Σε μία παλαιότερη συνέντευξη στην Guardian, ο Peter Hook επιλέγει τα πιο σημαντικά τραγούδια της ζωής του, τόσο από το μακρινό παρελθόν όσο και από τη ζωή του τώρα.
Ο πρώην μπασίστας και ιδρυτικό μέλος των Joy Division και New Order, έχει ασχοληθεί και με αρκετά side projects όπως οι Revenge, Monaco και οι Peter Hook and The Light, ενώ λατρεύει και τη dance μουσική και το DJing.
Σε αυτή τη συνέντευξη μίλησε για το πρώτο κομμάτι που αγάπησε, για αυτό για το οποίο νιώθει περισσότερο υπερήφανος ως μπασίστας και ως πρώην μέλος των New Order, και για πολλά ακόμα. Πάμε να δούμε τις επιλογές του.
Το πρώτο τραγούδι που αγάπησα
Kenny Rogers & The First Edition – Ruby, Don’t Take Your Love To Town (1969)
Λατρεύαμε τα country τραγούδια στους New Order.
Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό μας! Ακούστε το‘Paradise’από το άλμπουμ ‘Brotherhood’ και θα σας θυμίσει το ‘Jolene’.
Έκλεψα αυτόν τον δίσκο από ένα μαγαζί στο Salford, θα πρέπει να το παραδεχτώ.
Έδωσα ό,τι λεφτά είχα, £11, για να αγοράσω ένα πικάπ από έναν φίλο μου, αλλά δεν μου έμειναν χρήματα για να πάρω δίσκους…
Το μη-εμπορικό τραγούδι που αγάπησα
Cockney Rebel – Sebastian (1973)
Αυτό είναι ένα πολύ ασυνήθιστο κομμάτι, πολύ καλλιτεχνικό, σου τραβάει την προσοχή. Το άκουσα στο ραδιόφωνο όταν ήμουν σε διακοπές.
Τότε ήμουν 17 ετών. Όταν επέστρεψα στο Manchester, ο πρώτος δίσκος τους με οδήγησε στους Roxy και αυτοί με οδήγησαν στον David Bowie.
Εκτιμώ ακόμα τις μπάντες αυτής της εποχής, όπως οι Jethro Tull, οι Family και οι Free.
Μαθαίνεις πολλά ως μουσικός από αυτές τις μπάντες.
Το κομμάτι που με κάνει να νιώθω υπερήφανος ως μπασίστας
The Temptations – Just My Imagination (Running Away With Me) (1971)
Δεν ήθελα από την αρχή να γίνω μπασίστας, μέχρι που είδα τους Sex Pistols.
Και μετά έγινα μπασίστας επειδή ο Bernard Summer έπαιζε κιθάρα.
Αλλά έτσι ξεκίνησε να μεγαλώνει το ενδιαφέρον μου για το μπάσο.
Σε αυτό το κομμάτι ακούς στην αρχή αυτήν τη φανταστική μπασογραμμή.
Πέρασα χρόνια προσπαθώντας να τη μιμηθώ, αλλά δεν ήμουν ποτέ καλός σε αυτό.
Δεν το βρίσκω καθόλου εύκολο το να προσπαθείς να μιμηθείς τη μουσική άλλων ανθρώπων.
Θυμάμαι ότι ήμουν πέμπτος στη σειρά για την περιοδεία των Rolling Stones στις αρχές της δεκαετίας του ’90 όταν έφυγε ο Bill Wyman…
Διαβάστε ακόμα:
Gorillaz: Νέο κομμάτι σε συνεργασία με τον Peter Hook (Joy Division, New Order)
Το τραγούδι που με κάνει να νιώθω υπερήφανος για το παρελθόν μου
New Order – Leave Me Alone (1983)
Το αγαπημένο μου τραγούδι με τους New Order.
Το λάθος που κάναμε παλαιότερα είναι ότι παίζαμε συνέχεια τα hits και αμελούσαμε αυτά τα φανταστικά τραγούδια που είχαμε γράψει στο ξεκίνημά μας.
Θυμάμαι να γράφουμε αυτό το κομμάτι στο Λονδίνο, μαζί με τον Stephen Morris και τον Bernard Sumner, την ίδια περίοδο που διάβαζα το βιβλίο ‘Tender Is the Night’ του F. Scott Fitzgerald, και είναι το ίδιο μελαγχολικό.
Το κομμάτι που με έκανε να λατρέψω τη dance μουσική
Freeez – IOU (1983)
Έχω δουλέψει με τον Arthur Baker που έγραψε το ‘IOU’.
Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη dance μουσική είναι ο ίδιος με αυτόν που ένας punk καλλιτέχνης γράφει punk. Περιπετειώδης, τρελός.
Οι μοντέρνες εκδοχές του είναι οι Calvin Harris, Soulwax και David Guetta.
Το όνειρό μου είναι όλοι αυτοί μαζί να έκαναν ένα τρελό, εμπορικό remix του ‘Blue Monday’.
Ο δίσκος που μπορώ να ακούω ξανά και ξανά
Neil Young – Old Ways (1985)
Λατρεύω τον παλιό Neil Young. Όταν έκανε πραγματική country.
Ο Bernard Sumner με μύησε σε αυτόν, πάντα προσπαθούσε να τον αντιγράψει.
Όταν είσαι σε ένα ροκ συγκρότημα στις μέρες μας, προσπαθείς να ακούσεις κάτι διαφορετικό όταν δεν δουλεύεις.
Οι στίχοι στο ομώνυμο κομμάτι μιλούν στην πιο τρυφερή πλευρά μου.
Το κομμάτι στο οποίο βασίζομαι ως DJ
Underworld – Born Slippy (1995)
Όταν ξεκίνησα να είμαι DJ πριν από χρόνια, μου άρεσε πολύ να μπερδεύω, να ενοχλώ το ακροατήριο.
Να παίζω Johnny Cash στη μέση μίας δυνατής βραδιάς… Τώρα δεν μπορώ να το κάνω!
Το ‘Born Slippy’ μπορεί να σώσει μία χάλια βραδιά ή να απογειώσει μία καλή βραδιά.
Το ίδιο και το ‘Seven Nation Army’ των White Stripes. Βάζεις αυτό το ριφάκι και το κλαμπ γκρεμίζεται.
Το να είσαι DJ είναι πολύ πιο δύσκολο από το να παίζεις τη δική σου μουσική γιατί πρέπει να κερδίζεις τον κόσμο ξανά από την αρχή κάθε βράδυ.
Είναι τρομερό, δεν υπάρχει τίποτα που να συγκρίνεται μαζί του.
