Οι Serenity Broken είναι μια alternative metal/hard rock μπάντα από την Αθήνα. Από το 2010, που ξεκίνησαν την πορεία τους στην εγχώρια μουσική σκηνή, κυκλοφόρησαν το 2012 το ντεμπούτο άλμπουμ τους ‘Commercial Suicide’ και πέρσι βγήκε ο δεύτερος δίσκος τους, ‘RE/Define’, του οποίου το master επιμελήθηκε ο Ahti Kortelainen (Sentenced, Sonata Arctica, Nightfall).
Με αφορμή λοιπόν το project που τρέχουμε αυτόν τον καιρό, θέλαμε να μάθουμε ποιοι πιστεύουν πως είναι οι 5 δίσκοι που δεν πρέπει να λείπουν από καμία δισκοθήκη, και δείτε τι μας απάντησαν:
Metallica – …And Justice For All (1988)
Δίσκος που δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι. Άλμπουμ ορόσημο, ψυχρότητα, χειρουργικό παίξιμο, riff πάνω στο riff και ξανά μανά riff.
Progressive χωρίς να το επιδιώκει και φωνητικά δίχως αύριο από τον απόλυτο. Δυσκολοχώνευτο και εμπορικό.
Το ΕΠΟΣ. Σαφώς και δεν αποτελεί επιρροή για την μπάντα αλλά αποτελεί το Α και το Ω σε μένα. “Color our world blackened”.
Metallica – …And Justice For All: Η ιστορία πίσω από κάθε κομμάτι
Metallica – Metallica (Black Album) (1991)
Ποτέ ένα άλμπουμ των Metallica δεν είναι αρκετό. Θα έπρεπε και τα 5 άλμπουμ σε αυτό το αφιέρωμα να είναι Metallica, αλλά όχι δεν θα γίνω (πολύ) γραφικός.
Αυτό είναι σίγουρο ένα άλμπουμ που λογικά δε λείπει από κανένα σπίτι βάσει των πωλήσεών του!
Η μεγαλύτερη μπάντα του πλανήτη συστήνεται σε κάθε αλλόθρησκο, άγουρο και ανυποψίαστο ων με τρόπο εμφατικό. ΜΝΗΜΙΩΔΗΣ παραγωγή, αξεπέραστη ακόμα και σήμερα.
Βαρύ, τσαμπουκαλεμένο και τόσο εύπεπτο metal που θα τοποθετήσει τη μπάντα στο παγκόσμιο χάρτη με τη μία και μια για πάντα.
Μαζί με το vhs «Α Year And A Half In The Life Of Metallica» στιγματίζει τα εφηβικά μου χρόνια με ανεξίτηλο τρόπο. Η τελειομανία και η προσέγγιση της παραγωγής είναι σεμιναριακή και ευτυχώς μας την προσφέρουν απλόχερα.
Η επιρροή του ‘Black Album’ στους Serenity Broken αλλά και σε μένα προσωπικά είναι τεράστια με πολλούς και διάφορους τρόπους.
Metallica – Metallica (Black Album): Η ιστορία πίσω από κάθε κομμάτι
Godsmack – Faceless (2003)
Για τη τότε νέα φουρνιά/γενιά μουσικών/οπαδών όπως και εμείς το 2003 μέσα στο χαμό του nu metal σκάει η μπόμπα αυτή των Godsmack και δείχνει πως μπορεί ένα εντελώς metal album να μην είναι metal!
Ογκώδες και αυτό με τεράστια παραγωγή, φωνητικά από αλλού, πιασάρικο όσο δεν πάει και μελωδίες να σε κυνηγούν από παντού!
Μα δεν γίνεται λες, αυτό δεν είναι metal! Και ποιος χέστηκε απαντάς στη συνέχεια και συνεχίζεις το air guitar στο ‘I Stand Alone’!
Ένα από τα αγαπημένα μου εναλλακτικά metal άλμπουμ που αποτελεί και σήμερα μεγάλη επιρροή για εμάς κυρίως λόγω της απλότητας στη σύνθεση αλλά και της μουσικής προσέγγισης γενικότερα.
Alice In Chains – Dirt (1992)
Grunge, ξε-grunge, όλες οι ταμπέλες είναι για κατανάλωση. Οι αλήτες αυτοί (όπως και πολλοί άλλοι) από το Seattle προσφέρουν το 1992 έναν από τους καλύτερους hard rock δίσκους όλων των εποχών.
Το ‘Dirt’ είναι η επιτομή του τελευταίου κλασσικού μεγάλου δίσκου.
Στίχοι, φωνητικές γραμμές, κιθάρες, κομματάρες, αλκοόλ και πολλά άλλα απαγορευμένα είδη ανακατεύονται στο μίξερ και το αποτέλεσμα είναι…εθιστικό.
Η φωνή μιας ολόκληρης γενιάς ταυτίζεται με τη μεγαλύτερη φωνή του Seattle. Σίγουρα ένα άλμπουμ επιδραστικότατο για τους Serenity Broken.
Alice in Chains – Dirt: Η ιστορία πίσω από κάθε κομμάτι
The Offspring – Smash (1994)
Εντάξει προτού με κράξει ο ντουνιάς να πω πως αυτό το άλμπουμ ήταν το πρώτο «σκληρό» που άκουσα και αγόρασα στη τρυφερή ηλικία των… 10!
Γνωστός ποπ ραδιοφωνικός σταθμός της εποχής έπαιζε non-stop ‘Self Esteem’, ‘Come Out And Play’ και απλά δεν γινόταν να μη κολλήσω!
Η πρώιμη εποχή των Serenity Broken πριν γίνουν Serenity Broken έπαιζε διασκευές το μισό ‘Smash’ οπότε δεν μπορώ να πω κάτι άλλο για την επιδραστικότητα που είχε πάνω μου!
Υπερ-εμπορικό το ‘Smash’, με κολλητικά -as fuck- ρεφρέν, punk διάθεση και φωνάρα του Dexter (όχι της σειράς) είμαι σίγουρος ότι είναι ήδη σε πολλά σπίτια και πως άνοιξε ένα μεγάλο μέρος το δρόμου της σκληρής μουσικής προς το ευρύτερο ακροατήριο!
