Υπάρχουν κάποιες μπάντες που προσπαθούν να εντυπωσιάσουν το κοινό τους. Άλλες να το διασκεδάσουν.
Άλλες που έχουν μια σχέση αγάπης. Και υπάρχουν και κάποιες που τους ανήκει το κοινό τους. Μία από αυτές είναι οι Slipknot.
Σάββατο 25 Ιανουαρίου λοιπόν, Λονδίνο, O2 Arena, Slipknot με special guests τους Behemoth και η βραδιά αναμένονταν κολασμένη.
Tο event ήταν sold out καθώς μεγάλο μέρος των εισιτηρίων είχε προπωληθεί σε fan club, priority της O2 κ.ο.κ. και το υπόλοιπο εξαφανίστηκε σε δύο λεπτά.
Λογικό και αναμενόμενο, καθώς οι Slipknot περιοδεύουν για την προώθηση του We Are Not Your Kind, δίσκος που λαμβάνει θετικές κριτικές από την πλειοψηφία του κοινού τους. Και γενικά βρίσκονται σε μία απ’ τις καλύτερες περιόδους της καριέρας τους.
Και αν αυτό είναι η τούρτα, το κερασάκι είναι οι Behemoth.
Ο κόσμος έχει αρχίσει να έρχεται από νωρίς και ενώ η αρένα έχει μισογεμίσει, τα φώτα σβήνουν και αρχίζει να ακούγεται από τα ηχεία το Solve. Σκοτάδι, φωτιά, καπνοί και κάπως έτσι ξεκινάνε οι Behemoth με το Wolves ov Siberia.
Η σκηνή έχει προσαρμοστεί κατάλληλα για το κουαρτέτο από την Πολωνία, το οποίο έχει ξεκινήσει την επίθεσή του όπως μόνο αυτό ξέρει. Χωρίς καλησπέρες και τα συναφή συνεχίζουν με το Daimonos όπου και τα φώτα ξανασβήνουν.
Σε αυτό το σημείο βγαίνει ο Nergal με τους πυρσούς του, κάνει την επίκλησή του και ξεκινάει το Ora Pro Nobis Lucifer. Κάπου εδώ δειλά δειλά εμφανίζεται το πρώτο μικρό pit.
Συνεχίζοντας, αυτή τη φορά ο Nergal φοράει τη μίτρα του για το Bartzabel και οι Behemoth συνεχίζουν ακάθεκτοι με τα Rom 5:8, Blow Your Trumpets Gabriel και Οv Fire and the Void που έλαβε και της θερμότερης ανταπόκρισης από το κοινό.
Και κάπου εκεί που είχε ζεσταθεί ο κόσμος και ξαναεμφανίστηκε ένα σεβαστό pit, ήταν η ώρα δυστυχώς για το τελευταίο κομμάτι, το Chant for Ezkaton 2000 e.v.
Κάπως έτσι, μας αποχαιρετούν οι Behemoth με το Coagvla να παίζει από τα ηχεία και τους ίδιους να το συνοδεύουν με τη χρήση κρουστών, πριν σβήσουν τα φώτα για μία τελευταία φορά.
Αν και οι ανταπόκριση του κόσμου ήταν στην καλύτερη χλιαρή, καθώς όλοι περίμεναν τους Slipknot, οι Behemoth ήταν εξαιρετικοί.
Δημιούργησαν την κατάλληλη ατμόσφαιρα και έκαναν τη σκηνή δική τους ως επαγγελματίες. Δίνουν αυτό που πρέπει να δώσουν, είτε είναι headliners, είτε είναι support (special guests, συγγνώμη). Dobra Robota!
Setlist:
1) Solve (Intro)
2) Wolves ov Siberia
3) Daimonos
4) Ora Pro Nobis Lucifer
5) Bartzabel
6) Rom 5:8
7) Ov Fire and the Void
8) Chant for Ezkaton 2000 e.v.
Μετά την αποχώρηση των Behemoth η αυλαία πέφτει με το logo των Slipknot πάνω της και η σκηνή προετοιμάζεται για το κυρίως πιάτο από το Iowa. Στην αρένα δεν πέφτει καρφίτσα, τα καθίσματα περιμένουν τους τελευταίους θεατές να τα γεμίσουν και στο background παίζει το For Those About to Rock των AC/DC.
Ακολουθεί ένας κρότος, με την αυλαία να εξαφανίζεται και το Insert Coin να παίρνει σειρά.
Τα κινητά λάμπουν, οι πρώτες νότες δίνουν το έναυσμα και ο κόσμος αρχίζει να ουρλιάζει.
Οι εννιά παίρνουν ένας ένας τη θέση τους πάνω στη σκηνή, η μπάντα ξεκινάει και «I’m finally holding on to letting go». Χαμός.
Όπως σε όλη την περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι Slipknot ξεκινάνε με το Unsainted που έχει αγαπηθεί πάρα μα πάρα πολύ και δείχνουν από πολύ νωρίς τις διαθέσεις τους.
Πυρ κατά βούληση με Disasterpiece και Eeyore, όπου και έρχεται η πρώτη παύση για να πάρουν όλοι μια ανάσα. Καλησπέρες από τον Taylor και σκάει το Nero Forte.
