Release Athens 2022
Ανταπόκριση: Judas Priest, Cradle of Filth, The Dead Daisies, Black Soul Horde
Πιάνουμε σκυτάλη από τον Στέργιο, που έκανε αλλαγή βάθους δύο εβδομάδων, και κατηφορίζουμε προς το Φάληρο και την Πλατεία Νερού, γιατί το Release Athens ξεκινά πάλι σήμερα, ο δείκτης έχει γυρίσει πάλι σε metal και η βραδιά γράφει Judas Priest.
Με τέσσερα σχήματα να αναμένονται το εναρκτήριο λάκτισμα έγινε στις 6 και παρά τον ήλιο που ακόμα χτυπούσε η θερμοκρασία δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλή και το παροδικό αεράκι βοηθούσε. Αυτά δούλεψαν υπέρ των Black Soul Horde, που επωμίστηκαν το ξεκίνημα.
«Είμαστε οι Black Soul Horde και αυτό είναι όλο» ήταν η λιτή σύσταση.
Τυπικό, γουστόζικο epic/power metal, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις αλλά και χωρίς να είναι βαρετό. Αναμενόμενα σχετικά στατικοί ελέω ώρας και συνθηκών (το να μην ψηνόμαστε δεν σημαίνει ότι ο ήλιος ήταν χειμερινός) με εξαίρεση τον frontman τους, οι Έλληνες κατάφεραν να κάνουν μια κάποια εντύπωση στις μερικές εκατοντάδες κόσμου που είχαν ήδη μαζευτεί, αποσπώντας αρκετά θερμό χειροκρότημα μετά την ολοκλήρωση του μισάωρου που τους δόθηκε και των έξι τραγουδιών τους.
Black Soul Horde Setlist
- Beneath the Mountains of Madness
- Beware the Deep
- Soulships
- Lair of the Wolf
- The Betrayal of the King
- God of War
Μικρό διάλειμμα μισής ώρας και συνέχεια με The Dead Daisies, και είναι φανερό πριν καν ανέβουν τα μέλη του supergroup στη σκηνή ότι το σημερινό «τρίτο» όνομα έχει πέραση. Ανυπομονησία, αναμονή και τελικά ιαχές και επευφημίες καθώς οι Brian Tichy, Doug Aldrich, David Lowy και Glenn Hughes εμφανίζονται μπροστά στο κάπως αυξημένο πλήθος, μπαίνοντας με το ‘Long Way to Go’.
Σχεδόν αναπάντεχος ήταν ο αντίκτυπος που είχαν στο κοινό, που έδειξε πολύ ενθουσιασμό για τον αριθμό των ατόμων και τον ήλιο που ακόμα δεν είχε δύσει.
Δεκτικοί και ανταποδοτικοί The Dead Daisies από την πλευρά τους, με μπροστάρη έναν ιδιαίτερα ορεξάτο και στιλάτο Glenn Hughes (αν ζεσταινόταν δεν το έδειξε) που φρόντισε να ανάψει από νωρίς τα αίματα, με ένα διαρκές «Athens, how are you feeling?» να χρήζει βροντερής απάντησης και μια απόδοση που σε καμία περίπτωση δεν πρόδιδε τα σύντομα 71 χρόνια του.
Η φωνή του ήταν δυστυχώς λίγο «θαμμένη» στα πρώτα τραγούδια, αλλά για καλή τύχη όλων μας αυτό σύντομα βελτιώθηκε.
Ανάλογο επίπεδο είχε και η υπόλοιπη μπάντα, με τον Brian Tichy ειδικά να ιδρώνει τη φανέλα, δίνοντας μας και ένα μικρό σόλο μαζί με ζογκλάρισμα μπαγκετών στο ‘Bustle and Flow’. Στο ύψος των περιστάσεων στάθηκαν επίσης καθ’όλη τη διάρκεια του set και οι δύο κιθαρίστες.
Δυνατό ξεκίνημα, δυναμική συνέχεια, και κάπου εκεί παίζουν οι πρώτες νότες του ‘Mistreated’, με το κοινό να παίρνει πραγματικά τα πάνω του, τραγουδώντας κάθε στίχο και αναλαμβάνοντας το ρεφραίν, αφήνοντας έτσι τον Hughes να κάνει επίδειξη τσιρίδας, προς τέρψιν όλων των παρευρισκόμενων.
Όταν δε έφτασε η ώρα του φινάλε και του ‘Burn’, τίποτα δεν συγκρατούσε πλέον το κοινό, που απόλαυσε στο έπακρο το κλασικό κομμάτι των Deep Purple.
