Μπορεί ο Steve Jones να μη διεκδίκησε ποτέ δάφνες στον τρόπο που έπαιξε κιθάρα και ούτε να φημίζεται για την τεχνική του, από την άλλη πλευρά όμως επηρέασε και ενέπνευσε χιλιάδες μουσικούς σε όλο τον κόσμο με το πολύ ιδιαίτερο στυλ του και συνεχίζει να το κάνει σήμερα, σαν να μην πέρασε μια μέρα από την κυκλοφορία του ‘Anarchy In The UK’.
Ο Steve Jones μίλησε για τους πέντε δίσκους που τον επηρέασαν και τον διαμόρφωσαν σαν κιθαρίστα.
Ας δούμε τις προτιμήσεις του.
5. Roxy Music – Roxy Music (1972) και For Your Pleasure (1973)
Δύσκολο να αποφασίσω ποιο από τα δύο. Ο Phil Manzanera είναι ένας καλός κιθαρίστας και έχει γράψει όμορφα πράγματα.
Είναι καλός και στα σόλο του, αλλά στο ‘In Every Dream Home A Heartache’ στο δεύτερο δίσκο, που ξεκινά ως ένα αργό κομμάτι και προς στο τέλος γίνεται ένα τεράστιο ψυχεδελικό σόλο που θυμίζει Jimmy Hendrix, είναι εκπληκτικός.
Αυτό είναι ένα εξαιρετικό δείγμα παιξίματος. Ήταν ένας πολύ ενδιαφέρων κιθαρίστας. Ήταν νομίζω περισσότερο ένας χίπης που μπήκε σε μια μπάντα που δεν είχε χίπηδες.
Ειδικά από ενδυματολογικής πλευράς, πιστεύω πως δεν ήθελε να φορά αυτά που φορούσαν ο Bryan Ferry και ο Brian Eno.
Αλλά το παίξιμο και οι κιθάρες των Roxy Music δεν θα ήταν σίγουρα το ίδιο αν δεν έβαζαν στο σχήμα έναν περίεργο κιθαρίστα σαν αυτόν.
4. The Faces – A Nod Is As Good As A Wink… To A Blind Horse (1971)
Αν μιλάμε καθαρά για κιθάρες, αγαπώ το ‘A Nod Is As Good As A Wink… To A Blind Horse’ των Faces, με τον Ronnie Wood. Αγαπώ τον ήχο αυτής της μπάντας όταν ο Wood ήταν εκεί.
Είχε ένα πολύ συγκεκριμένο ήχο. Αν θυμάμαι καλά χρησιμοποιούσε ένα set up της Ampeg και μια κιθάρα Zemaitis. Ήμουν μεγάλος θαυμαστής του συγκροτήματος αυτού και ήταν υπέροχοι live.
Όσο για τον Wood, είχε έναν όμορφο και γεμάτο ήχο.
3. Iggy And The Stooges – Raw Power (1973)
Έμαθα να παίζω κιθάρα με αυτόν τον δίσκο. Ήταν εξαιρετικής σημασίας για μένα!
Ο James Williamson είναι ένας όμορφος κιθαρίστας αδερφέ!
Είχε μοναδικά riffs! Εντελώς διαφορετικός από τον Ron Asheton!
Ο Asheton τεχνικά δεν είναι ο καλύτερος, αλλά είναι φανταστικός και ακόμα υπέροχος. Δεν θα άλλαζα τίποτα στο παίξιμό του. Τα riffs, τα σόλο, το πνεύμα του και ό,τι έπαιζε ήταν όλα πολύ καλά.
Ωστόσο ο James Williamson είναι πολύ καλύτερος τεχνικά. Είναι ένας πολύ αδικημένος κιθαρίστας.
2. New York Dolls – New York Dolls (1973)
Ο πρώτος δίσκος των New York Dolls ήταν ακόμα ένας που με έμαθε να παίζω κιθάρα. Συνήθιζα να παίζω τους δίσκους τους για ώρες.
Δεν ήξερα τι έκανα στην αρχή, αλλά αυτό που μπορώ να πω είναι πως το ‘Raw Power’ αλλά και ο πρώτος δίσκος των Dolls με βοήθησαν πολύ στο παίξιμό μου.
1. Queen – Queen (1973)
Αγαπώ τον πρώτο δίσκο των Queen. Μιλώντας για κιθαριστικούς δίσκους, ο πρώτος των Queen είναι εξαιρετικά σημαντικός. Έχει τόσο καλή παραγωγή και πραγματικά υπέροχα τραγούδια.
Δεν μπορούσα να σταματήσω να παίζω τον δίσκο αυτό όταν τον πρωτοείχα αγοράσει. Και μου άρεσε πολύ που έγραφε πάνω: «Δεν χρησιμοποιήθηκαν καθόλου synthesizers στην ηχογράφηση αυτού του δίσκου».
Για κάποιον λόγο αυτό το τελευταίο μου είχε καρφωθεί στο κεφάλι.
