δικού μας, ‘By My Hand’ (ακούστε εδώ).

Δεν άργησα να ταυτιστώ και λίγο καιρό μετά το συγκεκριμένο σχήμα με είχε μαγέψει, είχα αγοράσει όλη τη δισκογραφία του και ρούφαγα την ουσία μέσα από κάθε τραγούδι του! Το θρυλικό ‘(Don’t Fear) The Reaper’, εκτός από πασίγνωστο (από αυτά τα τραγούδια που απλά περνούν μέσα στο DNA σου και αναπαράγονται αυτομάτως στο ηχείο της ψυχής σου), εμπεριέχει αναμφίβολα και κάποιες από τις πιο αριστουργηματικές εμπνεύσεις της δεκαετίας του, ενώ την ορίζει απόλυτα. Μέσα σε όλα, άξιο αναφοράς είναι και το ότι παρά το ότι αποτέλεσαν έμπνευση για εκατοντάδες μπάντες από το πάνω ράφι -Ghost και Metallica to name a few- οι Blue Oyster Cult ποτέ δεν έγιναν η τεράστια μπάντα που άξιζαν να είναι (σε επίπεδο ακροαματικότητας), γεγονός που τους καθιστά και μία από τις πιο αδικημένες περιπτώσεις του παγκοσμίου rock γίγνεσθαι!

Mahakala – The Second Fall / Review

Chronosphere

Αγαπημένη μας δεκαετία είναι τα ’80s, αν πρέπει να διαλέξουμε μια μόνο… Τότε βγήκαν τα ‘The Number Of The Beast’, ‘Peace Sells But Who’s Buying’, ‘Ace of Spades’ κλπ. Δεν μπορούμε να διαλέξουμε έναν από όλους αυτούς, συγγνώμη…Το μόνο που θα πούμε είναι ότι μας άλλαξαν τη ζωή μια για πάντα!

Iron Maiden – The Number Of The Beast: Η ιστορία πίσω από κάθε κομμάτι

Motörhead: Όταν έσκασε σαν κεραυνός το ‘Ace Of Spades’!

Void Droid

Είναι περίπλοκη ερώτηση για εμάς, γιατί κάθε μέλος θα απαντούσε σίγουρα διαφορετικά! Για αυτό θα ανατρέξουμε στον κοινό μας άξονα ως μπάντα και η απάντηση είναι τα ’80s και συγκεκριμένα η χρονιά 1984 και ο δίσκος ‘Ride The Lightning’ των Metallica.

Από πού να πρωτο-ξεκινήσεις τώρα… Αρχικά μόνο και μόνο από το εξώφυλλο θες να αγοράσεις πολύ αυτόν τον δίσκο! Κάθε φορά που τον ακούμε μας ξυπνάνε συναισθήματα από την παιδική μας ηλικία και εκείνος ο ενθουσιασμός του τι είχαμε ανακαλύψει τότε! Απαραίτητο συστατικό ακρόασης του είναι να βάλεις την ένταση στο τέρμα καθώς από το εναρκτήριο ‘Fight Fire With Fire’, οι τύποι έχουν την διάθεση να σου πάρουν τα μυαλά!

Αστείρευτη έμπνευση, μοναδικές συνθέσεις, τεράστιες επιτυχίες που ακόμα και σήμερα παίζουν παντού… Θεωρούμε ότι είναι ο δίσκος-ορόσημο για τους Metallica, αυτός με τον οποίο «ενηλικιώθηκαν», ωρίμασαν και άλλαξαν επίπεδο, εδραιώνοντάς τους στο πάνθεον της metal σκηνής.

Metallica – Ride The Lightning: Η ιστορία πίσω από κάθε κομμάτι

Void Droid – Terrestrial / Review

Blame Kandinsky

Στράτος: ’00s με αγαπημένο δίσκο το Katatonia – ‘Last Fair Deal Gone Down’… Γιατί εφηβεία, γιατί περίοδος, γιατί όλα είναι μάταια!

Σπύρος: ’90s με Pantera – ‘The Great Southern Trendkill’ γιατί μεγάλωσα στην Κυψέλη κ εκτιμώ τα καλά τσιμέντα!

Κώστας: ’70s με ‘Red’ από King Crimson γιατί δεν υπάρχει καν επειδή!

Χρήστος: ’00s με Radiohead – ‘In Rainbows’, γιατί έχει κομμάτι μέσα που όλοι η μπάντα πιάνει τα κρουστά. Beat that!

Μάριος: ’70s με Dire Straits – ‘Dire Straits’ γιατί δεν θα βγει ποτέ πιο… sexy δίσκος από αυτόν!

Το υπέροχο, ομώνυμο ντεμπούτο των Dire Straits

BORDERLINE SYNDROME

Το ‘Lateralus‘ είναι ένας δίσκος που εκτιμούμε σε όλα τα επίπεδα (συνθέσεις-στίχοι-παιξίματα-παραγωγή) και που όταν κυκλοφόρησε ήμασταν ευτυχισμένοι για κάνα τρίμηνο. Η αισθητική των Tool, ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τον ρυθμό, το πώς αναπτύσσουν τις ιδέες τους, και το ότι νιώθεις πως στον δίσκο δεν περισσεύει ούτε 1 δευτερόλεπτο, μας κάνει να τον ακούμε ακόμα, μετά από 16 χρόνια, και συνήθως ολόκληρο.