Το groove του κάνει όλη την αρένα να χοροπηδάει και ο Tortilla Man είναι εξαιρετικός στα δεύτερα φωνητικά, όπως και σκηνικά όταν κατεβαίνει από τα κρουστά του. Είναι παραπάνω από άξιος αντικαταστάτης του Fehn και δίνει ενέργεια στην μπάντα με τη φρεσκάδα του.
Το jump around συνεχίζεται με Before I Forget, τον κόσμο να σιγοντάρει την μπάντα και τις πρώτες φωτιές να κάνουν την εμφάνισή τους. Δεύτερη μικρή παύση και New Abortion, Psychosocial. Τρίτη μικρή παύση για την είσοδο του Solway Firth. Τέταρτη μικρή παύση… οκ το πιάσατε το νόημα.
Υπήρχαν πολλές παύσεις κατά τη διάρκεια της συναυλίας, όπου έφευγε όλη η μπάντα από τη σκηνή, δεν ξέρω αν υπήρχε κάποιο θέμα ή απλώς χρειάζονταν ένα μικρό διάλειμμα.
Φυσιολογικό από τη μία, αλλά όλες αυτές οι παύσεις έκοβαν τη ροή της συναυλίας. Αυτό φάνηκε τη στιγμή που μπήκαν λίγο παγωμένοι με το Vermilion, όμως η τάξη αποκαταστάθηκε σύντομα με το που μπήκε το ρεφρέν και τα πράγματα μπήκαν πάλι σε σειρά με το Birth of the Cruel.
Εδώ ο Vman αναλαμβάνει χρέη Doof Warrior, κόβοντας βόλτες στο πάνω διάζωμα της σκηνής, παίζοντας το μπάσο του και φτύνοντας φωτιές κατά ριπάς από αυτό, καθώς είχε πάνω του εξαρτημένο ένα φλογοβόλο.
Ακόμα μία παύση με τον Taylor να αναφέρεται στο πρώτο live τους στο Λονδίνο και την ιστορία από το Astoria, αλλά δεν μας πτοεί γιατί ακολουθούν Wait and Bleed και Eyeless με το επικό breakdown.
Ναι, μαντέψτε, δεν το ξαναλέω. All Out Life, φωτιές, πυροτεχνήματα, Duality, Clown με το φλεγόμενο ρόπαλο και το βαρέλι του να κλείνουν το set πριν ακολουθήσει το encore.
To encore ανοίγει σαν μια συναυλία από μόνο του, με τον Wilson και το 742617000027. Ο σκοπός του encore ήταν ένας και μοναδικός: να εξοντώσουν το κοινό: (sic), People=Shit και Surfacing να σπάνε και τα τελευταία άλατα που μπορεί να έχουν μείνει στον αυχένα.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο τέλος, με αυτόν που είναι υπεύθυνος για τα φώτα και τα εφέ της σκηνής να πατάει όλα τα κουμπιά μαζί.
Οι Slipknot δεν είναι αυτό που ήταν πριν μερικά χρόνια. Ούτε πηδάνε από τα τρία μέτρα, ούτε χτυπιούνται σαν να μην υπάρχει αύριο, ούτε δέρνονται μεταξύ τους κατά τη διάρκεια του set.
Αφενός δεν γίνεται, γιατί όπως μεγαλώσαμε εμείς μεγάλωσαν και αυτοί και αφετέρου δε χρειάζεται.
Έχουν γιγαντωθεί πλέον τόσο πολύ που με το που ανεβαίνουν στη σκηνή, χωρίς να κάνουν τίποτα απολύτως, η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη. Μόνο η μουσική τους αρκεί, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο.
Παρ’ όλα αυτά παραμένουν αεικίνητοι σε μεγάλο βαθμό, τα νέα μέλη έχουν δώσει έναν φρέσκο αέρα στην μπάντα και ο συνδυασμός φωτιάς-καπνού-φώτων της σκηνής δένει το γλυκό.
Το μόνο αρνητικό που έχω να προσάψω είναι οι αρκετές παύσεις κατά τη διάρκεια του set που έσπαγαν τον ρυθμό και ίσως λίγο η αδιαφορία του κόσμου για τους Behemoth, αλλά αυτό αφορά καθαρά τους παρευρισκόμενους.
Για όσους σκέφτονται να δουν από κοντά τους Slipknot το καλοκαίρι που έρχονται από τα μέρη μας, δεν χρειάζεται καν σκέψη.
Ειδικά στην περίπτωση μας, που είμαστε λίγο πιο θερμοί στις αντιδράσεις μας ως λαός και πιο «κινητικοί» στην αρένα, καθώς οι Άγγλοι δε φημίζονται για τα mosh pits τους, σε αντίθεση με εμάς. Δαγκωτό.
Setlist:
1) Insert Coin (Intro)
2) Unsainted
3) Disasterpiece
4) Eeyore
5) Nero Forte
6) Before I Forget
7) New Abortion
8) Psychosocial
9) Solway Firth
10) Vermilion
11) Birth of the Cruel
12) Wait and Bleed
13) Eyeless
14) All Out Life
15) Duality
Encore:
16) 742617000027 (Intro)
17) (sic)
18) People=Shit
19) Surfacing