Συνολικά, εξαιρετική εμφάνιση από τους The Dead Daisies και δικαίως έλαβαν το χειροκρότημα και την αγάπη του κόσμου, που τους τίμησε δεόντως. Κρίνοντας από τα «We want more!» που πέσανε, δεν πιστεύω να πείραζε κανέναν αν το συγκρότημα είχε περισσότερα από 55 λεπτά στη διάθεσή του.
Δεν ξέρω πόσοι είχαν έρθει και για την παρέα του Hughes πέρα από τους Judas Priest, αλλά σίγουρα απογοητευμένοι δεν έμειναν.
The Dead Daisies Setlist
- Long Way to Go
- Unspoken
- Rise Up
- Dead and Gone
- Bustle and Flow
- Mistreated (Deep Purple cover)
- Radiance
- Like No Other (Bassline)
- Shine On
- Burn (Deep Purple cover)
Ίσως να ήταν αυτή η σπουδαία εικόνα του supergroup που έκανε τη συναυλία των προπομπών των Judas Priest, Cradle of Filth, που ακολούθησαν να φαίνεται ελαφρώς αναιμική συγκριτικά.
Όχι ότι οι Βρετανοί έπαιξαν άσχημα. Ανέβηκαν στη σκηνή βαμμένοι και έτοιμοι για όλα, έχοντας μασκαρέψει μέχρι και το μικρόφωνο του Dani Filth, και με τον ήλιο να πέφτει μαζί με έναν αρκετά καλό ήχο είχαν την ευκαιρία να κάνουν εντύπωση στο πλέον σαφώς αυξημένο κοινό.
Το μεγαλύτερο αυτό πλήθος πάντως φάνηκε μάλλον λιγότερο εκδηλωτικό στο σύνολό του από ότι στους The Dead Daisies. Ένας πυρήνας οπαδών του σχήματος σαφώς υπήρχε και έδωσε σταδιακά κάποιες πιο ενθουσιώδεις στιγμές, με moshpit στο ‘I Am the Thorn’ και εντονότερες αντιδράσεις στο ‘Nymphetamine’ και στο ‘Lustmord and Wargasm’, ενώ στο κλείσιμο έπεσαν και τα πρώτα καπνογόνα της βραδιάς.
Αρκετοί φάνηκαν αδιάφοροι όμως και συνολικά ο κόσμος κράτησε χαμηλότερους τόνους, ειδικά αναλογικά με τον αριθμό των παρόντων, και ίσως εκεί να οφείλεται εν μέρει μια διάθεση διεκπεραιωτισμού ανά σημεία από την μπάντα.
Δεν ήταν κακή η εμφάνιση, αλλά επίσης δεν ήταν σε καμία περίπτωση αξιομνημόνευτη.
Cradle of Filth Setlist
-
- Existential Terror
- Nocturnal Supremacy
- Lilith Immaculate
- I Am the Thorn
- Crawling King Chaos
- Nymphetamine (Fix)
- A Gothic Romance (Red Roses for the Devil’s Whore)
- Scorched Earth Erotica
- Portrait of the Dead Countess (ηχογραφημένο)
- Lustmord and Wargasm (The Lick of Carnivorous Winds)
- Necromantic Fantasies
- Her Ghost in the Fog
Την αποχώρηση των Cradle of Filth ακολούθησε διάλειμμα περίπου 45 λεπτών, για να ετοιμαστεί η σκηνή.
Λίγο πριν τις 10:30 το ‘War Pigs’ ακούστηκε από τα ηχεία της Πλατείας Νερού, ακολουθούμενο από το ‘Battle Hymn’, καθώς ο Metal God αυτοπροσώπως εμφανίστηκε μπροστά στο γεμάτο πια χώρο, ακολουθούμενος από την υπόλοιπη μπάντα.
Είχε φτάσει η ώρα των Judas Priest.
Η επόμενη μιάμιση ώρα είδε μια φρενήρη γιορτή να στήνεται στο Φάληρο, με την best-of setlist μιας μπάντας συνώνυμης για πολλούς με την έννοια heavy metal να προκαλεί παροξυσμό στους χιλιάδες θεατές.