Nochnoy Dozor

Guns N‘ Roses – ‘Appetite for Destruction‘ (1987), απλά γιατί είναι έπος. Όπως και το να πηγαίνεις σχολείο και να μεγαλώνεις τότε ήταν κάτι μαγικό! Generation X for ever!

Dendrites

Σε ατομικό επίπεδο, πιστεύω όλοι θα δίναμε διαφορετικές απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις. Σαν μπάντα, μάλλον το μεγαλύτερο μέρος των επιρροών μας έρχεται από τα ’90s, οπότε θα διαλέξουμε ένα δίσκο από αυτή την δεκαετία. Θα πούμε το ‘Dirt‘ των Alice in Chains, επειδή πρώτα απ’ όλα, συμφωνούμε όλοι μέσα στην μπάντα ότι είναι ένας άψογος και φοβερά επιδραστικός δίσκος σε όλα τα επίπεδα. Καταπληκτικός ήχος, τα τραγούδια από την αρχή ως το τέλος είναι όλα ένα κι ένα, συναίσθημα, ψυχή, ίσως η κορυφαία στιγμή των Alice in Chains. Όσο για τους μουσικούς, τι να πρωτοπείς… Φανταστικές μπασογραμμές από τον Mike Inez (για χρόνια μπασίστας και στον Ozzy), πανέξυπνα τύμπανα από τον Sean Kinney (ίσως ένας από τους πιο αθόρυβα γαμάτους drummer εκείνης της δεκαετίας), εκπληκτικές συνθέσεις και τσαμπουκαλεμένα κιθαρίδια από τον Mr. Jerry Cantrell.

Κι όσο για την φωνή και τους στίχους, ο,τι και να πει κανείς για το μεγαλείο της ερμηνείας του τεράστιου Layne Staley είναι λίγο. Τραγούδια όπως τα ‘Them Bones‘, ‘Rain When I Die‘, ‘Rooster‘ και το εφιαλτικό ομώνυμο κομμάτι πραγματικά δεν ξαναγράφονται. Ίσως ένας από τους κορυφαίους τραγουδιστές της γενιάς του μαζί με τον Chris Cornell σε αυτό που οι εταιρείες ονόμασαν grunge. Βέβαια την ίδια δεκαετία βγήκαν διαμάντια σε όλο το φάσμα του σκληρού ήχου, και η λίστα μας θα μπορούσε να είναι πραγματικά τεράστια, αλλά για χάρη της ερώτησης θα επιλέξουμε την συγκεκριμένη δεκαετία και τον συγκεκριμένο δίσκο.

10 κομμάτια γραμμένα για τον Layne Staley

Dendrites – Dendrites / Review

Amniac

Η πιο σημαντική δεκαετία για την μουσική ήταν τα ’90s λόγω της grunge σκηνής. Έβλεπες μπάντες να παίζουν από rock n’ roll μέχρι metal με μόνο κοινό γνώμονα την περιοχή που ζούσαν και το ότι επηρέαζαν τον κόσμο τόσο μουσικά και ιδεολογικά όσο και ενδυματολογικά. Αγαπημένος δίσκος σίγουρα κάτι από την μπάντα που τα άλλαξε όλα, τους Νirvana, και ας πούμε τον πιο θορυβώδη τους, το ‘In Utero‘.

Krause

Θα γίνουμε γραφικοί και θα πούμε τα ’80s καθώς ήταν η δεκαετία κατά την οποία άνθισε η metal σκηνή και η δεκαετία η οποία μας επηρέασε περισσότερο μεγαλώνοντας. Έχουμε την υποχρέωση να αναφέρουμε τους Slayer και το ‘South of Heaven‘ ως σημαντικότερο δίσκο της δεκαετίας αυτής. Κολασμένα riff, αλήτικο drumming, Araya και μόνο Slayer.

Hypnotic Nausea

Πάντα μας δυσκολεύουν τέτοιου τύπου ερωτήσεις διότι δεν ξέρουμε τι να πρωτοπούμε, τι να αφήσουμε απ’έξω. Αν και λατρεύουμε το classic rock των ’70s νομίζω πως θα διαλέγαμε τα ’90s για τον λόγο ότι αρκετές κυκλοφορίες αυτής τις δεκαετίας τις ζήσαμε σε πραγματικό χρόνο. Ενδεικτικά θα πούμε 3 αγαπημένα albums. Το ‘Grace‘ του Jeff Buckley, το ‘OK Computer‘ των Radiohead και το ‘California‘ των Mr. Bungle.

SuperPuma

Ο αγαπημένος μας δίσκος από τη δεκαετία του ’90 είναι το ‘Angel Dust’ από Faith No More. Μέσα σε μια σχεδόν ώρα οι απίστευτοι αυτοί τύποι παίζουν τα πάντα, φλερτάρουν με τα κλισέ, και τελικά τα παρατάνε στα κρύα του λουτρού για μια καινούρια έκπληξη, φρέσκια και σφριγηλή! Δεν υπάρχει ούτε μια παύση που να μην εξυπηρετεί τη μουσική σαν ολότητα, τα πάντα έχουν λόγο ύπαρξης. Χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς ενδοιασμούς. Ένα αριστούργημα πολλά χρόνια μπροστά απ’την εποχή του. Θα μπορούσα να γράψω σελίδες ολόκληρες αλλά προτιμώ να βάλω το δίσκο να παίξει άλλη μια φορά…