Ανταπόκριση: Paradise Lost, Fragment Soul / Fuzz

Άλλη μια επίσκεψη των Paradise Lost στην Ελλάδα.

Βασίλης Τσάκαλος
18/04/2022

Είδαμε τη συναυλία των Paradise Lost και σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας

Δύο χρόνια χωρίς συναυλία είναι πολλά.

Οι Katatonia το 2020 φαντάζουν σαν από άλλη εποχή και τα πενήντα λεπτά Deuce τον Μάρτιο πριν την ταινία του Rory Gallagher δεν καλύπτουν.

Αλλιώς είναι να τραγουδάς με τις γροθιές ψηλά μαζί με άλλους ενθουσιώδεις οπαδούς όταν παίζουν οι Paradise Lost, αλλιώς να παρακολουθείς καθιστός και με πιο «καλό κόσμο» μια tribute μπάντα να προλογίζει ένα event.

Αφήνοντας σταδιακά πίσω τους πανδημικές συνήθειες και προσδοκίες (εκτός βέβαια του πιστοποιητικού), αρκετός κόσμος είχε μαζευτεί από νωρίς, με την ουρά έξω από το Fuzz να’χει μεγαλώσει πριν ακόμα ανέβουν στη σκηνή οι Fragment Soul.

Ωραίο συγκρότημα, με πένθιμη, ατμοσφαιρική μουσική και καλό συνδυασμό αντρικών και γυναικείων φωνητικών. Αλλά, όπως γρήγορα φάνηκε, όχι το πλέον κατάλληλο είδος για συναυλία.

Οι αργοί ρυθμοί, τα προβλήματα στον ήχο που «έθαψαν» ορισμένα όργανα και το ότι ήταν άγνωστοι σε μεγάλο μέρος του κοινού οδήγησε σε σχετική αδιαφορία. Ανά σημεία, η βαβούρα από τα πηγαδάκια της πλατείας ακουγόταν πιο έντονα από τα μακρόσυρτα περάσματα της μπάντας.

Τουλάχιστον έλαβαν ένα αρκετά θερμό χειροκρότημα μετά την ολοκλήρωση του μισάωρου set τους, αλλά δυστυχώς οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές για τη μουσική τους.

Ακολούθησε μισή ώρα διάλειμμα, με τον κόσμο να πυκνώνει ακόμα περισσότερο, σε ένα Fuzz όπου καρφίτσα μπορεί να έπεφτε, αλλά που σίγουρα κάθε άλλο παρά άδειο ήταν.

Ώρα 9:30, και μέσα από πυκνό καπνό και δυσοίωνη μουσική, ξεπροβάλλουν στη σκηνή οι Paradise Lost και οι πρώτες νότες του ‘Embers Fire’ ανάβουν σπίθες από κάτω.

Πόσες φορές έχουν έρθει στην Ελλάδα οι Paradise Lost; Δέκα; Δεκαπέντε; Είκοσι; Σίγουρα πολλές. Πιθανότατα μεγάλο μέρος του κόσμου που ήταν την Κυριακή στο Fuzz τους έχει ξαναδεί, ενδεχομένως περισσότερες από μία φορές. Οι Paradise Lost επιστρέφουν, και το ίδιο κάνουν οι οπαδοί τους.

Αυτό φταίει άραγε που κάτι φαινόταν να λείπει από την εμφάνισή τους; Έχουν κατηγορηθεί στο παρελθόν για πιο μέτριες εμφανίσεις και σίγουρα αυτήν τη φορά φαινόταν ότι υπήρχε διάθεση.

Ο Nick Holmes ήταν φιλικός και επικοινωνιακός, κάνοντας χιούμορ για τον καιρό, τα πάλαι ποτέ μακριά μαλλιά του και το ‘Host’, η μπάντα απέδωσε και ο κόσμος συμμετείχε και το απόλαυσε. Αλλά και πάλι, αυτός ο διεκπεραιωτισμός που συνδέεται μαζί τους εδώ και κάποιο διάστημα δεν αποφεύχθηκε εντελώς.

Ο ήχος ήταν τουλάχιστον πολύ καλός, αφού ξεπεράστηκαν κάποια αρχικά προβλήματα (εντελώς θαμμένα στην αρχή τα φωνητικά, αλλά αυτό γρήγορα διορθώθηκε), αλλά κάτι παραπάνω από ογδόντα λεπτά εμφάνιση μαζί με την αναμονή για το encore είναι λίγα.

Μιλάμε για μεγάλη δισκογραφία, και κρίνοντας από τις αντιδράσεις και την ανταπόκριση σε κομμάτια όπως τα ‘Faith Divides Us – Death Unites Us’, ‘One Second’, ‘As I Die’, ‘The Last Time’ και ‘Say Just Words’, 3-4 ακόμα τραγούδια (ένα ‘Shadowkings’, λέω εγώ τώρα, ή κάτι από τον ομώνυμο δίσκο του 2005) και κανά τέταρτο παραπάνω δεν θα ενοχλούσαν κανέναν. Όταν έχεις κόσμο να απολαμβάνει ήδη τραγούδια από το ‘Obsidian’ ή να θυμάται και να τραγουδά το ‘Eternal’, το σίγουρο είναι ότι δεν θα σε απογοητεύσουν οι οπαδοί.

Συνολικά, ήταν μια σχετικά καλή εμφάνιση. Setlist καλό και με ποικιλία, ικανοποιητική απόδοση, ωραίος ήχος, και η όλη υπόθεση ήταν σαφώς καλύτερη συγκριτικά με κάποιες από τις πιο χαμηλών τόνων επισκέψεις της προηγούμενης δεκαετίας.

Αλλά ικανοποιητική δεν σημαίνει ιδανική. Δεν πιστεύω ότι είδαμε το 100% των Paradise Lost, και με εισιτήριο 32 ευρώ δεν θα’πρεπε να φτάνω σπίτι πριν τα μεσάνυχτα έχοντας περπατήσει από το Fuzz μέχρι τον Νέο Κόσμο.

Τους έχουμε δει πολλές φορές στην Ελλάδα και το πιο πιθανό είναι ότι θα τους ξαναδούμε αρκετές ακόμα. Η χτεσινή συναυλία σίγουρα δεν ήταν η χειρότερη επί ελληνικού εδάφους. Μάλλον στις καλές κατατάσσεται.

Αλλά νομίζω ότι δεν ήταν και από τις κορυφαίες τους. Μακάρι να είναι προοίμιο ανόδου και αυτή η συχνότητα των επισκέψεων να μην αποτελέσει «δικαιολογία» νέων χλιαρών εμφανίσεων στο μέλλον.