ΟΚ, ο Rob Halford στα εβδομήντα του μπορεί να μην πιάνει πλέον όλες τις νότες (αν και εξακολουθεί να έχει αξιοπρεπείς τσιρίδες) και ο ήχος είχε κάτι θέματα ανά σημεία, αλλά το κιθαριστικό δίδυμο έδωσε ρέστα και τελικά ποιος νοιάζεται για την τέλεια απόδοση του τραγουδιστή; Είναι ο Metal God και είναι οι Judas Priest. Χρειάζονται πολύ μεγαλύτερα εμπόδια από μερικές χαμένες υψιφωνίες και μια τάση τα ρεφραίν να αφήνονται στο κοινό για να ξενίσει κάποιον μια συναυλία των Judas Priest.
Ξεκινώντας με ‘One Shot at Glory’ και προχωρώντας με αγαπημένα τραγούδια από μια δισκογραφία πέντε δεκαετιών, συγκρότημα και κοινό φαίνονταν να συναγωνίζονται τους εαυτούς τους, τραγουδώντας κάθε κομμάτι με ακόμα περισσότερο ενθουσιασμό από το προηγούμενο.
Το ‘Lightning Strike’ αντιμετωπίστηκε ως κλασικό, αποδεικνύοντας, ξανά και έμπρακτα, την επιτυχία του ‘Firepower’, το ‘You’ve Got Another Thing Comin” δεν χρειάζεται εξηγήσεις, τα γκάζια πήγαν στο πάτωμα με ‘Freewhell Burning’, ‘Turbo Lover’ και ‘Hell Patrol’ και όταν ήρθε η ώρα για ‘A Touch of Evil’ και ‘Victim of Changes’ εγώ προσωπικά είχα ήδη βραχνιάσει.
Οι τόνοι έπεσαν λίγο στο πιο άγνωστο και αιωνίως υποτιμημένο ‘Blood Red Skies’, με το οποίο οι Judas Priest εκπροσώπησαν το ‘Ram It Down’, και παρέμειναν κάπως πιο συγκρατημένοι στα ‘The Green Manalishi’ και ‘Diamonds and Rust’, παρά την κλήση του Halford σε φωνητικές ασκήσεις, αν και ανέβαιναν σταθερά.
Και μετά ήρθε το ‘Painkiller’ και τους εκτόξευσε κατακόρυφα, με τον κόσμο να τρελαίνεται.
Κάπου εκεί χάθηκαν τα φρένα απάντων των παρευρισκομένων, καθώς, αν και θεωρητικά το τελευταίο τραγούδι του κυρίως set, δεν άφησε περιθώρια για ανάσες, καθώς η αποχώρηση της μπάντας οδήγησε στο ηχογραφημένο ‘The Hellion’, το οποίο φυσικά συνεπάγεται ‘Electric Eye’ και ξεχάστε αυχένες και φωνητικές χορδές. Καπάκι ‘Hell Bent For Leather’ με τον Halford να ορμά καβάλα στη Harley και στη συνέχεια να ξεκαβαλικεύει για να περάσει χωρίς διακοπή η φάση σε ‘Breaking the Law’, γιατί οι Judas Priest προφανώς αποφάσισαν να μας ξεκάνουν.
Το τυπικό κλείσιμο με ‘Living After Midnight’ (ξεκίνησε ακριβώς μεσάνυχτα αν πιστέψω το ρολόι μου) και την εμφάνιση του ταύρου του Birmingham ολοκλήρωσε είκοσι λεπτά αδιάκοπου ξεβιδώματος και μια συναυλία που απόλαυσαν χιλιάδες.
Έτσι πρέπει να είναι εμφανίσεις συγκροτημάτων όπως οι Judas Priest.
Μεγάλες στιγμές στην Πλατεία Νερού και πολλές οι αναμνήσεις της βραδιάς. Και η υπόθεση έχει μέλλον. Τα λέμε πάλι εκεί την επόμενη εβδομάδα, γιατί το Release έχει ακόμα πολλά να δώσει πριν την ολοκλήρωσή του.
Πιάστε και καμιά Halls, γιατί αύριο έχει Iron Maiden και εγώ με το ζόρι μιλάω.
Judas Priest Setlist
- One Shot at Glory
- Lightning Strike
- You’ve Got Another Thing Comin’
- Freewheel Burning
- Turbo Lover
- Hell Patrol
- The Sentinel
- A Touch of Evil
- Victim of Changes
- Blood Red Skies
- The Green Manalishi (Fleetwood Mac cover)
- Diamonds & Rust (Joan Baez cover)
- Painkiller
Encore:
- Electric Eye
- Hell Bent for Leather
- Breaking the Law
- Living After Midnight